3.00 uur, 46.15N 39.17W, koers 64graden, wind 3 kn oost, motor bij, snelheid 4 kn.
Vrijdag zijn we echt een week op zee, reden voor een feestje. De zwart gebutste bananen waren een goede aanleiding om bananencake te bakken en de dag lijkt er uitermate geschikt voor. Het wordt echter geen feestdag.
Ties heeft z'n dag al niet zo en moet dan ineens overgeven. Alles komt eruit, tot wel vijf keer toe...Alles zit onder, Ties ziet wit. Arm kind. Ineens zeeziek? Iets verkeerds gegeten? Geen idee. Duidelijk is wel dat alles wat erin gaat, met name moedermelk, er ook weer uit komt. Moeilijk om uit te leggen aan zo'n klein mannetje dat hij niet aan de borst mag. Ik laat hem wel steeds kleine beetjes water drinken, dat blijft erin. Martijn is goed ingeslingerd en voelt zich top. Dat is fijn, want daarmee kan hij mijn hofmeesterschap overnemen voor de dag en heb ik mijn handen vrij voor Ties, die gelukkig wel blijft spelen.
Bah bah bah! De hele boot lijkt klam. Vies. Vochtig. En dat geklots van die zee is ook om gek van te worden. En hoezo komt de wind uit het Noorden?! Waarom is het weer bewolkt en nat? De motor gaat voor het eerst deze tocht aan. En maar hobbelen en maar hobbelen en maar hobbelen...
Ook deze vrijdag gaat voorbij.
Zaterdag ziet Ties witjes, maar houdt kleine beetjes eten binnen en is actief. Fijn! Dat is een zorg minder. We varen over stuurboord, na dagen over bakboord gelegen te hebben. Martijn z'n lijf protesteerd, Maarten z'n lijf is nooit echt opgehouden met protesteren en met mij gaat het goed als het met Ties goed gaat.
Het zou vandaag windstil zijn. Stiekem hoopten we daarop, zodat de golven ook -al is het maar voor even...- af zouden nemen en mag er dan alsjeblieft een zonnetje bij? Geen windstilte, wel wind uit het oosten en opkruisen. Een beetje zon. Alleen butsen we behoorlijk, dus vliegt er nu zout water rond in de kuip. Zoals gezegd is het soms ook gewoon volhouden.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zondag 30 juni 2013
vrijdag 28 juni 2013
Dag 6 & 7 Prima dagen
3.30 uur, positie 44.56N 44.16W, koers 75 graden, snelheid 5,8 kn, wind zuid 23 kn
Het is woensdagochtend, Ties slaapt net. Buiten staat een teil met water en daarin een paar sokken en een hoeslaken. Echt schoon zullen ze niet zijn. Er is steeds mist en daarmee is de lucht vochtig, het is niet koud. Ik wring de sokken uit, toch maar uithangen, ooit zullen ze een keer drogen. Ondertussen kijk ik om me heen naar het water en wordt blij verrast; dolfijnen! Minstens drie! Nee, wel vijf! Of ... hoeveel zullen het er zijn? Moeilijk te schatten, minstens 20. Een half uur lang (!) krijg ik een live dolfijnenshow. Soms komen ze met z'n vijven tegelijk uit het water. Soms zie ik ze als een grijze vlek in het water snelheid maken en kapriolen uithalen. Het is adembenemend prachtig. Ik word nat van de mist en het begint harder te miezeren. Toch blijf ik kijken, intens genietend, tot ze afscheid nemen van de Lola.
Iedere 15 graden die we naar het Oosten varen, komen we een uur dichterbij. We hebben de klok al 1 keer een uur vooruit gezet. Nu is er nog vier uur tijdsverschil met Nederland.
Maarten heeft last van z'n lijf en dat is vervelend. De misselijkheid blijft aanwezig, liggen is het enige wat helpt. Het is naar om de hele dag te moeten liggen. Eten en drinken gaan goed, dus hij wordt verwend met verse kippesoep en andere lekkernijen. Toch is het niet fijn. Volhouden en uitzitten, dat is de overtocht soms ook.
Het is nu donderdag- op vrijdagnacht. De zee is onstuimig, de wind is constant, onze snelheid is goed.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Het is woensdagochtend, Ties slaapt net. Buiten staat een teil met water en daarin een paar sokken en een hoeslaken. Echt schoon zullen ze niet zijn. Er is steeds mist en daarmee is de lucht vochtig, het is niet koud. Ik wring de sokken uit, toch maar uithangen, ooit zullen ze een keer drogen. Ondertussen kijk ik om me heen naar het water en wordt blij verrast; dolfijnen! Minstens drie! Nee, wel vijf! Of ... hoeveel zullen het er zijn? Moeilijk te schatten, minstens 20. Een half uur lang (!) krijg ik een live dolfijnenshow. Soms komen ze met z'n vijven tegelijk uit het water. Soms zie ik ze als een grijze vlek in het water snelheid maken en kapriolen uithalen. Het is adembenemend prachtig. Ik word nat van de mist en het begint harder te miezeren. Toch blijf ik kijken, intens genietend, tot ze afscheid nemen van de Lola.
