Iets later dan voorspeld, gaat het woensdagmiddag langzaamaan harder waaien. De golven bouwen ook op en zo wordt het steeds onrustiger op zee. We schommelen heen en weer door de voordewindse koers. Onze snelheid liegt er ook niet om. Schuimkoppen ontstaan om ons heen, evenals murenhoge golven. De Lola surft over de golven en af en toe slaat er eentje op dek. De windvaan houdt het niet meer en we moeten geregeld bijsturen. Gehuld in een zeiljas en zwemvest staat ofwel Maarten of ik, aangelijnd, achter op dek bij te sturen. Dan kijken we of het electrische stuursysteem de golven aankan. Ook niet. Maarten stuurt ons handmatig door de golven, de wind wakkert aan. Het is verradelijk weer.
Wanneer het donker wordt, is de wind ietsjes afgenomen en houdt de windvaan het weer. We wijken van onze koerslijn af en houden de wind strak van achter. Bijsturen doen we later wel. 's avonds gaat het weer flink hard waaien. De wind giert door het wand, de golven klinken imposant, slapen is lastig.
De volgende morgen is de wind iets afgenomen, wat zijn gunstige weerslag op de golven heeft. Om acht uur maak ik Maarten wakker. Hij heeft nog weinig geslapen. Toch komt hij zijn bed uit om de bomen neer te halen en de koers te verleggen. We willen zo lang mogelijk snelheid behouden, voordat de wind weg zal vallen.
Inmiddels is het donderdag- op vrijdagnacht en varen we op de motor. Vanavond na het eten hebben we van honderden(!) dolfijnen rond de boot kunnen genieten. We hebben ze nog nooit in zulke grote getalen om ons heen gehad. Hele scholen springen uit het water. Samen met de weerspiegeling van de oranje- rode zon in het inmiddels weer kabbelende iets wat nagolvende water, is het een prachtig schouwspel.
Nog 113 mijl te gaan tot aan New York.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten