Gezellig!

Weer een week voorbij.

Begin van de week. Tropische regen. Veel & hard. Heel Bonaire verandert dan in een modderpoel. Naast ons huis ontstaat spontaan een "zwembad", ook wel muggenparadijs genaamd.

Verder de week van wat heimwee. Voor Daan. Maarten klust ondertussen verder achter zijn naaimachine en op de boot. Veel verjaardagen met hartbrekende nichtjes en neefjes die breed lachend aan de andere kant van de lijn hun verjaardagsgezang in ontvangst nemen. Vooral mijn nichtje van negen wil zoooooo graag haar neefje zien, dat ze moet huilen als ze een foto-in een hart-sleutelhanger ontvangt. Babypraat via de skype met beste vrienden die een meisje van twee weken jonger hebben... De afstand is soms groot. Voor beide kanten.

Kaasfondue met mensen hier, lieve zeilers die voor ons komen koken als bedankje voor het draaien van de was, zwemmen in een dichtbij gelegen zwembad plus vooral veel opruimen/ordenen/weggooien/ poetsen & zweten. We mogen in het geheel niet klagen. Dat doen we dan ook niet.

Wel is het goed om bijna weer verder te gaan. We gingen naar Bonaire om Ties te krijgen. Hij is er. We hoopten dat Maarten hier kon klussen, ook dat is gelukt. Missie volbracht. Nu weer op reis. Bijna...eerst nog een weekje bezoek van onze buuf & buum uit Eindhoven. Feest!

Paspoort Ties

Een paspoort aanvragen op Bonaire bleek ingewikkelder dan gedacht. Nu gebeurd het hier natuurlijk ook niet iedere dag, dat mensen die hier niet wonen, wel bevallen van een kind EN een paspoort willen regelen voor hun zoon. De regelgeving werkte tegen, maar gelukkig werkten de mensen mee.

Omdat Bonaire een speciale Nederlandse gemeente is, gelden hier de Nederlandse regels. Een paspoort van je zoon moet je in je eigen gemeente regelen...zo legde de mevrouw van het ministerie ons uit. We waren bij haar terechtgekomen via Burgerzaken Bonaire die ons naar de Rijksvertegenwoordiger van de BES-eilanden doorverwezen heeft, die onze vraag weer bij het ministerie van Binnenlandse Zaken had voorgelegd. Zo 'kom je nog eens ergens'.

We kunnen het paspoort voor Ties wel regelen in Curacao of Aruba, omdat op die eilanden wel een Nederlandse Ambassade zit, wat hier uiteraard ontbreekt. Aangezien de procedure sowieso minimaal twee weken in beslag neemt, hebben wij toch vriendelijk verzocht of we op Bonaire het paspoort van Ties konden verkrijgen. De Gouverneur van Aruba heeft ons willen helpen, door voor ons een uitzondering te maken betreffende de indentificatie-plicht. Normaal moet je lijflijk aanwezig zijn op de plaats van aanvraag, maar ism burgerzaken Bonaire, heeft Aruba voor ons Ties z'n paspoort aangevraagd.
Om een lang verhaal kort te maken (tien weken verder): Ties Joopie Klinkenbijl heeft afgelopen vrijdag zijn paspoort ontvangen! Het is een hele opluchting.

Regelen en aftellen

We zitten in onze laatste weken hier op Bonaire. We maken een planning om ervoor te zorgen dat we alles op tijd geregeld hebben. Ties zijn paspoort is onderweg (verdient nog een keer een apart hoofdstuk!), Maarten is met zijn laatste naaiklussen bezig (de stof is net gearriveerd vanuit Amerika), ondertussen wordt een visum voor Amerika aangevraagd, moet de Lola weer helemaal gepoetst worden en opnieuw ingeruimd en ga zo maar door. 

We vervelen ons niet zo met z'n drietjes. 

Op onze website staat filmpje 13, onze race in de Regatta van Bonaire. 

Tweede in de Regatta van Bonaire!

