Maandagochtend 3 oktober.
Om 11.00 kom ik met vers brood, fruit en groente aangefietst . Maarten klapt de vouwfiets in terwijl ik de boodschappen opberg. De boot is al vaarklaar; de stroomkabel van de walstroom is opgeruimd evenals de waterslang, spullen liggen op hun plek en goed vast, de huiken (=beschermingshoezen van zeilen tegen de zon) zijn verwijderd, de plastic kapjes zijn van de meetinstrumenten gehaald, de reddingsvesten hangen klaar, marifoon, verrekijker, computer klaargezet...dat soort dingen. Om 11.30 varen we weg, Ludo -Vlaamse buurman- zwaait ons uit. Altijd leuk om uitgezwaaid te worden. Dag Dag Santa Cruz Tenerife. We hebben zin om te varen.
Tien minuten na vertrek valt de motor uit, we varen nog in de haveningang. In dit geval een betonnen muur aan de ene kant, rotsen aan de andere kant, wel een breedte van 50 meter water links en rechts van ons. Shit! Maarten duikt de machinekamer in, ik achter het roer. We hebben nog vaart, maar hoe lang nog? Er komt een boot van de andere kant. Toeter pakken. Onhandig begin ik op de toeter te blazen. "Daan! Vier keer 1 seconde, dat weet je toch!" Oh ja, dat signaal betekent dat je stuurloos bent en dat wist ik, waarom doe ik het dan niet? Gelukkig weet Maarten het probleem te verhelpen en varen we na 10 minuten alsnog de haven uit. Buiten gebeurd het ons nog een keer, maar dan met veel zee om ons heen. Lang leve de oceaan, waar je ruimte hebt om te dobberen en te repareren. Jammer van de zeedeining, maar Maarten houdt zich goed.
We varen in 24 uur naar La Palma, wel op de motor. We dachten met een rustig windje op de spinaker naar La Palma te zeilen. Er is echter helemaal geen wind, kan gebeuren. De zee is prachtig rustig, met natuurlijk wel oceaandeining. Maarten is niet ziek. Hoera! We hebben een heerlijke tocht samen. De wijdbeens gemaakte maaltijd -anders val je immers om :-) - smaakt ons beiden goed en 's nachts krijgen we een prachtige bliksemflits-show op de koop toe. Vrijwel de hele tijd is de bliksem ver weg en prachtig. We komen aan in de regen, lekker verfrissend, want warm is het toch. Ook is er ineens vlak voor aankomst wind en dan meteen veel. Jammer hoor, want aanleggen met veel wind is een stuk lastiger. We negeren gewoon de havenmeester die ons in een box in de hoek wil hebben en leggen keurig op de receptie-panton aan. Als de wind een paar uur later afneemt verplaatsen we Lola alsnog. Daarna lekker uitrusten. In de namiddag worden we opgehaald door onze Duitse zeilvrienden Dieter en Ilka. Zij wonen in La Palma De naaimachine staat bij hen thuis voor Maarten klaar (nieuw besteld en naar hun op laten sturen), evenals een maaltijd. Wat een luxe. La Palma, here we are.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten