Bijna in het Caribisch Gebied

..maar nog niet helemaal... Nog zo'n 16 uur te gaan en dan zijn we in Tobago. Zal mijn familie nooit meer vertellen wat de bestemming is, want dan wijzigt deze steevast. Tobago dus. Morgen wordt de vierde dag van deze tocht en we zijn blij dat we er bijna zijn.
Zaterdagochtend om 10.30 uur halen we ons anker op, om vervolgens de bruine Suriname rivier af te varen richting zee. De vaargeul richting zee is wederom spannend, vanwege zijn smalheid. Ruim een uur zit ik geconcentreerd dicht op de dieptemeter, papieren-kaart en pc om zo goed mogelijk te navigeren en Maarten stuurt. De diepte varieert van nog 1,7 meter tot 3 meter onder de kiel. Da's niets te veel. Wat deze keer wel jammer is, is dat er een redelijk grote afwijking bestaat tussen waar we werkelijk varen en wat mijn beeldscherm aangeeft. Zo varen we langs een boei, die volgens mijn kaart nog 100 meter voor ons zou moeten liggen. Dan is het best lastig aanwijzingen geven om in de vaargeul te blijven, die zelf 50 meter breed is. We halen het weer.
Het water verandert langzaam van bruin -door de regenval uit het tropisch regenwoud, daarom is het ook zo ondiep voor de kust van Suriname-, naar troebel groenig, naar weer mooi doorzichtig blauw. Tot aan etenstijd hebben we een goede tocht. De zeilen staan goed, de wind is ok, de gerepareerde giek lijkt het goed te doen (afkloppen!), we zeilen weer. Koken blijkt teveel gevraagd en ipv iets lekkers klaar te maken, komt alles eruit. Maarten doet een poging om het eten af te maken, maar wordt gestoort door zijn vishengel. Beet! Het blijkt een Wahoo van ruim een beter lengte. Het eten is verpietert, maar veel trek hadden we toch niet. Poes smult van de wahoo.
We varen 'aan de wind', wat een bumpie koers is. Beiden zijn we niet lekker. Niets stoere zeelui, een kwakkelcrew, dat zijn we. Met ups en downs komen we de dagen door. Er zijn veel uren dat zowel lezen, als slapen, als wat voor activiteit dan ook niet lukt. Dan duurt de tijd lang.
Het feit dat ik dit bericht, verspreid over de drie uur durende nachtwacht, kan tikken, geeft aan dat het met mij wat beter gaat. Ook Maarten is wel in staat om zijn wachten te draaien. De verschillende eilanden in de Caribbean liggen straks op een dag varen van elkaar. Wat een heerlijkheid.
We krijgen het niet altijd cadeau, maar ach, dat hoeft ook niet.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com