Na een heerlijke afscheidslunch met Engelse Mell & Nick (van het speervissen) zijn we donderdag om 15.45 uur vertrokken uit La Gomera. We worden door een tiental mensen uitgezwaaid. Vooral Maarten nam met pijn in het hart afscheid. Het was een ideale (klus)haven, met veel gezellige mensen, een goede sfeer en bijzondere ontmoetingen. Ik kon het soms niet bijhouden en had heel veel zin in de stilte van een overtocht op zee. Vlak nadat we weg zijn is Miss Luna zoek (natuurlijk!). Eerst de genua (=voorste zeil van het schip, is heel groot en trekt onze boot goed vooruit) uitrollen, dan poes zoeken. "Shit! Ze was toch aan boord?!" Na hard roepen komt ze uiteindelijk met haar koppie tevoorschijn uit haar verstopplek. "Gevonden!"
Het topje van de El Tiede (=hoogste berg van 'Spanje', ligt op Tenerife)is in het avondlicht prachtig verlicht. Alsof ze ons gedag zegt en wij haar. Dag Canarische Eilanden. Jullie waren mooier, leuker en spannender dan verwacht.
De avond van het vertrek.
De eerste nacht werd ik meteen met de neus op de feiten gedrukt. We hadden namelijk niet al te veel wind en lagen behoorlijk te schommelen. Niets rustig en stil, maar onrustig en oncomfortabel. Daarbij is het ook altijd weer wennen om de slaap te vatten aan boord en nachtwachten te draaien. In principe doen we nachtwachten van 3 uur. Van 20.00 uur tot 23.00 uur houdt Maart de wacht en slaap ik, daarna mag ik drie uur wachtlopen, enzovoort.
De wind is wispelturig, komt wisselend van de andere kant, wat maakt dat we de zeilen soms naar de andere kant moeten zetten. Het is een shittie eerste nacht met hoofdpijnkoers.
Dag 1.
De volgende morgen is het land uit zicht. We slapen vooral om beurten veel, of doen pogingen. Er is niet veel scheepvaart. Wel komt er rond 9.30 uur een vrachtschip behoorlijk dichtbij. Ongelooflijk. Zit je op zo'n grote zee en wij kruisen elkaar.
Rond 11.00 uur hebben we de verwachte voordewindse koers te pakken en hijsen aan stuurboord de lichtweer genua. Nu hebben we twee grote zeilen aan weerszijde van de boot uitstaan die ons naar de overkant moeten brengen. Met een beetje mazzel hoeven we aan deze zeilvoering niets meer te veranderen.
De zee is prachtig blauw, de zon is lekker. We moeten allebei een beetje inslingeren en voelen ons soms een beetje misselijk. Maarten is echter niet zeeziek! Hiep Hoi! We eten pasta carbonara en gaan dan de nacht weer in. De wind is goed, daarmee ook onze snelheid. We wiebelen minder. Fijn.
Dag 2.
We zijn alweer meer gewend aan het zeeritme. De wind neemt soms wat af, maar blijft oke voor een snelheid van gemiddeld zo'n 5 knopen (= ong. 9 km/uur). Voor ons een mooie snelheid. Rond 10.00 uur moeten we in actie komen omdat een lijn breekt. De licht-weer-genua klappert los rond. We hebben het met 20 minuutjes weer onder controle. Kan gebeuren.
Het is twee keer dolfijnenfeest. Een keer op zo'n 50 meter afstand, zwarte dolfijnen die wel zeker drie meter boven het water uitspringen, alsof ze achterna gezeten worden. Dan later wel 20 kleine grijze dolfijntjes rond de Lola. Zo mooi. We hebben een fijne dag, met een lekker zonnetje en fijne wind. Poes is gezellig aan boord. Het is genieten op zee.
Het is nacht als ik dit schrijf. Donker. Over een uur komt de maan op, kijk ernaar uit. Behalve dat de maan mooi is (vorm = onderkant van een half ei) geeft ze fijn licht in de duisternis. Nu nog hopen dat ze door de wolken heen tevoorschijn kan komen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten