D'r is geen klap aan

Potdeksel aan bakboord is weer gemonteerd.
Bart is zijn salsapak vergeten.
De Sirius heeft bijna de grote cactus voor de deur geveld.
De pickup heeft weer stroom.
Ties kan omrollen.
Miss Luna is (nog) niet intiem met dolfijnen.
Gieske is goed nat geworden. Lang leve het regenseizoen.
Daan is inmiddels nog lang niet jarig. Wel weer 18 geworden.
Maarten is in woest gevecht met Maxi Cosi.
Woensdag gaan we voor 98 Foepe bier drinken op catamaran.
Zwerkbal is uitgevonden op Curacao.

Ongelooflijk

Weten niet hoe Sint dat doet op z'n stoomboot, maar hij is heen & weer gevaren!
(kunnen we nog wat van leren...)

Woensdag is de boot weer in het water gegaan. Hij ziet er weer prachtig uit! Nu nog laatste stukjes op dek verven, alle onderdelen weer terug schroeven, vuilwatertank installeren, koelkast repareren, boot schoonmaken... en dan kunnen we weer terug voor anker in het Spaanse water.

We zullen dat tochtje samen met Gieske & Bart doen, want zij zijn gisteravond uit Nederland gearriveerd.

Ouderwets samen gegeten en biertje gedronken. Lekker hoor. Heerlijk vertrouwd en gezellig.

Genieten

De zon schijnt, de bloemen bloeien, de vogels zingen en de hagedissen schieten weg. Zomaar een dag hier in Curacao.
Ik doe Ties in bad, lekker buiten in de schaduw. Het water verkoeld heerlijk. In mijn ooghoek zie ik een letterlijk schitterende kolibrie. Witte vlinders vliegen door de tuin, er waait een fijn briesje door ons haar. Poes komt lieflijk en loom voorbij gelopen, twee dwergpapegaaien zingen een lied, een geel vogeltje schiet voorbij.

Niks eilanden-tempo!

Nog voor het ochtendgloren gaat Maarten naar de boot om die in de verf te zetten. Dan komt hij naar ons huisje voor ontbijt en om ons op te pikken. Samen varen we de boot naar de haven, waar we met de boot uit het water gaan.
Nee, er is geen tijd om de boot vandaag uit het water te halen. Shit. Jawel, het lukt toch, wanneer we vriendelijk wat druk uitoefenen en een fles rum beloven.
Met een grote tractor wordt de boot op een oplader gezet. Maarten zwemt met zijn snorkel in het -ontzettend vieze! haven- water, om te kijken of ze de boot niet zullen oppakken bij de dieptemeter. Dan zouden ze die namelijk meteen kapot drukken. Alles gaat goed. Ties staat ondertussen onder een blauwe palmboom (iemand heeft heel enthousiast zijn boot hier blauw staan spuiten...) en geniet van alle actie om hem heen.
Dan staat de boot op de kant en wordt hij afgespoten, om vervolgens op een bok gezet te worden. Maarten gaat, zodra het kan weer verder aan de slag, terwijl Daan & Ties in de auto van hot naar her rijden voor avondeten, een schuurmachine, een rolstelling en verf-benodigdheden. Vrijdag is een topdag en lukt alles, zo lijkt het.
Zaterdag is het tegenovergestelde. De slijptol gaat kapot, de gehuurde schuurmachine doet het slecht en Ties kan alleen maar huilen in de auto. Het schiet allemaal niet op. Maarten koopt uiteindelijk een schuurmachine, want op heel Curacao kunnen we geen goeie lenen danwel huren. Hij werkt door tot het donker wordt, waardoor hij aan het eind van de dag toch nog veel heeft gedaan.
De volgende dag vertrekt Maarten in alle vroegte weer richting boot, om in de fijne ochtendtemperatuur zoden aan de dijk te zetten. Daan & Ties slapen uit en hebben een dag in ons heerlijke huisje. Zo is het alweer ruim een week geleden dat we naar Curacao kwamen varen en vliegen de dagen voorbij.