Iedere 15 graden die we naar het Oosten varen, komen we een uur dichterbij. We hebben de klok al 1 keer een uur vooruit gezet. Nu is er nog vier uur tijdsverschil met Nederland.
Maarten heeft last van z'n lijf en dat is vervelend. De misselijkheid blijft aanwezig, liggen is het enige wat helpt. Het is naar om de hele dag te moeten liggen. Eten en drinken gaan goed, dus hij wordt verwend met verse kippesoep en andere lekkernijen. Toch is het niet fijn. Volhouden en uitzitten, dat is de overtocht soms ook.
Het is nu donderdag- op vrijdagnacht. De zee is onstuimig, de wind is constant, onze snelheid is goed.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 26 juni 2013
Dag 5. Mist & wind
3.00 uur, 43.08N 50.05W, koers 95 graden, snelheid 6 knp, wind 20 knp uit het zuidwesten
Het gebied staat erom bekend en vandaag zitten we dan ook een groot gedeelte van de dag in dichte mist. We houden vooral de computer in de gaten, AIS en radar geven de eventuele boten om ons heen aan. In twee dagen zien we 1 boot op afstand. De mist is nattig en geeft veel condens, maar het is al een paar dagen niet meer zo koud.
Iedereen is opgeknapt, dat is prettig. De golven zijn minder hoog, al blijft het een hobbelig zeetje. Op het moment van schrijven, zijn we bij het puntje van de Grand Banks aangekomen. De Grand Banks zijn ondiep, het is er vaak mistig en er wordt veel gevist (gevaar voor fuiken). We varen er daarom grotendeels omheen. In totaal moeten we zo'n 2800 mijl afleggen, waarvan we de eerste 600 hebben gehad. Hiep hoi!
Ties wil klimmen, klauteren, kruipen en onder begeleiding "lopen" (zwieberen is misschien een beter woord...). Het traject van de slaapkamer naar de keuken leggen we wel 100 keer per dag af. Tot mama het zat is. De stemming is goed aan boord, de nachtwacht gaat fijn. We hebben het goed met elkaar. (Zelfs poes lijkt tot rust te komen...)
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Het gebied staat erom bekend en vandaag zitten we dan ook een groot gedeelte van de dag in dichte mist. We houden vooral de computer in de gaten, AIS en radar geven de eventuele boten om ons heen aan. In twee dagen zien we 1 boot op afstand. De mist is nattig en geeft veel condens, maar het is al een paar dagen niet meer zo koud.
Iedereen is opgeknapt, dat is prettig. De golven zijn minder hoog, al blijft het een hobbelig zeetje. Op het moment van schrijven, zijn we bij het puntje van de Grand Banks aangekomen. De Grand Banks zijn ondiep, het is er vaak mistig en er wordt veel gevist (gevaar voor fuiken). We varen er daarom grotendeels omheen. In totaal moeten we zo'n 2800 mijl afleggen, waarvan we de eerste 600 hebben gehad. Hiep hoi!
Ties wil klimmen, klauteren, kruipen en onder begeleiding "lopen" (zwieberen is misschien een beter woord...). Het traject van de slaapkamer naar de keuken leggen we wel 100 keer per dag af. Tot mama het zat is. De stemming is goed aan boord, de nachtwacht gaat fijn. We hebben het goed met elkaar. (Zelfs poes lijkt tot rust te komen...)
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
dinsdag 25 juni 2013
Dag 4 Bumpy ride
25-06, 2.00 uur 43.27N 53.09W, koers 100 graden, snelheid 4,5 a 5 knpn, zuidweste wind 22 knpn.
's Nachts valt de wind weg, in de ochtend wakkert de wind aan. Genu in, dubbel rif in het groot zeil, fok bij. Er zitten windvlagen van 30 knp bij. De golven bouwen zich op en komen in van opzij, dat maakt het een nare koers. Maarten voelt zich goed zolang hij blijft liggen. Martijn is ook aan het stoeien met misselijkheid en is zoekende of hij deze danwel liggend moet doorstaan of buiten zal trotseren. Ties is extra aanhankelijk, maar wel vrolijk en op wat hoofdpijn na voel ik me ok. Ben blij dat ik gister alvast brood heb gebakken. Het is een koers om weinig fratsen uit te halen.
Poes schopt dat plan in de war. Ondanks extra aandacht, een extra kattenbak binnen, veel liefde en substral, is ze onrustig en plast op m'n (dek)bed. Ze frustreert me. Miss Luna weet niet altijd meer de kattenbak te vinden en kattepis is smerig. Daarbij is je slaapbunk heilig en nu bevuild. Ik maak alles schoon. Jammer dat we niet meer in de tropen zitten, want het zal even duren voor het droogt. Gelukkig hebben we in Amerika extra dekbedden gescoord ivm de kou. Lang leve de thriftshops (2e hands winkels) en wasserette. En wie weet schijnt morgen wel weer de zon...
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
's Nachts valt de wind weg, in de ochtend wakkert de wind aan. Genu in, dubbel rif in het groot zeil, fok bij. Er zitten windvlagen van 30 knp bij. De golven bouwen zich op en komen in van opzij, dat maakt het een nare koers. Maarten voelt zich goed zolang hij blijft liggen. Martijn is ook aan het stoeien met misselijkheid en is zoekende of hij deze danwel liggend moet doorstaan of buiten zal trotseren. Ties is extra aanhankelijk, maar wel vrolijk en op wat hoofdpijn na voel ik me ok. Ben blij dat ik gister alvast brood heb gebakken. Het is een koers om weinig fratsen uit te halen.
Poes schopt dat plan in de war. Ondanks extra aandacht, een extra kattenbak binnen, veel liefde en substral, is ze onrustig en plast op m'n (dek)bed. Ze frustreert me. Miss Luna weet niet altijd meer de kattenbak te vinden en kattepis is smerig. Daarbij is je slaapbunk heilig en nu bevuild. Ik maak alles schoon. Jammer dat we niet meer in de tropen zitten, want het zal even duren voor het droogt. Gelukkig hebben we in Amerika extra dekbedden gescoord ivm de kou. Lang leve de thriftshops (2e hands winkels) en wasserette. En wie weet schijnt morgen wel weer de zon...
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
maandag 24 juni 2013
Dag 3
23-06, 20.00 UUR 43.51'N 56.44'W, koers=100, snelheid=6.6 kn., wind zuidwest 18 kn.
Niet gezegd dat we iedere dag een bericht op het blog gaan zetten, maar vooralsnog vinden we het gezellig om van ons te laten horen.
Iedereen moet nog wennen aan de nachten en slaapt onrustig. Ties is slaapkoning, het liefst met zijn moeder ernaast... Toch lukt het ook mij om nachtwachten te draaien, wat lekker is.
De dag begint wederom met een zonnetje, waardoor het buiten aangenaam toeven is. De wind is constant, rond de 20 knopen. Onze gemiddelde dagsnelheid is 6 knopen. We laten de motor een half uurtje lopen om warm water te krijgen. Ties in bad en met kippevel en een warm straaltje water frist iedereen zich op.
We zien vandaag wel drie keer dolfijnen! De eerste keer zijn Ties en ik samen toeschouwers, het zijn er een paar met hele zwarte vinnen. Dan een vijftal naast- en voor de boot en later op de dag een jumpende school op afstand. Prachtig en altijd bemoedigend. Zie je wel, we zijn hier helemaal niet alleen.
We zijn zo relaxt dat we veel te laat Brian (onze weer-meekijker) onze positie, koers en snelheid smsen per satelliettelefoon. Na een hap nasi was ook dag drie een heerlijke dag.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Niet gezegd dat we iedere dag een bericht op het blog gaan zetten, maar vooralsnog vinden we het gezellig om van ons te laten horen.
Iedereen moet nog wennen aan de nachten en slaapt onrustig. Ties is slaapkoning, het liefst met zijn moeder ernaast... Toch lukt het ook mij om nachtwachten te draaien, wat lekker is.
De dag begint wederom met een zonnetje, waardoor het buiten aangenaam toeven is. De wind is constant, rond de 20 knopen. Onze gemiddelde dagsnelheid is 6 knopen. We laten de motor een half uurtje lopen om warm water te krijgen. Ties in bad en met kippevel en een warm straaltje water frist iedereen zich op.
We zien vandaag wel drie keer dolfijnen! De eerste keer zijn Ties en ik samen toeschouwers, het zijn er een paar met hele zwarte vinnen. Dan een vijftal naast- en voor de boot en later op de dag een jumpende school op afstand. Prachtig en altijd bemoedigend. Zie je wel, we zijn hier helemaal niet alleen.
