zondag 8 januari 2012

Kakkerlak-oorlog op de boot & brulapen in de bush

De wereld is klein. Zondag 1 januari bezoek ik samen met Bouke van boot Bo de zondagochtendmis in de grootste Rooms Katholieke Kerk van Zuid Amerika. Hier ontmoet ik een oud collega dirigent, die het kinderkoor leidt. Hoe bizar! Wel erg leuk. Dan huren we deze week een auto en trekken er samen met boot JoHo, John & Jolanda, op uit. We bezoeken fort Nieuw Amsterdam, met een prachtig kruithuis -goede accoustiek die we ook even uitgetest hebben- met rondom waterlelies met bladeren zo groot als een vrachtwagenwiel. Een oude suikerfabriek doen we aan, waarbij we rondgeleid worden door mhr. Soukarie. Zo verdient hij zijn pensioen bij elkaar, want met het sluiten van de fabriek in 1996 is ook het pensioenfonds gesloten. Hij leidt ons rond met zijn prachtige verhalen en in zijn hand een schrift met oude foto's.
De volgende dag wordt de auto gebruikt voor boodschappen en hout voor de JoHo. Twee planken op het dak, gaat prima.
Op donderdagochtend gaan we in alle vroegte naar de kant voor een twee daagse op de Braunsberg. Tijdens ons ontbijt ontdekken we -weer- kakkerlakken. In de keuken. Ergens zit een nest...het moet wachten tot we terugkomen van onze jungletocht.

De gids Boikie is een echte Surinaamse enthousiasteling. Hij vertelt even enthousiast over Clarence Seedorf z'n sportcomplex en alles wat hij voor Suriname doet, als over telefoonbomen, Karakara-vogels, slingerapen en brulkikkers. Het is een feest om in het tropisch regenwoud te gast te zijn.
Boven op de berg woont Rocky, met zijn dochter of vrouw, dat was ons niet helemaal duidelijk. Eens per maand komen ze van de berg af om boodschappen te doen in Paramaribo. Ze koken fabuleus en zorgen met plezier voor hun gasten. Tevens is hij koning van de "jungle" joulebak. Na een prachtige en dierrijke wandeling naar de Leo waterval, overnachten we in een hangmat. Dit alles onder het genot van de junglegeluiden. Deze varieeren van tijd tot tijd. Rond 17.30 uur bakenen de brulapen hun territorium af. Rond 22.00 uur doen de als honden klinkende brulkikkers dat en tussendoor variert het van krekels, tot KaraKara's tot slingerapen (!) tot wilde duiven en ga zo maar door.
Er lopen bij het ontbijt trompetvogels rond de hutten, ze zijn mak en Rocky voert ze bij zoals wij kippen bijvoeren, tevens knabbelen de goudhazen wat mee. Voor wie het weten wil: Trompetvogels zijn zwart met witte vleugels, hebben een parelmoerkleurige borst en lijken wat op een struisvogel, maar dan gansformaat. Ze schijnen goed te kunnen voetballen (geen grap). Goudhazen zijn knaagdieren met lange achterpoten als een haas, een lijf als een cavia zes keer vergroot en een gouden achterwerk.
De volgende dag doen we nog een wandeling. Het uitzicht op het stuwmeer is prachtig. De geur van het woud is heerlijk. We raken niet uitgekeken.

Bij terugkomst op de boot 's avonds vallen we met ons neus in de boter, we verklaren de oorlog aan de kakkerlakken. In het kruidenkastje lijkt een nest te zitten. Het is een bekend probleem onder zeilers. Kakkerlakken proberen via groente en fruit de boot binnen te dringen, of via je schoenzolen. Met name de eitjes zijn gemeen, want onzichtbaar als ze zijn, zitten ze makkelijk verstopt ook in bv karton. De schoenen blijvan zoveel mogelijk in de bijboot of we wassen ze schoon. Karton komt niet aan boord, behalve enkele verpakkingen. Alles gaat zoveel mogelijk in plastik dozen. Bloem doen we ofwel in drie plastik zakken ofwel gieten we over in petflessen (K-klus!). Alle pogingen ze buiten te houden ten spijt, vangen we zo'n 20 stuks en houden we grote schoonmaak. Bestrijdingsmiddelen waren al aan boord. Of we ze kwijt zijn moet nog blijken.

Zaterdag varen we samen met boot Bo naar een zijrivier, de Crommewijne. We varen 's avonds door het moeras met een lokaal bootje, waar we kaaimannen (kleine krokodillen) spotten en de bootsman ze vangt. Met zijn handen. Voor de foto...We liggen voor anker bij Frederiksdorp, een vriendelijk dorpje met een Karibara als loslopend huisdier. Zie een cavia voor je, maar dan 100 keer zo groot! Ze heet Bara, weegt 150 kilo en is mak. Suriname is echt een bijzonder land.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

1 opmerking: