Onze Miss Luna grijpt er gemiddeld drie per nacht. Ze vliegen aan dek -vluchtend voor de boot en dan de verkeerde kant op vliegen ofzo-, Miss Luna gaat -zonder permissie!- naar het voordek en neemt er eentje in de bek. Vervolgens neemt ze hem het liefst mee naar binnen, maar dat hebben we haar afgeleerd. De lucht van een vis terwijl je nachtwacht hebt is echt niet te doen! Ze speelt ermee -no fun, no glorie --> zonder spel wordt tie ook niet opgegeten, das te saai...- en vreet hem dan met huid en haar op, op de oogjes en vleugeltjes na.
Hoe groot is de kans dat je relatie het niet redt, wanneer je samen op een zeilboot rondreist?
Volgens de boeken is er 70% kans dat het stuk loopt.
Nu wil ik nergens over opscheppen en al helemaal niet op zaken vooruit lopen, hooguit trots vertellen dat we het nu heel goed hebben samen. Met momenten is deze grote oversteek heel bijzonder. Dan beseffen we ons wat we aan het doen zijn, springen er grote dolfijnen -of zijn het toch walvisjes?- tien meter de lucht in voor je neus, hebben we een zeilwissel samen soepel voor elkaar gebokst, springen er honderden vliegende vissen naast de boot -als een prive waterballet- uit het water, hebben we een dagrecord aan mijlen gemaakt. Op andere momenten is deze grote oversteek bijzonder saai en vervelend. Dan slaap je niet omdat de boot echt voortdurend schommelt(grrr!), wil je bewegen maar kun je je energie nergens kwijt, vliegt er weer iets door de boot tegen je kop omdat jij -maar meestal de ander natuurlijk- het niet goed vastgezet hebt, hebben we ruzie met elkaar en het zeil tijdens een zeilwissel, ben je weer misselijk omdat bij enige inspanning dat gevaar nu eenmaal steeds om de hoek ligt. Vooral op die momenten hebben we elkaar hard nodig. Soms om te foeteren, soms om te flauwekullen, soms om te knuffelen, soms om te relativeren, soms om de ander toe te spreken, soms om te lachen, soms om te huilen. Mooi.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten