Genaker in zee.

Maandagochtend zijn we na twee volle dagen en nachten op zee aangekomen in Santa Cruz, Tenerife. Windkracht 4 (dag 1), 5 a 6 (dag 2) was prima. De golven waren ons de eerste dag goed gezind, dag twee lagen we echter behoorlijk te shaken. Golven tegelijkertijd van zowel opzij als schuin van achter, waren de boosdoeners. Ook kregen we hierdoor geregeld een zoute douche over ons heen. Hoge golven ook. Maike verwoorde mooi dat ze zich nu letterlijk een beeld kan vormen bij "een muur van golven" (en was in het geheel niet bang!). De boot kan de zee goed hebben en danst alle kanten op of anders gezegd, ploegt zich een baan door het water. Terwijl we relaxt de staten van Amerika aan het doornemen waren, zag ik ons genaker (150 m2) in het water vallen (!?!). Actie! Snel de bazaan (kleine zeil acher) naar beneden gehaald, zodat we nu geen zeil meer voerden. Zo lagen we al snel te dobberen, wat dan het meest veilig is. Motor aangezet, doch geen gas gegeven, want waar was onze genaker gebleven? Misschien wel bij de motor en je wilt niet dat je zeil in je schroef terecht komt. Opgeslokt in zee, bleek gelukkig de onderste bevestiging van het zeil aan de boot nog in tact. Maar zo'n groot zeil binnenhalen op zee is nog niet zo makkelijk. Rustig aan met al onze kracht het zeil binnengehaald. De genaker zit in een hoes, waarvan het laatste deel vol zeewater zat. Met behulp van de lier ook dit laatste deel op de boot getakeld. De genaker was zeiknat, maar nog geheel intact. De lijn bleek gebroken te zijn, wat zijn vrije val verklaarde. Vervolgens de zeilen gehesen en rustig verder gevaren.     

Hoe is het nou?

Dag 1 was iedereen fris en fruitig aan boord. Dag twee had Maarten helaas toch weer last van zeeziekte en lag dus veel op bed. Zodra hij ligt gaat het goed. Zeeziekte is een evenwichtsstoornis en als je plat ligt, hoeft je lichaam geen evenwicht te zoeken, dus gaat het goed. Gezellig en handig is dat liggen niet, ziek zijn is gewoon balen. Wat ook balen is, is dat ik nog lang geen perfecte zeiler ben. Mag dan prima de wacht kunnen houden, navigeren gaat prima, ben niet ziek en niet bang, doch een genaker zelfstandig hijsen is nog een zee te hoog. Natuurlijk leer ik ontzettend veel, maar lang niet snel genoeg naar m'n zin. Ook moeten handelingen soms -vaak!- gewoon vlot gebeuren en die snelheid zit er bij mij nog lang niet altijd in. Dus plan de campagne is --> Droog oefenen met zeilen zetten in mijn geval, zodat ik straks ook blind de goeie kleur lijn kan pakken(?!).  En die zeeziekte... die heffen we op, hebben we besloten! Al hebben we de sleutel hiervoor nog niet gevonden :-)  

Kikker op de kant

 Maarten heeft dinsdag een aanvaring gehad met een beugel op de steiger (heet kikker in zeilland) en heeft hierbij zijn 4e teentje gebroken of gespleten. Pijnlijk! Twee tenen bij elkaar gebonden, pijnstillers erin en koelen maar. Hij kan er nog wel op lopen, maar niet zo makkelijk. Nu zouden we hier toch een tijdje blijven, dus hij wordt als een prins op de erwt behandeld door de hofmeesteres en haar dienaar. Er komen deze week zes vrienden op bezoek. Biertje drinken en babbelen zal wel goed komen.