Maarten maakt een gijp!

Onze buurman Peter doet aan windsurfen en heeft een auto waar alle spullen in kunnen--> ideaal om naar het surf-strand te gaan dus. En bovendien gezellig! Aan het water is het heerlijk en de mannen oefenen wat af met waterstarten maken en gijpen, terwijl Daan geniet van de verkoeling. En wat doen we verder?
Maarten klust thuis van alles voor de a.s. kleine en doet reparaties op de boot/boten, repareert duikpakken en soms een zeildoek van iemand achter de naaimachine en meer van dat soort dingen.
Daan doet het huishouden, is de adressenlijst aan het updaten (zie graag mails met je adres tegemoet!), is aan het uitzoeken hoe we een Visa voor Amerika moeten bemachtigen (waarbij we weer eens in een bijzondere doelgroep
vallen als je met eigen boot aankomt, dus valt nog niet mee...) en probeert zich rustig te houden zo de laatste maand. Daarnaast hebben we van de week nog op een boot gegeten van mensen die al in Amerika en Cuba geweest zijn en socialisen we met nieuwe contacten.
We vermaken ons goed.

DRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR!!!!!!

Wegwerkzaamheden voor de deur, waarbij de weg iedere dag opnieuw wordt opengebroken met een of andere mega-drilboor, da's echt niet gezellig (understatement!). Verder zijn ze naast ons huis aan het bouwen en achter ons huis zit een radiostation, die vanmorgen de generator bijzette om onduidelijke redenen. Ahhhhhhhhhh!!! Toen was ik ineens klaar met het huishouden. Zelfs poes begon te mauwen, niet wetende waar ze moest gaan liggen.
Sowieso heeft poetsen in huis niet veel zin, want de wegwerkzaamheden leveren nogal wat stof op. De Sahara is er niets bij. Alles zit onder. Een gezellig babyhoekje heb ik opgeruimd, omdat het toch alleen maar vies wordt.
Tot slot een foto hoe ik eruit zie na het simpelweg vegen van het huisje. Heb ik niet eens een foto van Maarten die geregeld op z'n kop hangend in de boot, aan het klussen is op de Lola. Valt niet mee met deze hitte.

Zo. Wil niet klagen, maar om altijd alleen maar de paradijselijke kant te laten zien van onze reis is ook zo eenzijdig.
En ja, ik doe mijn best wat meer zon naar Nederland te sturen!

Reporter

Zo heet het snuffertje -plaatselijk krantje- hier en wij staan erin. Een pagina vullend artikel over hoe wij hier gekomen zijn. De Nederlandse titel "Vol verwachting naar Bonaire" is pakkender dan "Full expectation to Bonaire", maar een kniesoor die daarover mekkert.
Overigens komen we ook in de Zilt. www.ziltmagazine.nl
De Zilt is een digitaal zeilblad, we komen in de juli-editie onder het item 'Zilte Wereld'. Toch geinig. Nu nog ergens een column scoren en er wat mee verdienen. Mocht iemand connecties hebben bij de Nederlandse damesbladen, dan hou ik me aanbevolen! (Want uiteraard heb ik alles zelf geschreven; super leuk!)

Voor de liefhebbers: De foto's van de 12e maand staan op onze website.

Afscheid

Zaterdag zijn Rolf & Toos vertrokken naar Curacao. Het was heerlijk dat ze er waren en we kicken nu af van die gezelligheid. Het was echt heel luxe om vertrouwde vrienden zo in de buurt te hebben!
Donderdag gaan Arthur & Annemiek van de Tahira ook naar Nederland. We hebben toch zo'n maand of vier met elkaar opgevaren. Dat is dus helemaal gek! Zoals ik eerder schreef, is het vooral raar dat wij blijven. Wij waren er ook aan gewend om steeds weer verder te gaan. Nu doen anderen dat wel, terwijl ons hier settelen. Dat voelt dubbel. Nu helpt het dat de buik steeds groter en zwaarder wordt. Het is dus ook goed voelbaar en zichtbaar waarom we hier blijven, voor ons allebei (ok, qua buikervaring ligt het wel net iets anders). Tevens ontmoeten we nieuwe mensen hier, hadden we al een vaste voetbal-kroeg voor die rampzalige wedstrijden, weten we alle supermarkten te vinden en kennen ze ons al bij de plaatselijke ijsco-tent. Thuis raken heet dat. Dat heeft ook zeker z'n charmes.
ps We zitten hier bij zonsondergang te BBQ-en op een strandje vlakbij.