VISA voor Amerika

Al vier mensen hebben hier verteld dat het hun niet gelukt is om in Curacao een visum aan te vragen voor Amerika. Daan gaat zich steeds meer zorgen maken en heeft er al wat slapeloze nachten van gehad. Het is ook allemaal zo enorm formeel en de papieren zijn zo uitgebreid (en ik wordt er per definitie nerveus van, altijd bang om iets fout in te vullen...).

dinsdagochtend
We zijn in alle vroegte, gestoken in nette kleren (voor zover we dat nog aan boord hebben :-) bij de Ambassade. Grote hekken en veel beveiligingsbeambten. De portier kijkt vreemd op als ik vertel dat ik vandaag een afspraak heb voor een visumaanvraag. Gelukkig heb ik een uitgeprinte afspraak-bevestiging bij me. De portier gaat het navragen als het personeel gearriveerd is. Het is 7.00 uur, er is nog niemand. Dat begint lekker... We moeten buiten wachten. Het uitzicht is prachtig, we kunnen daar nog een half uurtje van genieten. Ties poept ondertussen zijn broek vol, echter zonder zijn mooie kleren te bevuilen. Fijn. Dan is de zon al  niet meer te hebben en gaan we in de auto zitten, in de airco. Dit allemaal voor de deur van de Ambassade. Voelt ongemakkelijk en ongastvrij.
Om 8.05 gebaart de portier dat we naar binnen mogen. Als ik Ties optil, blijkt dat hij zijn luier voor de tweede keer vol gepoept heeft en dit keer zit alles onder. Dus terwijl de beveiligsbeamte ons heeft gewenkt dat we mogen komen, ziet hij ons op afstand vlug vlug in de kinderwagen rommelen. Een lekkere start zo.

De beveiliging is zoals op een vliegveld, inclusief het poortje waar je door moet en fouillering. Hierna worden we vriendelijk geholpen en na de betaling (3x $160,- !) en het nemen van vingerafdrukken, blijkt het interview bijzonder kort en gewoon aan een loketje. Er wordt ons enkel gevraagd waarom we een visum nodig hebben. "We willen met onze boot naar Amerika." Dat verklaart ons verzoek en hup, het wordt meteen gehonoreerd. Stress om niks, alles goed gedaan en goed gegaan.
Wel gek dat ze dan je paspoort houden, we krijgen zelfs geen afgifte-bewijs. Maakt ons niets uit.
Vrijdagochtend halen we de paspoorten met visum weer op. Fijn!  Wij kunnen onze bedachte route voortzetten!

Waterstralen

Wederom hebben we een hele fijne woning. Dit keer een huis in de knoek (bush bush) van Curacao, zonder ramen, met een grote veranda -waar meestal- een heerlijk briesje staat. Wel zijn er veel muggen, maar een kniesoor die daarover zeurt. Het is hier prachtig. Met een rotstuintje vol cactussen in de tuin en prachtige bomen om het huis heen. Echt heel mooi. Het voelt als super de luxe en zo is het ook.

Vandaag wordt de potdeksel van de boot gewaterstraald. Het geeft een enorme bende. De waterdruk staat vandaag laag, dus er wordt waarschijnlijk een dag langer over gedaan dan we gehoopt hadden. Wel ziet het er heel goed uit en glimt het staal als nooit tevoren.
Het is een minuut of twintig rijden van ons huis naar de werf. Maarten komt thuis lunchen en ligt vervolgens met Ties in de hangmat om een wel verdiende siësta te houden. Huisje Boompje Beestje in Curacao nu.

Over het beestje gesproken. We hebben Miss Luna, na twee nachten eenzame opsluiting in de badkamer, toch buiten gelaten. Ze is heel trouw aan ons, maar ik ben wel bang dat ze "door de knoek, de cactussen van ons huis" niet meer ziet. Ze is nu op pad, dus wordt vervolgd.

On the "road" again

Paar dagen onderweg en meteen weer veel te vertellen. Even terugkijken:

Donderdag       Nog even dit, nog ff dat.

