In Amerika

Met flinke kracht en een mes ram ik een blik open. Een blikopener! Die hebben we al een tijdje niet meer aan boord.
We zijn twee maanden in Nederland geweest en terwijl we daar alles konden kopen, wisten we echt niet wat we ook alweer nodig hadden. We zijn nog maar net aan boord, of ik ontdek 1 van de dingen. Een blikopener. Lekker belangrijk.

Alweer een week geleden zijn we in Manjack, op de Bahama's aangekomen. Het is fijn om thuis te komen op de Lola. Twee vluchten, een taxirit, een hotelovernachting, nog een taxirit, nog een vlucht en een tocht per speedboot is er voor nodig om weer op de Lola te geraken. De reis verloopt gesmeerd.

We overwinnen de hitte, de muggen en de jetlag in een paar dagen.
Maarten repareert de kapotte dynamo, een nieuwe V-snaar zoeken we op Green Turtle, brood is er alweer gebakken en verse vis gevangen. Miss Luna heeft een goede logeerpartij achter de rug en wil ons nog kennen.
Manjack zeggen we zondagmorgen met een lach en een traan gedag. Enerzijds vanwege de bijzondere tijd en fijne ontmoetingen op Manjack. Anderzijds omdat de wereld er voor ons bij aankomst op Manjack nog zo anders uitzag dan nu.
Na een tocht van 28 uur met een hoop bliksem, vervelende golven en harde regenbuien, verschijnen wolkenkrabbers aan de horizon. Het land is nog niet zichtbaar, enkel deze hoogbouw, die in de ochtenddauw een spookachtige eerste indruk van West Palm Beach, Florida, geven. Maandag 22 april 2013 komen we om 11.00 uur in Amerika aan. De douane is alles behalve vriendelijk. Het is gedoe met veel formulieren en veel wachten. Welkom to the United States of America.