Nog zo'n zes weken!

Hadden we maar...

Hadden we maar zoals iedere avond de fiets binnen gezet.

Was ik maar niet vroegtijdig in mijn bedje gekropen, waardoor ik niet alles nagelopen heb.

Was de poes maar niet ontsnapt toen het bezoek wegging, waardoor we een uur hebben lopen zoeken en we even niet scherp waren.
Hadden we maar alvast de grote ketting van de boot afgehaald en alle fietsen aan elkaar gezet, zoals we juist bedacht hadden.

Allemaal achteraf geklets.

De geleende (!) damesfiets van Joke & Chris is voor het huis (!!!) gestolen!
Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!!

16 gasten op de Lola

We zijn naar Klein Bonaire gevaren, met totaal 16 personen. Met vrienden van ons, inclusief weer familie of vrienden van die vrienden, loopt het aantal enthousiastelingen voor een daagje mee op de Lola lekker op. De helft gaat duiken, de andere helft snorkelen. De tocht verloopt super, inclusief duik-mooring pakken, losgooien en aanleggen. Toch best spannend, met zoveel man aan boord. Afgelopen vrijdag hebben we een proefrondje gemaakt met Rolf & Toos, die veel ruiger verliep, omdat het toen heel hard waaide. Tevens hebben we daardoor nu bijvoorbeeld een gedegen plan wat betreft de duik-mooring (met super korte lijn) te pakken krijgen.
Maar wat is het toch heerlijk om op de boot te varen. Met je haren in de wind en een goed ingesmeerde huid is het zo heerlijk fris op het water. Om nog maar te zwijgen over het snorkelen, wat hier echt prachtig is.

En ondertussen zijn dikke vrienden Kees & Annemarie gisteren getrouwd!
Wat zitten we toch ver weg op zo'n moment...

Bijboot perikelen

Koop je voor vertrek een weliswaar tweedehands, maar toch best aangeschreven hypalon bijboot...blijkt na een jaar dat je investering slechts deels beloond wordt. Hypalon betekent sterk en bestand tegen de tropische zon. Dat is handig, want in die zon zitten we al een tijdje. Nu heeft deze boot een bodem van PVC, waar de fabrikant in alle talen over zwijgt. Deze gaat dus na een jaar onderweg te zijn (ja, we zijn inmiddels een jaar onderweg, bizar!) dus kapot. Er ontstaan kleine lekjes. Maarten is al een maand lang, om de dag bezig, om met een sopje te kijken waar het nu weer lekt. En maar plakken met speciale lijm, boot oppompen, testen, met sopje weer zoeken naar een gaatje, plakken pompen, testen, soppen, plakken pompen, testen, soppen, plakkenpompentestensoppenplakkenpompentestensoppen....
Een heel nieuw systeem is ontwikkeld, om een lekkende ring te vervangen, waarbij plakken niet meer tot de mogelijkheden behoord. Het lijkt erop....durf het bijna niet te schrijven....het lijkt erop dat Maarten het gaat winnen.

Ons Nest

Super gezellig zijn Rolf & Toos, onze bootburen in Amsterdam, op bezoek. Wat is het toch fijn om te merken dat we de draad meteen weer oppakken, ook al hebben we elkaar een jaar niet gezien. "Wat is het een eind vliegen en dat hebben jullie allemaal gezeild!!!", roept Toos enthousiast. "Wij gaan ook een keer!," voegt Rolf er meteen aan toe. Erg leuk om te merken dat onze verhalen inspirerend werken op anderen. Nu hadden zij de plannen toch al, maar ze geven aan dat de kriebels bij het lezen van onze verhalen alleen maar groter worden en daarmee de plannen concreter en definitiever.
Ik vind het ook nog steeds bijzonder wat we aan het doen zijn. We zijn hier toch maar met onze Lola aangekomen. 'In twee jaar de wereld rond' was ons beginplan, waarvan we vooraf wisten dat twee jaar te kort zou zijn (voor ons). Dus ofwel de reisduur zouden we aanpassen, ofwel de route. 'Zwanger zijn' maakt de keus heel makkelijk; we passen de route aan. Na bijna een jaar onderweg te zijn, ligt de Lola nu voor een half jaar vast in Bonaire, zodat wij hier ons nestje kunnen bouwen. Behalve dat dat heel fijn is, is het ook wennen aan de nieuwe vaste stek. Wennen aan het gegeven dat we niet meer 'on the move' zijn.

ps. Foto's van elfde maand staan op de site.

Bonaire, natuurpark