17.00 Uur

Na een dag van kleine laatste zaken, komt onze crew voor de tocht naar Curacao zich melden bij het douanekantoor op de boulevard in Kralendijk. Paspoorten worden door het luik doorgegeven, Maarten z'n speergun wordt weer uit de opslag gehaald (na enig gedoe, want het stond niet juist aangegeven op de papieren, maar dat terzijde.) en iedereen wordt uitgeklaard. We kwamen met z'n twee en vertrekken met z'n zevenen. Het is een gezellige drukte in het douanekantoortje. 

Vrijdag      Dag Dag Bonaire, Hallo Curacao 

6.30 Uur 

Onze crew stapt aan boord. Maarten wil om 6.45 uur al losgooien, Daan weigert. "We vertrekken om 7.00 uur, zoals we hadden gezegd."  Mijn vermoeden dat er misschien iemand komt zwaaien klopt. Heel lief komen Floortje & Peter (onze buren voor 5,5 maand), Renee & Paulien (lieve vrienden die lunchroom hebben op Bonaire) en Wout met z'n zoon Floid ons uitzwaaien. Gedag zoenen gaat al niet meer—> de loopplank is al weg, dus we gooien los en zwaaien tot we lamme armen hebben. 

Wanneer we om de hoek van de haven willen varen, horen we gekke toetertjes ?! Tom van de boot Impuls en Paul & Monique van boot Full Circle zijn in matrozenpak uitgevaren in hun dingy, om ons gedag te wuiven. Super tof!

Bonaire zal altijd een speciale plek voor ons blijven, vanwege Ties z'n geboorte hier. En de fijne tijd daaromheen. 

Er staat geen zuchtje wind. Uiteindelijk zetten we de spinaker op, meer voor het zeilgevoel, dan voor het werkelijk nut. Het is een gezellige dag met Marieke, Fred, Martijn  & Heidi. We gaan vlakbij Curacao dobberen en zwemmen in zee. We verbazen ons hoelang de boot nog wat vaart houdt, terwijl de motor al uit is. Biertje erbij, hapje erbij. Heel relaxt allemaal. We ankeren in het Spaanse water van Curacao, tussen veel andere boten. Wat een drukte zo na een half jaartje verblijven op een rustig eiland! Marieke blijft aan boord logeren, de rest vliegt 's avonds meteen terug naar Bonaire. 

Zaterdag     Regelen en rennen op Curacao 

Joke & Chris komen koffie drinken op de boot. We hebben op Bonaire in hun huis vertoefd en zullen ook nu op Curacao in hun huis daar mogen verblijven. Na de koffie gaan we op zoek naar de douane. We moeten ons nog inklaren. Best spannend, want we zijn met zeven personen gekomen en daarvan zijn er drie alweer van het eiland af. De douane doet relaxt, de immigratiedienst echter niet. De dame begint tegen ons te schreeuwen als blijkt dat wij van boot Lola zijn. "Lola? Lola!!! Jullie hadden gisteren bij ons moeten komen!!! Met zeven van een eiland wegvaren en met vier bij ons aankomen is een probleem!!! Snap je dat? Snap je dat???" Pffff jawel, we snappen het. Vanaf het vliegveld heeft de immigratiedienst daar doorgegeven dat we op ons kop moesten krijgen. Hoe fout we het dan ook gedaan hebben, het probleem was al wel opgelost, want de drie opstappers mochten toch naar Bonaire vliegen en behalve een enorme uitbrander, werden we toch geholpen door de boze dame van de immigratiedienst. 

We gaan ook langs de werf waar we maandag naartoe varen voor alle werkzaamheden. Joke & Chris rijden ons rond, we bekijken hun prachtige huisje en voor we het weten is de dag voorbij. 's Avonds zitten we heerlijk in onze kuip, met een lekkere bries door onze haren en het fijne gezelschap van Marieke. 

Zondag       Fijn op het water

Het is een daagje bijkomen. Na het ontbijt vertrekt Marieke. Het was fijn om nog even tijd met elkaar te hebben. Zij heeft ons vooraf wegwijs gemaakt op Bonaire, voor Maarten een bijzonder fijne hereniging na 25 jaar elkaar niet gezien te hebben en voor mij een bijzonder fijne ontmoeting. Terecht dat we ook als laatste van Marieke afscheid nemen, met een traan en een lach. Marieke Bedankt! 

