Opa & oma in beeld

Samen zijn.

Pap en mam zijn er alweer een week. Het is heerlijk dat ze er zijn. Dat we 'gewoon' samen zijn. We lachen en we huilen samen. Mama heeft afasie overgehouden aan haar herseninfarct een half jaar geleden, wat betekent dat ze moeilijk uit haar woorden komt. Bijkletsen kan niet meer zoals dat vroeger kon. "Alles is anders," zoals ze zelf zegt. En zo is het. Extra dapper dus dat mijn ouders hier naartoe gekomen zijn en ook extra fijn om elkaar te kunnen vasthouden.

Het zwembad bij het appartement van mijn ouders zorgt voor heerlijke verkoeling. Ook Ties heeft daarin voor het eerst gebadderd, dat was natuurlijk feest. Maarten heeft een auto voor pa en ma geregeld, van vrienden hier. Na een klusdag deden ook de elektrische ramen het weer en nu rijden mijn ouders er vrolijk en cool in rond. Lang leve de airconditioning.
De flamingo's zijn gespot, evenals de zoutpannen en de slavenhuisjes. Tevens hebben we een safari tour gemaakt door 'ezel-land' en als hoogtepunt van de week hebben paps en mams vanmorgen gevaren op een gekke boot, Aquaspace, vanwaaruit je het zee-leven kunt bekijken door de glazen kiel, zonder natte voeten te halen. Nou ja, hoogtepunt...Nee, het grootste genot bestaat uit de kleinste dingen, zoals oma die Ties in bad doet of opa die Ties op zijn schouder heeft om te zorgen dat hij een boertje kan laten. Mooi toch.

Wat een warmte, letterlijk & figuurlijk!

De bikkel bikt rustig verder

Donder en bliksem!
Geregeld vlieg ik op uit m'n bed, zo hard is de donder en bliksem. De knallen vliegen ons om de oren, de lucht wordt tegelijkertijd een seconde helder verlicht en de regen klettert met een noodgang naar beneden. Bliksems! Het is prachtig noodweer. Doodeng.
Wat ook heel jammer is (understatement!), is het gegeven dat Maarten gisteren het dek heeft gebikt, geschuurd en licht voorbewerkt heeft, om vandaag het geheel te verven... De tropische regenbui (lang en heeeeeeeel hard) laat alle plekjes weer lekker roesten. Alles moet opnieuw. En het is echt geen weer om 'lekker te schuren op dek', veel te heet. Maar ja...
Het fantastische nieuws van de dag is dat mijn ouders vanmiddag aankomen hier op Bonaire! Nog nooit eerder hebben ze zo ver gevlogen. En eerlijk is eerlijk, ze worden er ook niet jonger op. En toch komen ze. Zo stoer!

Nog beter, een goeie buur EN een verre vriend

We hebben een Amerikaanse brievenbus.

Vlaggetje omhoog betekent dat je post hebt.
Vlaggetje omhoog betekent in ons geval bijna altijd feest!
Verjaardagskaarten, enveloppen met een rompertje, Ties wordt stierlijk verwend.
Dit keer lag er een geel briefje in, dat betekend groot feest--> een pakketje! Op naar het postkantoor. Nu duurt het soms even voor we 's morgens op pad gaan, Ties en ik. Dus woensdag staan wij om 11.30 in een drukke apotheek en om 12.05 bij het postkantoor, die tussen 12.00 en 13.30 dicht zijn. Oh ja, dat wist ik eigenlijk wel, maar wil maar moeilijk in m'n systeem. Dus 's middags ga ik op de fiets terug. Helaas blijkt er een klein briefje te hangen dat ze de hele dag dicht zijn ivm de stemdag?!?
Ons geduld werd op de proef gesteld. Donderdag hebben we een herkansing en kunnen we het pak ophalen, zo groot als onze inmiddels al 61 cm zijnde Ties! Een pak vol cadeautjes uit onze Rochusbuurt in Eindhoven (oke, Marco & Cathelijne, jullie wonen niet in de buurt, maar zijn wel vaak in die buurt, dat telt ook...). Allemaal mooie kleertjes, met als hoogtepunt een zelf gebreid vest, met op de achterkant onze boot Lola!
Lieverds, dank jullie wel!

In de pen

Het is de hoogste tijd om weer meer te gaan schrijven. Oma Maike en vrienden Loet & Rieneke zijn weer naar huis. Het was een fijn en relaxt samenzijn.  Dat we nu een week met z'n drietjes hebben, om ons op te maken voor de volgende opa & oma, is echter ook heel prettig.

Loet heeft een rvs-ankerlierkap mee uit Nederland gesjouwd voor ons. Hij heeft zijn tas bij iedere douanier die hij tegen kwam open moeten maken, maar de kap is -via Curacao, waar ze ook 10 dagen zijn geweest- goed bij ons aangekomen. Naast dit project, loopt o.a. het roestbikken op de Lola nog. Het achterdek heeft Maarten leeggehaald om ook daar met de bikhamer en compressor deze week aan de gang te gaan. Al is het eigenlijk geen weer om buiten te werken, de zon is heftig fel & heet, zeker in de beschutte haven. 

Behalve klussen op de eigen boot, is Maarten ook op allerlei andere schepen actief. Morgen gaat hij de pomp op de Full Circle mee helpen  maken, om vervolgens zijn genaaide zonnedak op de boot Bowalie te bevestigen. Ondertussen zorg ik voor Ties en het huis, verzorg allerlei regelwerk (paspoort Ties, visa America, verzekeringspapieren) en kom steeds meer terug op mijn oude energielevel. Ook fijn. 

Zo hebben we hier een dagelijks leven opgebouwd, waarbij we ook -net als in Nederland- de zoete inval zijn. Rob komt een dvd halen, buurman loopt binnen voor een kop koffie en om te checken of Maarten mee gaat windsurfen en dan staat er iemand aan de deur voor de kyte-set die te koop staat. Hier staat de deur letterlijk altijd open en in Eindhoven is dat figuurlijk altijd aan de hand. Het is mooi om te merken dat we aan de andere kant van de oceaan, weer een leven opbouwen wat bij ons hoort. Ties is daarbij gekomen en doet gezellig mee.

ps. Het is ook de hoogste tijd voor een filmpje: zie filmpje 12 op onze site.

Lola rondt Klein Bonaire

Zowel zaterdag als zondag maken we een dagtocht -met wisselende crew- rond Klein Bonaire. Het is weer heerlijk op het water!

It's all in the family ...