We zijn inmiddels een paar eilanden verder. Zaterdag zijn we vertrokken uit ons favoriete baaitje tot nog toe: Chatham Bay op Union Island. Met een uur varen, arriveren we in de volgende baai, die er werkelijk als een Bounty eiland uitziet. Iedereen ligt hier aan een mooring, zo ook wij. Een bootboy helpt ons met aanleggen en nodigt ons uit voor zijn restaurant en dan blijkt dat we flink moeten betalen voor de mooring. We weten dat even uit te stellen en gaan na ons opruim-rondje aan land voor lunch. De mensen doen hier onverschillig en ongeïnteresseerd. Ze weten dat ze werken in een Bounty Baai en mensen komen blijkbaar toch wel. Wat een verschil met Chatham Bay! Hoe mooi het hier ook is, we vinden de sfeer niet prettig en besluiten verder te varen.
Bij ons vertrek komt er een bootboy en dame verbolgen geld van ons eisen. We moeten betalen voor de paar uur dat we er gelegen hebben. Ze vraagt bijna net zoveel als dat de eerste bootboy voor een nacht vroeg--> belachelijk! Dat zeggen we haar ook en dat we dat niet gaan doen. Ondertussen zijn we al los en moeten goed uitkijken om tegen niemand aan te varen. De dame is niet van repliek gediend en wordt boos. Net als wij. We willen best iets betalen, maar dan redelijkerwijs. Na wat gesteggel gaan we beiden geïrriteerd en met gesloten portemonnee -die ik al wel in mijn hand had- uit elkaar.
We gaan slapen in Canouan, het volgende eiland. Hier zijn vriendelijke bootboy's die vragen of we aan een mooring willen liggen. Nee dank u, we ankeren vandaag. De bijboot ligt aan dek en we besluiten om de volgende dag alweer verder te varen naar Bequia, onze eigenlijke bestemming. Na een schommelend nachtje varen we in vier uur naar Bequia. Hier is een grote baai, met veel boten. Dit eiland is helemaal ingesteld op zeilers, we zijn hier meer dan welkom.
Ach, misschien hadden we het net even slecht getroffen in Mayreau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten