kakkerlakoorlog deel 999

Moedeloos worden we er soms van. Ze doen niets, maar het is toch smerig en ik wil het niet! Dus. Kakkerlakken.
We hadden flink eten ingeslagen, met het idee door het Panamakanaal te gaan en voor op zee en alles. De verhalen gingen dat dat slim zou zijn om op tijd je inkopen te doen. Zo gezegd zo gedaan.
Aangezien we niet meer richting de grote Oceaan gaan en vers eten overal in het Caribisch gebied te vinden is, slinkt de blikvoorraad helemaal niet zo hard. Allemaal geen probleem, maar wel reuze irritant als je die voorraad dus
te vaak door je handen moet laten gaan, om een vak leeg te maken alvorens het -weer!- in te kunnen spuiten met ongedierte-spray.
We geven dingen weg en ruilen het soms voor andere zaken. Nu is dit eiland, Les Saints, weer veel te Frans en welvarend daarvoor, maar in Antigua zijn de bootboy's er weer blij mee.

Dominica is prachtig

Dominica is een groen, prachtig eiland, met watervallen en grotten waar je in kunt zwemmen. Zaterdagochtend zijn we samen met Annemieke & Arthur van Tahira (www.zeevantijd.info) in alle vroegte de enige gasten bij een 50 meter hoge waterval. Om dichtbij te komen, beklimmen we een behoorlijke rotspartij. We zitten voor de waterval op een rots en voelen de wind in de haren, veroorzaakt door het neerkletterende water. Het is hier adembenemend mooi. Ik sms m'n zus over de kracht van de waterval en dat ik per sms wat van die energie naar huis probeer te sturen. Ze zit precies op dat moment bij mam. Het komt op de juiste plek aan.
We zijn nu in een Batalie Beach beland. Een prachtig baaitje, waar een Belg een Lobster Paradise runt. Op zijn terras, waar we gisteren dus kreeft hebben gegeten, zit je onder prachtige, enorme amandelbomen en komt er zomaar een kolibrie voorbij. Het is hier druk op zondagavond met zowel vakantiegangers als locals en iedereen geniet mee (?!) van de Nederlandse muziek die onze Vlaamse Vriend speciaal voor ons heeft opgezet.

Vanmorgen sta ik een handwasje te doen, terwijl een pelikaan aan het vissen is rondom de boot. Hij duikt bij het zien van een visje met een noodgang naar beneden en butst met z'n hele lijf het water in. Het ziet er klunzig uit, maar blijkbaar is dit toch de methode voor meneer Pelikaan. Het is een intrigerend gezicht. Ook lokale vissers gooien 50 meter verderop, op een klein bootje hun visnet uit, hopend op een goede vangst. We hebben uitzicht op een strand waar ook een rivier op uitloopt. In dit zoete water staat een oude man zich te wassen, in de schaduw van een palmboom. Het zoete water stroomt zo de zee in en wanneer we na m'n wasje gaan afkoelen in het water, voel je een koude bovenstroom. Het zoete water drijft op het zoute water. Wat leven we toch in een voor ons bijzondere omgeving op dit moment.

Vanmiddag varen we verder naar het Noorden, Prince Rubert Bay, om vandaar uit -waarschijnlijk woensdag- naar Les Saints, Guadeloupe te varen.

"Wel genieten he!"

Terwijl we in super helder water aan het snorkelen zijn, moet ik aan bovenstaande woorden van mijn vader denken. We snorkelen met een club van 12 in Champagne Bay. De naam heeft deze baai te danken aan de omhoog komende vulkanische bubbels die de baai rijk is. Wel bijzonder. Snorkelen is bijzonder. Te gast in een andere wereld, zo voelt het. De meest mooie vissen kom je tegen, met name als je in je eentje rustig verder zwemt. Een school van wel 100 fel blauwe prachtexemplaren, een super grote papagaai-vis die alle kleuren van de regenboog op zijn lijf heeft staan en dan ineens een schildpadje met wie ik wel een kwartier opzwem en die heel rustig op armlengte afstand naast me even lucht komt happen. Wauw.

Maarten neemt de kinderen van de boot Friends mee op de surfplank achter de bijboot. Ook een avontuur op zich voor de naar schatting 3 en 4 jarige Jasper & Louise. 

We doen dit alles in Dominica, waar we woensdag in een dag naartoe gezeild zijn. Met weinig golfslag en goede wind was het stuk goed te bezeilen. We liggen in Rosseau, weer bij de andere Nederlandse boten. Het is fijn om met elkaar te zijn. 

Tien dagen Martinique in fotovlucht.

Ondertussen gaat ons leven hier door. Behalve dat Daan momenteel veel bij Mac. Donalds of andere internetgelegenheden zit om te skypen met haar familie, doen we ook nog andere dingen. Overigens blijven we positief wat betreft het herstel van Daan's moeder, dat hebben we immers van haar geleerd.

Een foto-verslag van Martinique. 

19 mrt '12. Onderweg naar Sint Pierre, Martinique. 

Daan zeilt solo (want Maarten maakt foto's met de bijboot...)

18 mrt '12. Ford de France, Martinique. 

Er wordt flink gesport hier. Zondagochtend 7.00 uur (!!)

gaat keiharde muziek aan en gaan wel 300 mensen

aerobicen op de kade! Daan zwemt er naartoe, 

heeft ze ook d'r ochtendgymnastiek gehad. 

16 mrt '12. Ford de France, Martinique. 

Echo! De baby maakt het goed en beweegt erop los.  

'Maison de la Femme, de la Mère et de l'Enfant.' 

15 mrt '12. Ford de France, Martinique. 

Vissen in het donker. Miss Luna is dan altijd in de buurt. 

Resultaat--> vier blackjacks, lekker voor het avondeten. 

13 mrt '12. Les Trois Isle, Martinique. 

Maarten surft lekker met z'n nieuwe tweedehandse set die 

we op Martinique gevonden hebben. 

12 mrt '12. Petit Anse, Martinique. 

Snorkelen blijft geweldig. 

10 mrt '12. Sint Anne, Martinique. 

Maarten vangt soms ook hele enge vissen...

9 mrt '12. Gros Morne, Martinique. 

We spenderen twee dagen aan het zoeken van een wind-

surfset. Via de Franse marktplaats hebben we een afspraak 

bij deze kerk, waarboven een halo verschijnt. 

7 mrt '12. Martinique rondtouren met lokale bussen. 

Op zoek naar een surfset. Het is erg leuk om doelgericht 

een land door te crossen. We werden van hot naar her 

gestuurd. Kiekje onderweg. 

naar huis

Als je voor langere tijd op reis gaat, hoop je dat het thuisfront zoveel mogelijk in goede gezondheid achterblijft. Zoals je ze hebt achtergelaten. Zo werkt het helaas niet.
Mama heeft een herseninfarct gehad afgelopen week. Komende week gaat ze naar een revalidatiecentrum, waar ze haar gaan begeleiden om zo goed
mogelijk te herstellen. Ze heeft nog een lange weg te gaan. Het is ronduit klote allemaal.
Ben erg trots op mijn vader, die er gelukkig bij was toen het gebeurde. Hij heeft snel en goed gehandeld en ook nu is hij er voor mama. Evenals de rest van het gezin
trouwens. Wij zijn op afstand dichtbij, maar tjonge wat is het naar om nu ver weg te zijn.
Over twee weken ga ik voor twee weken naar huis. Nu we dat besloten en geboekt hebben, kan ik niet wachten om bij m'n moeder en de familie te zijn. Gewoon er zijn...

Martinique, petit France

Martinique is klein Frankrijk.
Op iedere hoek een heerlijk bakkertje met baguettes & pain au chocolate, niemand spreekt goed Engels, er is een goede infrastructuur, overal citroëns & peugeots en dus ook files (!?), landbouw, glooiende weilanden vol koeien, Carrefour-supermarkten met allemaal lekkere dingen voor een normale prijs en tot slot zelfs een wielrenners-peleton. Het is er allemaal. Ongelooflijk dat een eiland, slechts 20 km verwijderd van bv Sint Lucia, zó veel welvarender kan zijn. Martinique is Europees, dat is duidelijk. Je vraagt je af hoe het kan dat het verschil zo enorm is. Gaat dat alleen over geld? Of ook over mentaliteit? Who knows. We genieten van paté, brie, de vele groenten en het heerlijke brood. Het land is ook groen. Er zijn weer bananenplantages en veel suikerriet en dus weilanden. De koeien doen je denken aan koeien uit India, of in ieder geval het beeld wat we daarbij hebben. Langs de snelweg staat er ook wel eens eentje, zomaar aan een touwtje. Ok, het is dus niet precies gelijk aan Europa.

Uitzicht bij vertrek Sint Lucia naar Martinique...dat dan weer wel.

ps. meer + nieuwe foto's staan op onze site

Hotseklots zeilverslag

Het schip in de Efteling is er niets bij! En ik heb trouwens een hekel aan die attractie.
We hebben Sint Lucia verlaten en zijn naar Martinique gevaren. Er wordt gewaarschuwd voor de hoge golven en harde wind ten noorden van Sint Lucia. Geheel terecht zo blijkt. We varen maandag om 12.00 uur samen met de Tahira uit. We zeilen met een gereefd groot zeil en op de fok, de motor staat ook bij om snelheid te bewaren. We zeilen aan de wind en hebben forse golven van schuin opzij. De ene keer glijden we over een golf heen, de volgende keer duiken we erin of eruit. We worden zeiknat. Dan valt na een uur plots de motor uit. Shit. De motor staat droog en Maarten kan niet ontdekken wat er aan de hand is. We besluiten om te draaien. We maken een gecontroleerde gijp en mijn taak is de fok in te draaien. Terwijl ik dat doe, schieten de fokkeschoten beiden naar voren, ze klapperen in de wind en al gauw zitten ze voor op de boot in de knoop. Dom! Nu moet ik naar voren om het euvel op te lossen. Ik loop te klunzen en vergeet de schoten door de blokjes te doen. Ondertussen verliezen we snelheid en dat alles nog steeds in diezelfde wind en golven. Ik aan het roer, Maarten naar voren. Hij herstelt het en dan kunnen we zeilend naar St. Lucia terug.
Ankeren onder zeil terwijl er veel boten liggen valt ook niet mee. We willen graag ankeren aan hoger wal. Daarvoor moeten we overstag. Na drie keer succesvol overstag te zijn gegaan, lukt het een vierde keer niet. We maken te weinig snelheid om het voor elkaar te krijgen. Hoe hard ik ook aan de lieren draai, het lukt niet om de fok de goede kant op te krijgen. We gaan toch voor anker, in de hoop dat die in een keer goede grond zal pakken. Ik leg de boot in de wind, terwijl Maarten het groot zeil laat zakken en vervolgens snel het anker laat vallen. Over het algemeen pakt het anker meteen goed, gelukkig nu ook. Pfff, we liggen weer. De motor nakijken.
We hebben getankt voordat we vertrokken. Staan de afsluiters niet goed? Nee, die staan goed. Maarten besluit de dieselleiding door te blazen. Dat helpt. Waarschijnlijk heeft de dieselpomp, die in één minuut wel 200 liter eruit spoot, wat verf los gespoten, waardoor de toevoer-leiding verstopt is komen te zitten. De motor draait en blijft het doen. Inmiddels is het 14.30 uur. Dan komen we in het donker aan. We kunnen een baai eerder dan gepland voor anker, die is goed aan te lopen in het donker. We besluiten te gaan, dan hebben we dat rotstuk maar gehad.
De wind en golven zijn nog niet afgenomen, maar de motor blijft het doen. Balen dat Maarten door het ruige weer ziek wordt. Ik draag sinds lange tijd weer eens m'n zeilbroek, want door de nattigheid van de golven krijg ik het anders koud. Om 19.30 komen we aan in de baai van Sint Anna. We worden bij binnenkomst opgeroepen door Brian van de boot La Goelle.
B: "Honger?"
D: "Ja!"
B: "Mooi, want we hebben pizza en taart."
Merlijn is drie geworden en dus is het feest op de La Goelle. George van de boot Zsa Zsa komt ons ophalen, meteen nadat ons anker gevallen is. Opruimen doen we morgen. Wat een heerlijk ontvangst na zo'n pruttocht!

weer verder

Wij gaan, na een laatste uitgebreide douche in de haven, verder varen naar Martinique.
De golven staan hoog vandaag, dus het zal wel een bupsie ride worden.
De afstand is wederom niet zo groot, met een uur of vier moeten we er wel zijn.
Sint Lucia wilde we gisteren verkennen, toen bleek echter dat locale busjes op
zondag niet rijden. We kwamen niet verder dan de hoofdstad en behalve wat toeristische
marktjes voor de cruiseships was er niets open. Wel grappig om te zien hoe dat met zo'n
cruiseboot werkt. Die mensen lijken echt weinig van het land te zien, maar krijgen wel volop
gelegenheid om souvenirs te kopen! Afijn, ben blij met onze zeilboot.
Er staan nieuwe foto's op de site, van maand 8. We zijn er al bijna 9 onderweg (en ik en precies 4,5 maand zwanger...!).
De tijd vliegt!

Wat een luxe, deel 2.

5. Er is een zwembadje, waar iedereen van de haven zomaar in mag plonzen.
6. Internet! Met Maarten z'n computer kan dit zelfs op de boot, omdat we een antenne voor de zijne hebben. Dus lekker surfen op het net in ons eigen bootje. Skypen doen we op de kant met mijn computer, maar dat kan al om de hoek en de verbinding is -bijna altijd- goed.
7. We liggen hier nu met vijf bevriende Nederlandse boten. Vanmorgen was ik vroeg wakker en besloot te gaan skypen. Hier was het 6.30 uur en daarmee in Nederland 11.30 uur. Prima tijd om op zaterdag eens wat mensen 'lastig te vallen'. Om 8.30 was ik wel zo'n beetje suf gel..babbeld. Toen heb ik met Maarten bij de Tahira, Annemieke & Arthur, aangeklopt en hebben we onszelf uitgenodigd voor het ontbijt. Heel gezellig! We hebben zo ons eigen, tijdelijke buurtje hier op de stijger.
8. De boot ligt stil. We worden niet heen en weer geschommeld en dat slaapt als een roosje.
9. Er is een supermarkt om de hoek en daar verkopen ze o.a. verse yoghurt -mmm-, goed brood en nog veel meer lekkernijen!
10. ... Zelfs ons vuilnis wordt op de stijger opgehaald. Soms is het wel eens zoeken waar we ons afval kwijt kunnen. Eerst zoeken en vervolgens sjouwen. Allemaal geen probleem. Dat er hier een meneer met een kruiwagen langs komt rijden om je vuilnis op te halen is wel heel gemakkelijk. Daarom verdient dit de 10e plek en dan hou ik erover op.

Wat een luxe.

We zijn in Sint Lucia, al een paar dagen. Eerst hebben we tussen de Pitons gelegen, twee grote puntige bergen, waarvan Maarten de Petit Piton van 700 meter hoogte met een aantal mensen beklommen heeft. Het was werkelijk een klim. Het regende de hele dag (jawel, dat gebeurd ons ook een enkele keer!), dus het pad was ook nog glad. Er hing een touw naar boven en het was de hele weg op handen en voeten klauteren. Des te stoerder was het dat het vijftal het gehaald heeft!  

Vervolgens zijn wij doorgevaren naar Rodney Bay. Ronne van boot Bo viert hier zijn verjaardag en dat betekent dat er weer een kleine Nederlandse reünie is. Gezellig. 

Maar dan nu de luxe van de dag--> we liggen in een haven! Nadat we op 17 november weggevaren zijn uit de Canarische eilanden, hebben we alleen nog maar geankerd. Nu liggen we weer langs een steiger en dat levert meer luxe op dan ik me kon herinneren. 

1. Maarten en ik kunnen beiden los van elkaar op pad, zonder dat we een bijboot-plan hoeven te maken. Als we ergens even koffie drinken, kan de een (jaja, meestal ik) dus ook langer blijven zitten, terwijl de ander weer op pad gaat. 

2. Er is een warme douche! Dus douchen zo vaak als we willen EN zo lang als we willen! Op de boot doen we toch altijd zuinig met water, dus dan is het snel snel afspoelen. Naakt douchen is ook lang geleden, want douchen doen we buiten en er ligt toch altijd wel een bootje in de buurt. 

3. Lopen! Gewoon lekker kunnen lopen, zo hop van de boot af. Eventjes iemand gedag zeggen, eventjes iets regelen, eventjes naar de winkel. Het is allemaal zo gepiept en dat alles ook nog zonder een zoute snuit te halen. Dat is meteen het volgende voordeel:

4. We worden niet nat als we ergens naartoe gaan. Nu is dat niet zo erg om nat te worden door de golven in de bijboot -meestal ben je zo weer droog- maar droog blijven is toch wel lekkerderderderder. 

Kortom...we genieten erg van de haven.