Eerst vermelden dat het hier bloedheet is. Bah bah. Amper wind en veel zon, heel heel heeeeeel veel zon.
Vrijdag, de laatste dag van de regatta kwamen de boten amper vooruit, zo weinig wind was er. Wij waren dan ook heel blij dat we al besloten hadden om niet met de Lola uit te varen. Donderdag hebben we wel geracet, met weer een nieuwe bemanning. Het was super leuk en ook super leerzaam om mee te doen met een wedstrijd. Maarten stuurde als schipper iedereen aan en met een grotendeels onervaren bemanning, betekende dat goed opletten en met alles meekijken. Zitten alle lijnen goed om de lieren? Staan de zeilen goed? Is de koers goed ten opzichte van de volgende boei? Wanneer gaan we overstag? Andere boten in de gaten houden en ook al ons materieel... We hebben ons goed vermaakt met zijn allen. We hebben zelfs ons eigen doel gehaald: binnen het half uur na de koploper in onze klasse binnenkomen.
Ties was met zijn elf weken de jongste deelnemer. Hij heeft het -net als wij- warm gehad, maar deed het weer geweldig aan boord. Ook heel fijn!

Rustdagen

Dinsdag hebben we een race overgeslagen, om de genua te kunnen repareren. Woensdag is voor iedereen een rustdag en morgen gaan we weer varen. Zin in!

ps. Er staan (eindelijk!) foto's van juli & augustus op de website.

Lola rent

Regatta Bonaire Deel 2. DE RACE

Maandag 8 oktober 2012 
We worden wakker voor de wekker gaat. We doen mee aan een race!
De bemanning bestaat uit buurman Peter, Hetty (de moeder van buurvrouw Floor) en Rob, een goeie vriend van ons hier op Bonaire. Maarten als schipper en ik als roerganger (stuurvrouw). We verzamelen in alle vroegte al op de Lola, want om 9.10 moeten we over de startlijn. Om 8.15 uur varen we de haven uit. We hebben dan nog een half uurtje om ervoor te zorgen dat iedereen weet wat hij moet doen en een goed team te vormen. Niemand heeft wedstrijdervaring, behalve Hettie. We gaan een paar keer overstag, gijpen en prenten de route nogmaals in ons hoofd. Maarten geeft de commando's en staat achter het roer, Hettie navigeert en houdt de andere boten in de gaten, Rob doet de fok en Peter de grootschoot en de bezaan. Daan verzorgt Ties en we besluiten al gauw dat dit niet te combineren is met roerganger zijn in de wedstrijd. Naast Maarten, zal ook Hettie achter het roer staan zo nu en dan.
We moeten 22 mijl varen en hebben een parkoer waarbij we een zestal boeien meerdere malen moeten ronden. Ook staat aangegeven of we ze stuur- of bakboord moet passeren.

Het vijf-minuten-sein klinkt. Opletten. Bij de start is het druk met boten en dus spannend. We begeven ons richting de startlijn. Niet te dichtbij. Uitkijken voor de andere boten en proberen precies op tijd met een goeie snelheid langs de startboei te varen. Nog 1 minuut. Gaan we al overstag? Wat doet die kleine boot naast ons? WEG JIJ! Onze klasse start en daarmee moeten ze ons ruimte geven. We krijgen ruimte. Danki! We gaan overstag. TUUUUUUUUUUT! Het startsein. We zijn begonnen.
Snel? Nee.
Route goed afgelegd? Ja.
Schade? Ja. Genua. Maarten gaat morgen achter de naaimachine.
Goed Team? Zeker.
Tijd? Ach, is dat belangrijk?
Positie in het klassement? Tweede (!)

Pfff, hard werken zo'n race, maar ook erg leuk.

Sailing Regatta Bonaire 2012. DEEL 1

Zondagochtend 7.00 uur is het verzamelen aan het strand voor alle deelnemers die heen en weer naar het eilandje Klein Bonaire zullen gaan zwemmen, zo'n twee kilometer. Maarten is erbij. Het is een heel festijn en onderdeel van de Regatta feestweek. 

Voor de 45ste keer worden op Bonaire, in oktober bootraces gehouden. Ooit begon het met een weddenschap tussen twee motorboten. Nu is het nog steeds heel bescheiden, maar toch uitgegroeid tot een echte zeilwedstrijd. Beetje onhandig dat het traditie is om het in oktober te doen, terwijl het altijd(!!) weinig waait in oktober :-) 

Het lag niet in de planning, maar we zijn uitgedaagd door de enige andere boot in onze klasse (staal & langzaam). Dus... 

