inklaren, acclimatiseren en... bijpraten over akkefietje onderweg

We zijn dinsdagmorgen een paar uur bezig met inklaren, ofwel de juiste stempels in het paspoort en visa halen. De mensen zijn hier super behulpzaam en wat is het toch een feest dat (bijna) iedereen hier Nederlands spreekt! Dat maakt het contact nog leuker. Nu komen we altijd een heel eind met glimlach, handen & voeten en goede bedoelingen, maar dezelfde taal spreken is een luxe. Onze giek hebben we ter reparatie naar een goed lasbedrijf gebracht. Oh wacht, dat verhaal moet nog verteld worden....  

De Gebroken Giek. 

Dag twee op onze overtocht, het is windkracht 4 a 5 en we varen lekker. Het groot zeil staat uit, samen met de genua. De genua staat over stuurboord uit, met een boom, het grootzeil over bakboord met een bulletalie (= touw waarmee we de giek fixeren om een klapgijp (= dat grootzeil ineens naar de andere kant schiet, waarbij je de giek tegen je hoofd kunt krijgen) te voorkomen.) We zijn allebei toevallig beneden en Maarten heeft de wacht. Hij merkt dat we uit het roer lopen, dus ineens een verkeerde koers varen. Hij snelt naar buiten en ziet dat we wel 70graden uit koers lopen. De zeilen komen dus verkeerd te staan en het grootzeil maakt een klapgijp. Of niet dus, vanwege de bulletalie. Deze zit halverwege de giek en de kracht is te groot KRAK!!! De giek breekt doormidden!!! We schrikken behoorlijk. Zijn er snel bij om het zeil te laten zakken en daarna de boel op te ruimen. 

Even twijfelen we om terug te varen, maar dan hebben we tegenwind. Ook hebben ze in Kaapverdië niet super veel bootmaterialen, dus dan kan het weken duren voor je iets gerepareerd hebt. We hebben een dag nodig om bij te komen van de schrik en voelen ons even heel alleen op zee. We hebben veel andere zeilen aan boord om de voor de windse koers te kunnen varen, die we grotendeels verwachten. We varen door. 

Onderweg hebben we aan andere zeilboten op hetzelfde traject laten weten wat er gebeurd is. Mochten we nog meer tegenslag hebben, dan zijn er mensen die weten waar we zijn en wat er aan de hand is. Het thuisfront vertellen we pas in Suriname wat er gebeurd is. Een gebroken giek klinkt heel groots. Dat is het ook, maar uiteindelijk kunnen we prima onze overtocht voortzetten en zijn we blij met alle getroffen voorbereidingen en andere zeilen aan boord. 

vrijdag de 30ste

We genieten hier. Er hangt een brandlucht in Paramaribo vanwege alle knallers die afgestoken worden. Meters lange knallinten gaan de lucht in. Overigens is er de hele week al vuurwerk. Ze zijn hier veel relaxter in allerlei dingen, zo ook in regelgeving wat vuurwerk betreft. Over het water zien we prachtige vuurwerk-shows, iedere avond al sinds onze aankomst. De warmte is even wennen, we zijn voor het eerst in een tropisch klimaat. We doen rustig aan. We hebben weer nieuwe boodschappen aan boord en kunnen weer allerlei bekende producten vinden. Verse yoghurt met cruesli is een delicatesse na zo'n lange tijd, evenals een volkoren boterham. 

De giek hebben we vandaag weer op kunnen halen, de noodreparatie ziet er goed uit.  Ons grootzeil zit er al bijna weer op. De boot is weer schoon, de was weer gedaan; we zijn weer aardig bij. Dus we zijn helemaal klaar voor oud & nieuw, wat hier groots gevierd schijnt te worden. 

Eerst zijn we vanavond uitgenodigd bij een veertig jarig huwelijksfeest van ouders van een vriendin van ons. Super leuk!