We zijn zo relaxt dat we veel te laat Brian (onze weer-meekijker) onze positie, koers en snelheid smsen per satelliettelefoon. Na een hap nasi was ook dag drie een heerlijke dag.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zondag 23 juni 2013
Dag 2
zat. 22-06 20.00 uur 20 mijl ten noorden van Sable Island 44.14'N 59.48'W
Na een onrustige nacht met weinig slaap, is de ochtendzon heerlijk. De wind valt weg, dat wel. Om 9.30 uur haal ik Maarten uit bed om de spinaker te hijsen. We varen niet hard, maar de rustige golfslag en zon maken het tot een prettige ochtend. Dan komt er bewolking en wordt het langzaamaan weer waterkoud. Een warm middagmaal smaakt iedereen. Fijn.
De wind trekt aan, met 22 knopen wind en een snelheid van gemiddeld 6,5 knopen gaan we lekker. Het is een relaxte, ontspannen dag, waarbij iedereen meer en meer ingeslingerd raakt.
ps. De miscalculatie van gisteren is natuurlijk door de alerte lezer opgemerkt. Bericht was geschreven om 3.00 uur 's nachts, is dat een goeie smoes...?
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Na een onrustige nacht met weinig slaap, is de ochtendzon heerlijk. De wind valt weg, dat wel. Om 9.30 uur haal ik Maarten uit bed om de spinaker te hijsen. We varen niet hard, maar de rustige golfslag en zon maken het tot een prettige ochtend. Dan komt er bewolking en wordt het langzaamaan weer waterkoud. Een warm middagmaal smaakt iedereen. Fijn.
De wind trekt aan, met 22 knopen wind en een snelheid van gemiddeld 6,5 knopen gaan we lekker. Het is een relaxte, ontspannen dag, waarbij iedereen meer en meer ingeslingerd raakt.
ps. De miscalculatie van gisteren is natuurlijk door de alerte lezer opgemerkt. Bericht was geschreven om 3.00 uur 's nachts, is dat een goeie smoes...?
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zaterdag 22 juni 2013
Trossen los
We zijn onderweg. 21 Juni 2013, gooien we om 12.10 plaatelijke tijd in Halifax de trossen los.
Na een week van wasjes draaien, spullen opbergen, alles extra vastzetten, voorraad inslaan, wc poetsen, keuken schrobben, harpjes borgen, voorraad-vervoer regelen, grootzeilval vervangen, grabbag verversen, voorraad wegstouwen, schroefasrem repareren, gastank vullen, gehaktballen draaien, deze en ander vlees vacumeren, weerberichten bestuderen, water en diesel tanken..., zijn we nu dan vertrokken.
De laatste nacht mogen we gratis ligggen, in de haven waar we een avond ervoor getankt hebben. Erg fijn, vooral vanwege de rustige ligging en warme douche. Jammer dat het internet op de ochtend van vertrek niet werkt, het thuisfront gedagzeggen zit er daarmee niet in.
De zee is pittiger dan verwacht, overal witte kopjes op het water en 20 tot 25 knopen wind. Om 13.10 uur hijsen we de zeilen en gaat de motor uit. We varen ruime wind en met 7 knopen snelheid maken we een mooie start. Met name de mannen moeten even inslingeren, ook Ties slaapt extra lang in de middag. Om 17.10 is er geen land meer in zicht. De geschilde aardappelen wachten geduldig tot morgen, de magen zijn er nog niet aan toe. We krijgen een prachtige zonsondergang, gevolgd door een volle maan. Een helder verlichte nacht, met enkele sterren aan de hemel. Een vrachtschip van 299 meter lang passeert ons 's nachts op 1,34 mijl (is slechts 4x diens bootlengte!) afstand achterlangs. De grote oversteek is begonnen. We gaan naar huis.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Na een week van wasjes draaien, spullen opbergen, alles extra vastzetten, voorraad inslaan, wc poetsen, keuken schrobben, harpjes borgen, voorraad-vervoer regelen, grootzeilval vervangen, grabbag verversen, voorraad wegstouwen, schroefasrem repareren, gastank vullen, gehaktballen draaien, deze en ander vlees vacumeren, weerberichten bestuderen, water en diesel tanken..., zijn we nu dan vertrokken.
De laatste nacht mogen we gratis ligggen, in de haven waar we een avond ervoor getankt hebben. Erg fijn, vooral vanwege de rustige ligging en warme douche. Jammer dat het internet op de ochtend van vertrek niet werkt, het thuisfront gedagzeggen zit er daarmee niet in.
De zee is pittiger dan verwacht, overal witte kopjes op het water en 20 tot 25 knopen wind. Om 13.10 uur hijsen we de zeilen en gaat de motor uit. We varen ruime wind en met 7 knopen snelheid maken we een mooie start. Met name de mannen moeten even inslingeren, ook Ties slaapt extra lang in de middag. Om 17.10 is er geen land meer in zicht. De geschilde aardappelen wachten geduldig tot morgen, de magen zijn er nog niet aan toe. We krijgen een prachtige zonsondergang, gevolgd door een volle maan. Een helder verlichte nacht, met enkele sterren aan de hemel. Een vrachtschip van 299 meter lang passeert ons 's nachts op 1,34 mijl (is slechts 4x diens bootlengte!) afstand achterlangs. De grote oversteek is begonnen. We gaan naar huis.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
maandag 17 juni 2013
Halifax
In de mist komen we vrijdag in alle vroegte aan. Wat is het hier groen, mooi.
We leggen aan in een haven, alwaar we de immigratiedienst en douane bellen. De haven blijkt te duur te zijn voor ons, maar we mogen blijven liggen tot de douane aan boord is geweest. Daarna kunnen we verhuizen naar een mooring. Niet ideaal, want voor de oceaan-oversteek-voorbereidingen willen we graag aan een dock liggen. Eerst maar inklaren, daarna zien we verder. De douane is voor het eerst tijdens onze reis echt vakbekwaam, kritisch en tegelijkertijd oprecht geïnteresseerd. Een fijn warm welkom in het koude & druilerige Canada.
We nemen een douche nu we nog makkelijk aan de kant liggen, zetten zo ook de fietsen aan wal en gaan dan verliggen. Ties en ik blijven aan boord, terwijl Maarten & Martijn op de fiets op zoek gaan naar een goedkope, goede plek in Halifax. Heuvel op, heuvel af. Het lukt! Terwijl Martijn bijslaapt om bij te komen van zijn nachtshift, varen Maarten en ik Lola naar de andere kant van de stad. We mogen aan een stadskade liggen, waar het tarief normaal $1,75 per voet per dag is.... maar wij krijgen korting (halve prijs!). Fijn! Bij aankomst staat er een reserverings-bordje op de dock, met onze naam erop. Dat is nog eens fijn aankomen. Het weer is druilerig, maar wij zijn goedgestemd. Wat is het toch heerlijk om weer ergens aan te komen. En hallo, we zijn in Canada!
Zaterdag is het prachtig mooi weer en is de boulevard waar we aan liggen poepiedruk. We zijn een attractie. De aandacht is overweldigend en na een paar uur zijn we allemaal doodmoe van iedere keer ons verhaal vertellen. Toch levert het tegelijkertijd mooie ontmoetingen op. Zo komt een meneer die eerder op de dag met zijn kinderen een kijkje op de boot heeft gekregen, later op de dag een tas met Nederlandse producten brengen. "Om jullie welkom te heten in Canada en jullie zijn al zo lang van huis!" Hoe tof is dat! 's Avonds eten we op een grote Franse driemaster, Rara Avis, waar nu 25 man op huist. Straatmuzikanten voor de deur, we zijn geneigd om ook een hoed neer te zetten. De volgende morgen besluiten we om toch iets minder gastvrij te zijn, want we willen ook gebruik maken van het mooie weer en onze kluslijst voor vertrek verkleinen.
Het is nu zondag. Onder het genot van een kop koffie en de heerlijke ochtendzon, terwijl de eerste hondenuitlaters en joggers voorbijkomen, zetten wij met elkaar zaken op een rij die voor ons belangrijk zijn om met elkaar een fijne oversteek te kunnen maken. Het begint te kriebelen, in de goeie zin van het woord. Echt uitgebreid van Canada genieten, daarvoor moeten we zeker nog een keer terugkomen hier. Neemt niet weg dat we genieten. Genieten van de voorbereidingen, de laatste reparaties, de boodschappenlijstjes, ondertussen weer -doch trots!- vertellen dat de vlag, de boot en daarmee wij Nederlands zijn, wassen, spullen nog vaster zetten, een lijn vervangen... en aan het eind van de dag genieten van een welverdiend biertje, ergens in deze fijne stad.
We leggen aan in een haven, alwaar we de immigratiedienst en douane bellen. De haven blijkt te duur te zijn voor ons, maar we mogen blijven liggen tot de douane aan boord is geweest. Daarna kunnen we verhuizen naar een mooring. Niet ideaal, want voor de oceaan-oversteek-voorbereidingen willen we graag aan een dock liggen. Eerst maar inklaren, daarna zien we verder. De douane is voor het eerst tijdens onze reis echt vakbekwaam, kritisch en tegelijkertijd oprecht geïnteresseerd. Een fijn warm welkom in het koude & druilerige Canada.
