Donderdag gaan Arthur & Annemiek van de Tahira ook naar Nederland. We hebben toch zo'n maand of vier met elkaar opgevaren. Dat is dus helemaal gek! Zoals ik eerder schreef, is het vooral raar dat wij blijven. Wij waren er ook aan gewend om steeds weer verder te gaan. Nu doen anderen dat wel, terwijl ons hier settelen. Dat voelt dubbel. Nu helpt het dat de buik steeds groter en zwaarder wordt. Het is dus ook goed voelbaar en zichtbaar waarom we hier blijven, voor ons allebei (ok, qua buikervaring ligt het wel net iets anders). Tevens ontmoeten we nieuwe mensen hier, hadden we al een vaste voetbal-kroeg voor die rampzalige wedstrijden, weten we alle supermarkten te vinden en kennen ze ons al bij de plaatselijke ijsco-tent. Thuis raken heet dat. Dat heeft ook zeker z'n charmes.
ps We zitten hier bij zonsondergang te BBQ-en op een strandje vlakbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten