Santiago de Cuba

Zaterdagochtend in alle vroegte...
De laatste mijlen naar Cuba zijn wild. Onze windmeter noteert wel 40 knopen wind en dat terwijl we tegen de wind in moeten varen. Onmogelijk, dus we kruisen op. Overal witte koppen op het water. We laten alleen de bazaan nog staan voor enige stabiliteit, al is het effect daarvan nauwelijks voelbaar. Wat een wind, wat een wind. Vlakbij de havenmonding zijn er nog meer valwinden, harde windstoten uit onverwachtse hoek. Er ligt gelukkig goede betonning in het water en deze is ook goed zichtbaar. Het naar binnen varen gaat prima.
Via de marifoon hebben we al contact gehad met zowel de kustwacht, als de marina. We hebben gelezen dat we eerst moeten ankeren, in afwachting van allerlei officials. We willen graag checken waar we dat precies moeten doen. Niemand reageert echter meer op een marifoonoproep, behalve zeilvriendin Bouke van de Nederlandse boot Bo. Zij zijn vanuit het noorden naar Santiago de Cuba gevaren, in mei hebben we elkaar voor het laatst gezien in Sint Maarten. Super grappig om nu weer bij elkaar in een haven te liggen, in Cuba! We mogen toch aanleggen in de haven, zo vertelt ze ons. Het anker hebben we echter inmiddels al uitgegooid. Op ons gemak leggen we daarna de landvasten klaar, hangen de fenders uit en halen het anker weer op om aan te leggen op de onaffe betonnen steiger. Kikkers om je touw aan vast te knopen zijn er niet, enkel wat stalen pennen die uit het beton steken, de fundering van de steiger. Dat voeldoet ook.

Een gezellig weerzien is het met Ronne & Bouke en hun kinderen Inge & Lieke. Kort, want we mogen niet van boord voordat de douane, een arts, de voedsel-inspectiedienst, de muggenbestrijder, de immigratiedienst, de drugshonden en weet ik het wie nog meer...aan boord zijn geweest. Eerst komt rond 13.00 uur de Tahira met een kapotte genua binnen. Fijn dat ook zij aangekomen zijn. Ze leggen de boot naast de onze, waardoor wij met elkaar bij kunnen kletsen. Dit alles in afwachting van alle officials, die trouwens lang op zich laten wachten. Zes uur na onze aankomst komt de arts aan boord en daarna volgt de rest. Het is meteen druk op de Lola en iedereen moet allerlei papieren invullen. De honden snuffelen rond, terwijl wij Miss Luna maar even bij ons houden. Alle officials zijn zeer vriendelijk en zeer inefficient. Het is een bijzonder circus aan boord. Wanneer de laatste beamte van boord is, mogen we voet aan land zetten. Borrelen op de Bo, om vervolgens onze gevangen tonijn en mai mai te verorberen en tot slot om te vallen van de slaap.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com