Florida

West Palm Beach doet ons aan Miami Vice denken. De dure sportvissers-boten, de palmbomen en duren huizen aan het water, alleen Don Johnson ontbreekt.
Vrijdag zeggen we Bill & Leslie en West Palm Beach in alle vroegte gedag. Een groep van zeker 25 dolfijnen zwemmen een groot stuk met ons mee. Dat is feest. We maken een heerlijke dagtocht naar Fort Pierce, waar we om 17.00 uur ons anker uitgooien en een biertje opentrekken.
De dag erna gaan we op zoek naar de grootste tweedehands bootwinkel van de US. We doen dit lopend, wat zeer optimistisch is in dit land. We zien ook slechts een enkele andere wandelaar. Terecht ook, want de zon is fel en een stoep blijkt een zeldzaam ding.
Wanneer we bij Allen's diner een kop koffie drinken (een typisch Amerikaanse highway-koffie-tent zoals je die kent uit films) en ondertussen in de yellow pages het adres van de bootwinkel zoeken, wordt ons een lift aangeboden. Want wandelen met die hitte EN een baby, dat kan toch zeker niet. Super lief. De winkel is inderdaad heel groot, de buit voor de Lola bescheiden klein.

"Whale critical habitat", in dat gebied varen we nu reeds enkele uren, inmiddels zondagnacht, op weg naar St. Augustine. Ik schrijf dit bericht tijdens mijn nachtwacht, dus veel walvissen zal ik nu niet zien. Wel een manatee gezien trouwens (= een log zeedier die veel in Florida voorkomt), in de haven van Fort Pierce.
Cape Canaveral zijn we ook zojuist gepasseerd. "Pas op voor neervallende raketonderdelen!" staat hier op de kaart vermeld, doe mij dan toch maar een walvis.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

In Amerika

Met flinke kracht en een mes ram ik een blik open. Een blikopener! Die hebben we al een tijdje niet meer aan boord.
We zijn twee maanden in Nederland geweest en terwijl we daar alles konden kopen, wisten we echt niet wat we ook alweer nodig hadden. We zijn nog maar net aan boord, of ik ontdek 1 van de dingen. Een blikopener. Lekker belangrijk.

Alweer een week geleden zijn we in Manjack, op de Bahama's aangekomen. Het is fijn om thuis te komen op de Lola. Twee vluchten, een taxirit, een hotelovernachting, nog een taxirit, nog een vlucht en een tocht per speedboot is er voor nodig om weer op de Lola te geraken. De reis verloopt gesmeerd.

We overwinnen de hitte, de muggen en de jetlag in een paar dagen.
Maarten repareert de kapotte dynamo, een nieuwe V-snaar zoeken we op Green Turtle, brood is er alweer gebakken en verse vis gevangen. Miss Luna heeft een goede logeerpartij achter de rug en wil ons nog kennen.
Manjack zeggen we zondagmorgen met een lach en een traan gedag. Enerzijds vanwege de bijzondere tijd en fijne ontmoetingen op Manjack. Anderzijds omdat de wereld er voor ons bij aankomst op Manjack nog zo anders uitzag dan nu.
Na een tocht van 28 uur met een hoop bliksem, vervelende golven en harde regenbuien, verschijnen wolkenkrabbers aan de horizon. Het land is nog niet zichtbaar, enkel deze hoogbouw, die in de ochtenddauw een spookachtige eerste indruk van West Palm Beach, Florida, geven. Maandag 22 april 2013 komen we om 11.00 uur in Amerika aan. De douane is alles behalve vriendelijk. Het is gedoe met veel formulieren en veel wachten. Welkom to the United States of America.

We zijn weer onderweg

Groenland, vanuit het vliegtuig. 

Maandagmiddag zijn we weer op de Lola. 

Terug naar de boot

Veertien april tweeduizenddertien vliegen we met zijn drieën terug naar onze Lola. Dat is inmiddels al bijna.

Mijn overleden broer heeft de boerderij van mijn ouders jaren geleden overgenomen. Behalve dat er verdriet is, moet er dus ook veel geregeld en besloten worden en ondertussen worden er gewoon lammetjes geboren. Het boerenbedrijf raast door. Het is ingewikkeld om onder deze omstandigheden naar onze boot terug te keren. Wij moeten echter ook terug naar huis en ons huis ligt nu eenmaal op dit moment in de Bahama's. Raar, maar waar.

Ik schrijf niet veel op ons blog. De reden is simpel. Dit blog zijn we namelijk begonnen om een reisverslag te maken voor het thuisfront en iedereen die ons volgen wil. Ons leven wordt nu beheerst door andere dingen dan onze reis. Wanneer we weer onderweg zijn, laten we weer meer van ons horen.
We gaan terug naar Lola en Miss Luna. Hoe onze vervolgroute eruit komt te zien...daarover later meer.