Maarten klust op de boot. De hele railing en alles daar rondom gaat van de boot. De potdeksel van de boot gaat gestraald worden. Daan doet Ties in bad en poes Miss Luna went ook weer snel aan boord. Later in de middag varen we met zijn drietjes rond op het Spaanse water. Het is een genot om nu met zijn drieën dit te mogen doen. Genieten dus. 

Maandag     We gaan als een speer

We varen in alle vroegte weg uit het Spaanse water. Op de werf weten ze van onze komst, evenals op het straalbedrijf. Chris schiet ons wederom te hulp en maakt ons wegwijs op Curacao, waar het vooral vol en druk is. Inmiddels ligt de boot aan de kade bij het straalbedrijf, woensdag gaat de straler beginnen, onze kapotte waterstag wordt gerepareerd morgen en wanneer wij willen zal de boot uit het water gehaald worden, zodat Maarten de onderkant in de anti-fouling kan zetten. Aan het eind van de dag vliegen Chris en Joke naar Bonaire en haal ik zelf met de auto Maarten (& poes!) op van de werf, om nu in de knoek van Curacao in ons nieuwe tijdelijke huis dit bericht te kunnen typen. Moe, doch voldaan. 

Weer op de boot

Dinsdagmiddag hebben we het roer omgegooid. "We brengen nu alles in 1 keer naar de boot en gaan hup op de boot slapen!"
Iedere dag een klein beetje verhuizen blijkt helemaal niet op te schieten. Dus zo gezegd, zo gedaan. Auto geleend van kapster & vriendin Ilse en alles naar boot Lola gebracht. Ook al proberen we het met een minimum te reduceren, we blijken nog steeds veel spullen te hebben...
Dinsdagavond hebben we voor het eerst met z'n drietjes op de boot geslapen. Dat was niet echt een succes. Hitte en muggen zorgden voor veel slapeloosheid en muggenbulten. Het is duidelijk op welke wang Ties slaapt, want hij heeft er tien op zijn linkerwang. Arm ventje. (Jawel, we hebben overal klamboes, ook over zijn bed, maar die muggen zijn zo klein en slim!)
De tweede nacht zijn we nog steeds niet aan de hitte gewend. Poes is het niet eens met haar opsluiting en zo is het rond achten een gezellig drama aan boord. Gehuil van Ties en gemiauw van kat maken tezamen een lelijke symfonie. Na dit muziekstuk gaat Maarten voor het laatst naar de plaatselijke beroemde popquiz in cafe Havana's en Daan duikt in bed. Het blijkt dat vermoeidheid ofwel drank, beiden prima slaapmiddelen zijn. Morgen gaan we varen. Raar hoor. En fijn. Bonaire bedankt.

Update

Nog eventjes en we zijn al onze trouwe volgers kwijt...Sorry voor de radiostilte.

Vorige week hebben we echt vakantie gevierd met buuf & buum uit Eindhoven. Wat een genot. Samen drinken, lachen, bij-babbelen, zwemmen, snorkelen en luieren...We hebben afgelopen week meer aan het strand gelegen, dan wij ooit in de afgelopen tien maanden gedaan hebben. Het was bijzonder gezellig. Ties deed met alles vrolijk mee en vindt het nu eigenlijk wel weer saai (laat hij huilend weten), zo zonder zwembad en de hele dag aandacht van meerdere mensen om je heen.

We zijn het huisje aan het leeghalen en aan de poets. Zoals het hoort. In de boot is ook ieder kastje overhoop gehaald en uitgezocht. Veel spullen zijn weggegeven, verkocht of weggegooid. Ruimte willen we op de boot. Ruimte & overzicht. We hebben er immers een passagier bij.
Zaterdag hadden we een bescheiden afscheidsfeestje, om iedereen die we hier hebben leren kennen, te bedanken voor de fijne tijd. Raar en tegelijkertijd ook goed om weer afscheid te nemen.
Poes zal ook moeten afkicken van het vaste land. Ze heeft de afgelopen dagen twee vogels mee naar binnen gesleept. Ze is dun geworden van al het jagen hier en van het gemis van verse vis die gewoon aan komt vliegen.

    De mannen: Maarten-Ties-Ramon