Met Maarten naar Sint Maarten

We zijn gearriveerd in het Frans/Nederlandse Sint Martin/Sint Maarten. De tocht hier naartoe is weer eens een echt goeie zeiltocht. De wind is lekker, een stevige windkracht 5, en dat is heerlijk als je halve wind kunt varen. Het tweede gedeelte varen we aan de wind (dan komt hij bijna van voren) en gaat het er iets ruiger aan toe. De golven zijn wel flink, dus we voelen ook ouderwets de ongenoegen daarvan, maar niets te veel van dat alles. Met een snelheid van gemiddeld 6,5 knoop komen we om 15.00 uur aan. Net iets te laat voor de brug.

We gaan namelijk liggen in een Lagoon en daarvoor moeten we eerst door een brug. Om 17.30 gaat deze nogmaals open, dus alsnog varen we er met de Tahira mooi doorheen. Qua diepte is het nog spannend, als we net door de brug zijn, staat de meter op 0.00 meter en voelen we de bodem onder ons...de schelpen onderaan de kiel zijn er allemaal mooi afgeschraapt zullen we maar zeggen. Gelukkig lopen we niet echt vast (met nog 5 andere boten achter ons aan :-)! Ook in de Lagoon voelen we iets onder ons...een wrak?!
We stuiteren even flink, maar ook deze keer kunnen we verder varen en even later ankeren. Zo ondiep hebben we nog nooit gelegen, nog 30 centimeter onder de boot is bijzonder weinig.
Op de ankerplek toch even de bodem bekeken met duikbril en inderdaad...de schelpen zijn eraf (de verf ook), geen deuken... 

Alweer een week samen onderweg

Het vliegen naar Antigua verloopt soepel. De bagage is slechts een dag zoek...en na de eerste dag letterlijk en figuurlijk witjes zien, is Daan daarna ook weer aardig geland.
Het is gek om elkaar twee weken gemist te hebben, nadat we al 10 maanden bijna 24 uur per dag samen zijn. Een heerlijk weerzien, waarin we veel bij te praten hebben.
We liggen samen met de Tahira in het westen van het eiland in een baai. We gaan met de locale busjes richting het Zuiden, waar de Antigua Classic Races zijn. In Englisch Harbor liggen meerdere Nederlandse boten en het is een aangenaam weerzien, o.a. ook van boot JoHo die we drie maanden niet gezien hebben. We logeren bij anderen op de boot, om de volgende dag met elkaar naar de start te kijken. Boot Bo vaart uit om de start van dichtbij te bekijken. De ene boot is nog groter dan de andere, allemaal klassiek getuigd, gegroepeerd in zo'n vijf klassen. Het is een indrukwekkend gezicht.
Zondag varen we door naar Sint Kitts.
Het is een warme dag, met een rustig windje. De spinaker wordt uit de zeilzak gehaald en weer eens opgezet, samen met een stagzeil. De Lola vaart met witte 'licht weer' zeilen, dat gebeurd niet vaak. Onderweg komen we terecht in een school van wel 50 dolfijnen! Heel indrukwekkend! Ze varen in groepjes van 8 of 10 om ons heen, wauw!! Later zien we een dolphin fish, een grote fel groen gekleurde vis, die achtervolgd wordt door een haai(!).
In Sint Kitts maken we een dagtocht met een busje. Wat hebben ze toch prachtbomen op al die eilanden hier, eentje is wel 400 jaar oud. We zien aapjes in het wild, maar vooral ook veel bij mensen in een hok in de tuin. We bezoeken een op de Unesco Wereldranglijst staand Fort. Het is in prachtige staat en vooral het uitzicht is spectaculair. Het blijkt dat we in het Caribisch Gebied, al vijf van de zeven Unesco-plekken hier gezien hebben.

Maarten twee weken solo, Antigua & Barbuda

Met Miss Luna in de bijboot

Bultruggen bij Antigua

Tussen de riffen in Barbuda

Schommel gemaakt op strand Barbuda

Squall bij zonsondergang

Het strandje op Barbuda

Bij mooi weer

Pelikaan op paal

Bij slecht weer

Lambi-schelpen voor het avondeten

Kiten met Arthur, Annemieke & Ronne

naar huis

Na twee weken in Nederland te zijn geweest, vlieg ik morgen weer terug naar huis, naar de Lola. Met een tas vol met babykleertjes & -cadeautjes, een teveel aan paaseieren achter m'n kiezen, schor van het bijkletsen en met spierpijn van het knuffelen, stap ik straks in het vliegtuig. Zoals verwacht is de tijd omgevlogen. Naarmate de weken vorderden, ben ik hier weer steeds sneller gaan lopen. De Caribische relaxtheid verdwijnt ongemerkt en vliegensvlug, als sneeuw voor de zon.Ook weer prima, want hier krijg je het lekker warm van doorlopen, terwijl ik straks in de Carieb juist weer rustig aan moet doen om een aangename lichaamstemperatuur te behouden. M'n dikke babybuik moet er wel aan wennen en protesteert soms stilzwijgend door wat harder te worden. Zoals dat gaat. 

Het besef dat we werkelijk naar een andere wereld zijn gevaren, is weer vergroot, ook al was ik dat niet vergeten. 

Mijn moeder herstelt met kleine stapjes vooruit. Ze heeft nog een lange weg in het revalideren te gaan en ik ben niet in de buurt om haar & de familie bij te staan. Dat is moeilijk en maakt het lastig om morgen weg te gaan. Tegelijkertijd heb ik ook zin om naar huis te gaan na deze logeerpartijen. Thuis is op de boot, op de Lola bij Maarten & Miss Luna. 

Maarten heeft dit weekend een succesvolle kreeftenjacht georganiseerd op Barbuda, wat zowel sportief als culinair een feestje was. Iets later dan gepland -vanwege een te harde wind- zijn de boten Bo, Tahira & Lola afgelopen maandag terug naar Antigua gevaren. 

Komende week is er een groot zeilevenement op Antigua, met dit weekend de Classic Races. Ik val dus met mijn neus in de boter...eerst maar eens thuiskomen morgenavond & samen bijpraten. 

ps Hollandse foto's van afgelopen week; de koeien van m'n broer en de weilanden rondom het huis van mijn ouders. 

Koud hoor

Terwijl Maarten, na even terug geweest te zijn op Antigua, nu weer met boot Bo & boot Tahira op het vrijwel onbewoonde eiland Barbuda vertoefd, leg ik overal en nergens bezoekjes af in Nederland. Letterlijk een wereld van verschil.
Het is raar hier te zijn en tegelijkertijd ook heel vertrouwd. Na vijf minuten is het weer heel gewoon om bij een vriend of familielid te zijn. Best geruststellend vind ik dat. Het prutweer is me ook bekend en na de eerste vier dagen muts en wanten gebruikt te hebben, kan ik inmiddels alweer zonder. Heb veel tijd met mijn ouders en familie doorgebracht en dat is heel fijn. De laatste dagen vertoef ik in mijn eigen hometown, Eindhoven, en nu is het een beetje een gekkenhuis. Maar ja, nu ik er toch ben wil ik het een en ander regelen (o.a. babyspullen verzamelen bij familie!) en is de verleiding groot om veel mensen eventjes te zien. Veel 'eventjes momenten' bij elkaar, maken dat de dagen goed gevuld zijn. Van de nood een deugd maken heet dat. Ben er nu toch.

