Verder.

We zijn inmiddels een kleine twee weken in Nederland. Het zijn rare weken, uiteraard.
Met de gezamenlijke families, hebben we mijn broer een mooi afscheid gegeven. Zo ongelooflijk definitief, dat is nog altijd moeilijk te bevatten. Mijn broer is uit het leven gestapt. Wij blijven achter met een grote leegte, pijn in ons hart, veel vragen, gedachten, gevoelens en vooral een immens groot verdriet.

Ik heb veel gedroomd over onze aankomst als gezin. Met z'n drietjes arriveren in Nederland. Deze versie zat daar niet bij... Ties zorgt voor de nodige afleiding en met zijn vrolijkheid lijkt het alsof we toch wat zon mee hebben kunnen nemen uit de Bahama's. Hij ziet veel nieuwe gezichten en ondergaat dat gestaag.
We zijn inmiddels ook een paar dagen in Eindhoven, onze thuisstad. De virusjes vliegen ons om de oren en dus snotteren we wat af. Moe en ziek, hebben we de laatste dagen vooral bijgeslapen en ook praktische dingen geregeld.
Hoe nu verder. We weten het nog even niet. Alles op z'n tijd.