We nemen een douche nu we nog makkelijk aan de kant liggen, zetten zo ook de fietsen aan wal en gaan dan verliggen. Ties en ik blijven aan boord, terwijl Maarten & Martijn op de fiets op zoek gaan naar een goedkope, goede plek in Halifax. Heuvel op, heuvel af. Het lukt! Terwijl Martijn bijslaapt om bij te komen van zijn nachtshift, varen Maarten en ik Lola naar de andere kant van de stad. We mogen aan een stadskade liggen, waar het tarief normaal $1,75 per voet per dag is.... maar wij krijgen korting (halve prijs!). Fijn! Bij aankomst staat er een reserverings-bordje op de dock, met onze naam erop. Dat is nog eens fijn aankomen. Het weer is druilerig, maar wij zijn goedgestemd. Wat is het toch heerlijk om weer ergens aan te komen. En hallo, we zijn in Canada!
Zaterdag is het prachtig mooi weer en is de boulevard waar we aan liggen poepiedruk. We zijn een attractie. De aandacht is overweldigend en na een paar uur zijn we allemaal doodmoe van iedere keer ons verhaal vertellen. Toch levert het tegelijkertijd mooie ontmoetingen op. Zo komt een meneer die eerder op de dag met zijn kinderen een kijkje op de boot heeft gekregen, later op de dag een tas met Nederlandse producten brengen. "Om jullie welkom te heten in Canada en jullie zijn al zo lang van huis!" Hoe tof is dat! 's Avonds eten we op een grote Franse driemaster, Rara Avis, waar nu 25 man op huist. Straatmuzikanten voor de deur, we zijn geneigd om ook een hoed neer te zetten. De volgende morgen besluiten we om toch iets minder gastvrij te zijn, want we willen ook gebruik maken van het mooie weer en onze kluslijst voor vertrek verkleinen.
Het is nu zondag. Onder het genot van een kop koffie en de heerlijke ochtendzon, terwijl de eerste hondenuitlaters en joggers voorbijkomen, zetten wij met elkaar zaken op een rij die voor ons belangrijk zijn om met elkaar een fijne oversteek te kunnen maken. Het begint te kriebelen, in de goeie zin van het woord. Echt uitgebreid van Canada genieten, daarvoor moeten we zeker nog een keer terugkomen hier. Neemt niet weg dat we genieten. Genieten van de voorbereidingen, de laatste reparaties, de boodschappenlijstjes, ondertussen weer -doch trots!- vertellen dat de vlag, de boot en daarmee wij Nederlands zijn, wassen, spullen nog vaster zetten, een lijn vervangen... en aan het eind van de dag genieten van een welverdiend biertje, ergens in deze fijne stad.
vrijdag 14 juni 2013
Van Cape Cod naar Nova Scotia
'Beproeving.' Zo had de titel ook kunnen luiden.
Maandag vertrekken we rond het middaguur, met rustig weer. We varen op de motor rond de kaap en zetten vervolgens de zeilen op. Vrolijk zwaaien we Amerika uit. Onderweg naar Canada hopen we walvissen te spotten. "Wel naar het water kijken", zo luidt de enige -en later onmogelijk blijkende- tip. Nog geen twaalf uur later varen we op een hobbelende zee, hard aan de wind. De golven zijn verschrikkelijk, ziekmakend. We zien allemaal groen en geel. Regen en mist maken het zicht minimaal. We zetten de radar aan. Het is koud! Waterkoud.
Meerdere keren moet het zeil gereefd worden. Tot we op de fok en het grootzeil met 3 riffen varen. We oefenen om bij te liggen. Geen ideaal oefenmoment, maar ja, het het moet toch een keer. Bijliggen is een manier van zeilzetten, waarbij de boot zichzelf rustig op de golven kan houden, zonder snelheid te maken. Dit pas je toe wanneer het te hard waait, of wanneer je uit wilt rusten. Ht resultaat is niet optimaal, want we komen dwars op de golven te liggen en dat is alles behalve rustig. Toch maar weer vooruit. Slecht voor het moraal is ook de koers, die alle kanten op lijkt te gaan, behalve de goeie. De enige die zich echt goed staande houdt, is onze Lola. Zij danst over de golven.
Pas 24 uur later zwakt de golfslag wat af. Ties is de eerste die opknapt en weer gewoon gaat eten. De rest van de bemanning volgt en zo overwinnen we ook deze test. Het is lang geleden dat we zo ziek zijn geweest en het heeft indruk gemaakt. Woensdag kunnen we eindelijk mijlen de goeie kant op maken en smaakt een warme maaltijd weer. De mist en kou blijven. De kachel in de salon is een uitkomst en maakt de boot warm en knus.