Maarten in Barbuda, Daan in Bodegraven

Soms gebeurd er zoveel, dat een verhaal de website niet haalt. Daarom eerst titels die het niet gehaald hebben:
"PATS!" zegt de bijboot.
Tijdens het varen hangt onze dingy achter de boot en door toestanden komt er een groot gat in de bijboot die inmiddels weer gerepareerd is...
KATTENGEZEIK bij douane in Antigua
We doen er vijf uur over om officieel het eiland Antigua binnen te komen, het eiland vanwaar Daan naar Nederland vliegt. De kat is het probleem. Na vier uur gedoe komt er uiteindelijk een aardige dierenarts aan boord die de poes lief aankijkt en dan de heilige stempels geeft om alles voor elkaar te krijgen...
RUMGEDOE bij douane in Londen
Daan koopt bij duty free shop in Antigua een goeie fles rum die Nederland nooit zal bereiken. In Antigua doen ze niet aan sealen en pas bij de douane in Londen komt ik er achter dat de dichte, dure fles dan niet verder mee mag...grrrrr! 

Terwijl Daan gearriveerd is bij haar familie, vaart Maarten naar Barbuda. Dat is zo'n 40 mijl varen en met 15 knopen wind -is windkracht 3- maakt hij, onder vol zeil en met vier knopen snelheid, daar een mooie tocht van. Er zijn vier bultruggen, dus walvissen (!!) die hem gezelschap komen houden. Da's genieten!
Daan geniet van haar familie. Het is raar, koud (10 graden!) en fijn om in Nederland te zijn. Het weerzien met mama was heerlijk. Ze gaat gelukkig nog steeds met stapjes vooruit en kon ook van mijn aanwezigheid genieten. Pasen vieren met mijn ouders en de rest van het gezin thuis, wie had dat een paar weken geleden kunnen bedenken...

Bumpy Ride naar Antigua

Onder vol zeil, aan de wind, schuin tegen de golven in, zijn we in een dagtocht van Guadeloupe naar Antigua gevaren. Met een gemiddelde snelheid van 6,5 knoop, vlogen we door het water. De hele dag hebben we vol kunnen zeilen, wat heerlijk is.
Guadeloupe hebben we overgeslagen. Behalve het kleine supermarktje, hebben we niets van het eiland gezien. Prima. We waren immers onderweg naar Antigua en wilden hier op tijd aankomen. Bijna al onze bekenden zijn in de buurt: De Friends ligt naast ons, boot Zsa Zsa ligt in een baai even verderop, La Goelle, Born (Mell & Nick) & de Tahira (Annemiek & Arthur) komen ook binnen een paar dagen deze kant op. Kortom--> Maarten is straks niet alleen. Dat is fijn.
We hebben gekke weken gehad. Het is raar om in m'n eentje, morgen, voor twee weken naar huis te gaan. Alles stond in het teken van op tijd in Antigua aankomen. Het eiland Dominica hebben we wel nog uitgebreid bekeken. Het is ons favoriete eiland van het Caribisch gebied geworden. Zo mooi, zo mooi! Verder was het vooral ook met het hoofd veel in Nederland zijn en met het lijf onder de palmbomen in het Caribisch Gebied. Raar dus. Heb heel veel zin om bij m'n familie te zijn. Met allemaal leuke mensen om hem heen, ziet Maarten de komende twee weken ook goed tegemoet. De boot in z'n eentje, of met anderen, bezeilen is ook voor een paar weken leuk.

De baai is druk hier. We zien al uit de verte veel masten boven de baai uitsteken en ook op de AIS zien we dat veel boten hier op bij elkaar liggen. Terwijl wij aan het zoeken zijn naar een goede plek om te ankeren, was het goed oppassen voor de zwemmers, bijbootjes en snorkelaars. "Is dat een snorkelaar of een schildpad?" "Een schildpad." Het naar adem happende dier heet ons hier welkom. Het is de hele dag al heet. Nadat de huiken weer om de zeilen zitten, de meetinstrumenten uit zijn, de bijboot weer in het water ligt, de buitenboord-motor daarop getakeld is, de lijnen opgeschoten zijn, de navigatiecomputer opgeborgen, nemen we een plons in het water om het anker te controleren en af te koelen. Wat een luxe.