Komt het omdat we geen afstanden meer gewend zijn na al die kippenstukjes in de Caribien?
Is het omdat die dikke babybuik op een varende boot toch wel echt in de weg zit...?
Maarten is misschien gewoon te lang om op een boot vier dagen niet normaal te kunnen bewegen...?
Was de zee af ten toe ruig?
Allemaal een beetje waar.
De tocht van Sint Barths naar Los Rockos van 430 mijl is best lang en pittig. De motorproblemen van de Tahira zijn op maandag opgelost en op dinsdag varen we weg. Op dag drie zitten we allebei niet lekker in ons vel. Beiden last van ons lijf (Maarten z'n rug, Daan d'r harde buik) en slaan we avondeten over. Wij komen 's nachts na dag vier op Los Rockos aan, in het pikkedonker!!! Gelukkig ligt de Tahira er al en kan Arthur ons vertellen welke onverlichte boten er liggen. Het waait ondertussen hard! Heel hard! Dat is de laatste acht uur overigens op zee ook al, dus we komen met ruig weer aan. Om 0.10 uur gaan we voor anker en dan lekker slapen.
De volgende dag is de wind nog steeds flink. In de bijboot stappen valt niet mee en we gaan slechts een paar keer aan land om die reden. Venezuela, toch leuk om geweest te zijn.
Ook vanwege de harde wind besluiten we vanuit hier meteen naar Bonaire te gaan, want ankeren met windkracht 7 is niet fijn.
Zondag om 14.00 uur halen we ons anker op, voor onze laatste zeiltocht samen. Los Rockos - Bonaire, 110 mijl.
We varen voor de wind, een schommelkoers. We slapen slecht, maar genieten desondanks erg van de tocht. De vier gevangen barracuda's dragen daaraan bij! De grootste was 1 meter 30!!!!! (Eng beest!!) Deze maandagmorgen aangekomen om 8.00 uur. Inmiddels ingeklaard, havenplek geregeld en aan meerdere mensen laten weten dat we op Bonaire zijn. Veel te regelen en te doen, we genieten ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten