Halifax

In de mist komen we vrijdag in alle vroegte aan. Wat is het hier groen, mooi.
We leggen aan in een haven, alwaar we de immigratiedienst en douane bellen. De haven blijkt te duur te zijn voor ons, maar we mogen blijven liggen tot de douane aan boord is geweest. Daarna kunnen we verhuizen naar een mooring. Niet ideaal, want voor de oceaan-oversteek-voorbereidingen willen we graag aan een dock liggen. Eerst maar inklaren, daarna zien we verder. De douane is voor het eerst tijdens onze reis echt vakbekwaam, kritisch en tegelijkertijd oprecht geïnteresseerd. Een fijn warm welkom in het koude & druilerige Canada.
We nemen een douche nu we nog makkelijk aan de kant liggen, zetten zo ook de fietsen aan wal en gaan dan verliggen. Ties en ik blijven aan boord, terwijl Maarten & Martijn op de fiets op zoek gaan naar een goedkope, goede plek in Halifax. Heuvel op, heuvel af. Het lukt! Terwijl Martijn bijslaapt om bij te komen van zijn nachtshift, varen Maarten en ik Lola naar de andere kant van de stad. We mogen aan een stadskade liggen, waar het tarief normaal $1,75 per voet per dag is.... maar wij krijgen korting (halve prijs!). Fijn! Bij aankomst staat er een reserverings-bordje op de dock, met onze naam erop. Dat is nog eens fijn aankomen. Het weer is druilerig, maar wij zijn goedgestemd. Wat is het toch heerlijk om weer ergens aan te komen. En hallo, we zijn in Canada!

Zaterdag is het prachtig mooi weer en is de boulevard waar we aan liggen poepiedruk. We zijn een attractie. De aandacht is overweldigend en na een paar uur zijn we allemaal doodmoe van iedere keer ons verhaal vertellen. Toch levert het tegelijkertijd mooie ontmoetingen op. Zo komt een meneer die eerder op de dag met zijn kinderen een kijkje op de boot heeft gekregen, later op de dag een tas met Nederlandse producten brengen. "Om jullie welkom te heten in Canada en jullie zijn al zo lang van huis!" Hoe tof is dat! 's Avonds eten we op een grote Franse driemaster, Rara Avis, waar nu 25 man op huist. Straatmuzikanten voor de deur, we zijn geneigd om ook een hoed neer te zetten. De volgende morgen besluiten we om toch iets minder gastvrij te zijn, want we willen ook gebruik maken van het mooie weer en onze kluslijst voor vertrek verkleinen.

Het is nu zondag. Onder het genot van een kop koffie en de heerlijke ochtendzon, terwijl de eerste hondenuitlaters en joggers voorbijkomen, zetten wij met elkaar zaken op een rij die voor ons belangrijk zijn om met elkaar een fijne oversteek te kunnen maken. Het begint te kriebelen, in de goeie zin van het woord. Echt uitgebreid van Canada genieten, daarvoor moeten we zeker nog een keer terugkomen hier. Neemt niet weg dat we genieten. Genieten van de voorbereidingen, de laatste reparaties, de boodschappenlijstjes, ondertussen weer -doch trots!- vertellen dat de vlag, de boot en daarmee wij Nederlands zijn, wassen, spullen nog vaster zetten, een lijn vervangen... en aan het eind van de dag genieten van een welverdiend biertje, ergens in deze fijne stad.