Pirates of the Caribbean

Om 8.15 varen lichten we ons anker op uit Bequia. Vandaag varen we 15 mijl naar St. Vincent, een tochtje van drie uur. Er staan witte kopjes op het water, veel wind dus. De koers is aan de wind, de golven zijn ook flink en daarmee butsen we behoorlijk. Ik blijf zoveel mogelijk buiten en beweeg me zo min mogelijk, ik voel me goed. De Tahira, met Annemieke & Arthur, vaart vlak achter ons. Het is een ruige tocht, totdat we in de luwte van Sint Vincent terechtkomen en daarmee in rustiger vaarwater. Inmiddels zijn we ingehaald door de Tahira, die ons meerdere keren oproept op de marifoon, maar ons antwoord niet lijkt te horen. Gek. De baai waar we naar onderweg zijn heet Wallilabou, de baai waar een groot gedeelte van de film 'Pirates of the Caribbean' is opgenomen. Die willen we zien!
De Tahira is een baai net voor Wallilabou gaan liggen. De reden is onduidelijk, maar we volgen ze. Er varen twee roeiboten die ons beiden graag willen helpen met aanleggen. Op deze plek kunnen drie boten heel dicht naast elkaar liggen, ieder aan twee moorings. Een lijn aan een mooring aan de voorkant van de boot en een tweede lijn naar een andere mooring aan de achterkant. De jongens in 1 van de roeiboten helpen ons heel relaxt. We hebben nog nooit zo gelegen en leggen toch nog een derde lijn aan. Het is vreemd om zo dicht op andere boten te liggen. We overleggen met de Tahira hoeveel we de jongens zullen betalen en dan is het lunchtijd. In Bequia hebben we lekker verse spullen kunnen inslaan, dus ik maak een salade Nicouise met tonijn, boontjes, komkommer, ui en ei. Annemiek had gamba's gevonden en met elkaar hebben we zo een luxe lunch. Eerst spaghetti met gamba's en dan mijn salade. Wat is het toch fijn als we verse spullen aan boord hebben!
Het blijkt dat Arthur per ongeluk in deze baai is gaan liggen ipv de afgesproken Wallilabou. Een fijne vergissing, want deze plek is rustig en prachtig! De moorings zijn van het Rock-Side Café, van de Duitse 55-jarige Rosi en haar man uit St. Vincent, Orlando. Rosi kwam naar de Tahira toezwemmen om ons welkom te heten en om te vertellen hoe het werkt. We betalen niets voor de mooring, als we vanavond bij hen komen eten. Prima deal. Als we na de lunch aan land gaan, komt ze aanrennen om ons te laten zien waar we met onze bijboot het strand op moeten. Er ligt een reef voor het strand, waar je behoorlijk op vast kunt lopen. Rosi runt haar prachtige verblijf met veel passie en oprechte gastvrijheid. We reserveren de maaltijd en gaan op pad.
Sint Vincent is groen. Het gras ruikt heerlijk, de geitjes en een enkele koe langs de kant van de weg zijn gezellig en de vele verschillende bomen -waaronder palmbomen- sieren het eiland ook prachtig op. Op het Wallilaboustrand is nog een enkel overblijfsel van de filmset te vinden. Dit eiland krijgt ieder jaar wel een storm over zich heen en dat maakt dat er veel verloren is gegaan. Dat is het verhaal... Onze baai is aanzienlijk mooier. Arthur bedankt! We wandelen verder richting een kleine waterval. We proberen een sluiproute te nemen, wat een prachtig klein paadje is, maar die loopt toch dood. Wel varkens geroken en een prachtig stukje natuur gezien naast een kabbelend beekje. Sint Vincent is mooi. Bij terugkomst op het strandje, vindt daar een voetbalwedstrijd plaats. Het gaat er fanatiek aan toe, het is een pracht gezicht zo met een laaghangende zon op de achtergrond.
's Avonds worden we om 19.00 uur verwacht bij Rosi, die na een welkomsdrankje (rumpunch kom je overal in de Carieb tegen!) zet ze ons een heerlijk viergangen-diner voor. Ze wonen hier prachtig en het is een heerlijk plekje om te gast te zijn, mede door de super schattige puppy's die hier rondlopen en het uitzicht natuurlijk.