Inmiddels is het donderdag- op vrijdagnacht. Buiten zien we weer geen hand voor ogen, behalve in de verte een streepje licht: Halifax. We zijn er bijna.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Maandag vertrekken we rond het middaguur, met rustig weer. We varen op de motor rond de kaap en zetten vervolgens de zeilen op. Vrolijk zwaaien we Amerika uit. Onderweg naar Canada hopen we walvissen te spotten. "Wel naar het water kijken", zo luidt de enige -en later onmogelijk blijkende- tip. Nog geen twaalf uur later varen we op een hobbelende zee, hard aan de wind. De golven zijn verschrikkelijk, ziekmakend. We zien allemaal groen en geel. Regen en mist maken het zicht minimaal. We zetten de radar aan. Het is koud! Waterkoud.
Meerdere keren moet het zeil gereefd worden. Tot we op de fok en het grootzeil met 3 riffen varen. We oefenen om bij te liggen. Geen ideaal oefenmoment, maar ja, het het moet toch een keer. Bijliggen is een manier van zeilzetten, waarbij de boot zichzelf rustig op de golven kan houden, zonder snelheid te maken. Dit pas je toe wanneer het te hard waait, of wanneer je uit wilt rusten. Ht resultaat is niet optimaal, want we komen dwars op de golven te liggen en dat is alles behalve rustig. Toch maar weer vooruit. Slecht voor het moraal is ook de koers, die alle kanten op lijkt te gaan, behalve de goeie. De enige die zich echt goed staande houdt, is onze Lola. Zij danst over de golven.
Pas 24 uur later zwakt de golfslag wat af. Ties is de eerste die opknapt en weer gewoon gaat eten. De rest van de bemanning volgt en zo overwinnen we ook deze test. Het is lang geleden dat we zo ziek zijn geweest en het heeft indruk gemaakt. Woensdag kunnen we eindelijk mijlen de goeie kant op maken en smaakt een warme maaltijd weer. De mist en kou blijven. De kachel in de salon is een uitkomst en maakt de boot warm en knus.
Inmiddels is het donderdag- op vrijdagnacht. Buiten zien we weer geen hand voor ogen, behalve in de verte een streepje licht: Halifax. We zijn er bijna.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zaterdag 8 juni 2013
We varen terug naar Nederland.
Ik kan schrijven over het fijne Martha's Vineyard. Een prachtig mooi eiland, met grote huizen, vriendelijke mensen en veel groen.
Ik kan schrijven dat we inmiddels in Provice Town (Cape Cod) liggen, wachtend tot de eerste tropische storm voorbij is en we naar Nova Scotia kunnen oversteken.
Ik kan schrijven over de groepsdynamiek aan boord, nu Martijn met ons mee vaart. Waarbij we elkaar tegenkomen letterlijk en figuurlijk, maar gelukkig hebben we het bovenal erg fijn met elkaar.
Ik kan schrijven over het feit dat we vandaag twee jaar onderweg zijn. Ach, wat kan er in twee jaar van huis nu gebeuren? Heel wat, zo is gebleken.
Ik schrijf echter over datgene wat ons het meest bezig houdt op dit moment: onze beslissing om met Lola de oceaan weer over te steken, naar huis.
Lola is te koop.
Wij hebben altijd gezegd dat we de boot verkopen, zodra ons project erop zit. Ons plan was om twee jaar onderweg te zijn. Onderweg zijn veel scenario's over onze toekomst voorbij gekomen. Gaan we inderdaad na twee jaar terug? Blijven we langer weg en proberen we ergens werk te zoeken? Het voelt toch alsof we weer opnieuw beginnen en waar zouden we dat dan willen? En bovenal WAT gaan we dan doen? Er zijn nog steeds veel vragen. Na het overlijden van mijn broer stond voor ons 1 ding vast. We gaan na twee jaar terug naar huis, dus daarin volgen we ons oorspronkelijke plan.
Even hebben we gedacht om de Lola in Canada te koop te zetten en dan terug te vliegen. Daar zijn we dus van teruggekomen. We gaan Lola terug naar Nederland varen, Maarten, Ties, Martijn & ik. Vanuit Halifax (Canada) willen we naar Europa varen. Afhankelijk van het weer is dat rechtstreeks naar Amsterdam, danwel Ierland of Engeland. Alles staat dus op dit moment in het teken daarvan.
Dat is spannend, dat is groots, maar bovenal voelt het goed.
Ik kan schrijven dat we inmiddels in Provice Town (Cape Cod) liggen, wachtend tot de eerste tropische storm voorbij is en we naar Nova Scotia kunnen oversteken.