Zondagmiddag net voor sluitingstijd ingeschreven voor de Regatta!!!

De rest van de dag wordt er koortsachtig aan de voorbereidingen gewerkt zoals de kiel schoon borstelen (onder water, met een duikset) en de juiste zeilen aanslaan. Om vervolgens aan het eind van de middag bij de Capitains-briefing te zijn. Daarna nog een tactiek bespreking met de crew, eten en naar bed.  

De zoete inval

Het is zaterdagochtend 11.30 uur als ik -met een aanrecht vol vieze glazen- weer alleen met Ties ben.

Om 9.00 uur stond Fred aan de deur, met dochter Julia. Of we de koffie al klaar hebben. De andere dochter Louise is reeds aan het balletten. "Tuurlijk, gezellig, kom binnen!" Na een uur doet Fred de grote wisseltruc en komt dan voor een tweede bakkie tijdens de tweede balletles. Maarten ligt nog op 1 oor. Gisteravond is hij met Fred en buurman Peter wezen stappen in Kralendijk city. Weer eens ouderwets dronken geworden.
Dan komen er drie mensen aan die we niet kennen. Het blijken vrienden van de Zsa Zsa, een van de gezellige boten die we geregeld zijn tegen gekomen vanaf Suriname. Zij zijn inmiddels weer thuis en hadden aan vrienden, die hier nu op vakantie zijn, een pakje meegegeven. Super lief.
Vervolgens stapt er een ander katerhoofd ons erfje op, buurman Peter. Ook hij kan wel een kop koffie gebruiken voordat hij & Maarten naar de uitverkoop van de surfwinkel gaan (heel gevaarlijk, maar da's een ander verhaal.)
Tot slot, wanneer iedereen net weg is, komt Paul (van de boot Full Cirkle) langs om te vragen of zijn zonnedoekje toevallig al klaar is.

Na alle glazen met een grote glimlach schoongespoeld te hebben, krijgt Ties de borst. Wat een heerlijk gezellige zaterdagochtend.

En dan nu....? Aan het werk!

Na twee prachtige, intensieve en warme weken met mijn ouders, hebben we hen afgelopen zaterdag weer op het vliegveld gezet. We zijn ontzettend blij dat ze geweest zijn en ook ontzettend trots. Want terwijl iedereen in Bonaire loopt te klagen over de hitte in september, hebben mijn ouders zich toch maar kranig geweerd. Het afscheid op Flamingo Airport was wederom met een lach en een traan. En nu is het tijd om ons samen voor te bereiden voor de tochten die we gaan maken.

Maarten heeft de afgelopen weken het hele dek ontdaan van roestplekken met de bikhamer, vervolgens het dek helemaal geschuurd en in de primer gezet en tot slot afgewerkt met een prachtige grijze verf. Onze anti-slipmatten heeft hij nu ook mee geverfd, wat maakt dat ons dek er een stuk rustiger uitziet. Enkel de rand is nog niet gedaan, die gaan we eerst laten stralen in Curacao straks. Daar gaat de boot het water uit, ook om de onderkant opnieuw in de antifouling te zetten. Hoe dik we de boot ook in de verf gezet hadden, na een jaar varen is die verf er gewoon vanaf gesleten, zeker in het tropische water gaat dat hard.

 Onze poging afgelopen maandag om met zijn drietjes zoden aan de dijk te zetten op de boot, is geen groot succes. Ties staat tussen de troep en slaapt moeilijk in de warmte. Ik ben zo lang niet aan boord geweest dat ik naar alles moet zoeken en dus niet op schiet. Maarten is bezig olie te vervangen, zowel bij ons als op de Tahira en de oliespetters vliegen daarbij om zijn oren...
Dinsdag gaat het beter. Ik ga om 6.00 uur, na Ties te hebben gevoed, alleen naar de boot. Het is dan nog koel en nu kan ik in mijn eentje even lekker aan de slag. Rond 8.30 ben ik weer bij Ties en rommel thuis verder. Maarten heeft de juiste filters gevonden en laat de motoren weer warmdraaien. Ties nemen we pas later deze week weer mee aan boord, als we de boot weer echt leefbaar gemaakt hebben.