Ik kan schrijven over de groepsdynamiek aan boord, nu Martijn met ons mee vaart. Waarbij we elkaar tegenkomen letterlijk en figuurlijk, maar gelukkig hebben we het bovenal erg fijn met elkaar.
Ik kan schrijven over het feit dat we vandaag twee jaar onderweg zijn. Ach, wat kan er in twee jaar van huis nu gebeuren? Heel wat, zo is gebleken.
Ik schrijf echter over datgene wat ons het meest bezig houdt op dit moment: onze beslissing om met Lola de oceaan weer over te steken, naar huis.
Lola is te koop.
Wij hebben altijd gezegd dat we de boot verkopen, zodra ons project erop zit. Ons plan was om twee jaar onderweg te zijn. Onderweg zijn veel scenario's over onze toekomst voorbij gekomen. Gaan we inderdaad na twee jaar terug? Blijven we langer weg en proberen we ergens werk te zoeken? Het voelt toch alsof we weer opnieuw beginnen en waar zouden we dat dan willen? En bovenal WAT gaan we dan doen? Er zijn nog steeds veel vragen. Na het overlijden van mijn broer stond voor ons 1 ding vast. We gaan na twee jaar terug naar huis, dus daarin volgen we ons oorspronkelijke plan.
Even hebben we gedacht om de Lola in Canada te koop te zetten en dan terug te vliegen. Daar zijn we dus van teruggekomen. We gaan Lola terug naar Nederland varen, Maarten, Ties, Martijn & ik. Vanuit Halifax (Canada) willen we naar Europa varen. Afhankelijk van het weer is dat rechtstreeks naar Amsterdam, danwel Ierland of Engeland. Alles staat dus op dit moment in het teken daarvan.
Dat is spannend, dat is groots, maar bovenal voelt het goed.
maandag 3 juni 2013
Long Island voorbij
Het lijkt of ik op een cruiseboot zit. Na New York is Ties ziek geworden en heeft voor het eerst van z'n leven flinke verhoging. Overdag lijkt het wel mee te vallen, maar 's nachts zijn zijn gloeiende wangen, gecombineerd met z'n onrust, niet slapen en op het hoogtepunt 40,5 koorts toch zorgelijk. Ondertussen varen we van plek naar plek, waarbij de stroming bepaald om welk tijdstip we vertrekken. Het gebeurd geregeld dat dit 2.00 uur of 3.00 uur is, waarbij ik dan bij Ties in bed blijf en de heren varen. Wanneer ik 's morgens op dek kom, zijn we ineens een staat verder. Van North Hamstead (Connecticut) naar Niantic, naar Block Island (Rhode Island), naar Martha's Vinyard (Massachusetts).
Het zijn intensieve dagen, waarbij Ties en z'n koorts centraal staat. Behalve Ties blijk je dan elkaar als ouder ook tegen te komen, want de inschatting van zijn ziek-zijn of de ongerustheid daarover, loopt nooit helemaal parallel. Na een telefonisch overleg met de Radio Medische Dienst in Nederland en tevens met mijn zus die verpleegkundige is, besluiten we het nog een nachtje aan te kijken. Ties knapt gelukkig op en hoest en snot op dit moment enkel nog wat na. Bovenal is hij vrolijk en bezig met het oefenen van zijn eerste stappen (en dat op een wiebelende boot—> arme jongen :-)
In Martha's Vinyard blijven we een paar dagen. Het is een mooi eiland en voelt relaxt.
ps. De foto's van New York waren gemaakt door Martijn in de bijboot. (Voor wie zich afvroeg hoe we die foto's hebben kunnen maken...)
Het zijn intensieve dagen, waarbij Ties en z'n koorts centraal staat. Behalve Ties blijk je dan elkaar als ouder ook tegen te komen, want de inschatting van zijn ziek-zijn of de ongerustheid daarover, loopt nooit helemaal parallel. Na een telefonisch overleg met de Radio Medische Dienst in Nederland en tevens met mijn zus die verpleegkundige is, besluiten we het nog een nachtje aan te kijken. Ties knapt gelukkig op en hoest en snot op dit moment enkel nog wat na. Bovenal is hij vrolijk en bezig met het oefenen van zijn eerste stappen (en dat op een wiebelende boot—> arme jongen :-)
In Martha's Vinyard blijven we een paar dagen. Het is een mooi eiland en voelt relaxt.
ps. De foto's van New York waren gemaakt door Martijn in de bijboot. (Voor wie zich afvroeg hoe we die foto's hebben kunnen maken...)
Abonneren op:
Posts (Atom)