Verslag donderdag:
2.00 uur, 49.15'N 07.54'W, wind oost 18 knopen, snelheid 4.5, koers 100 graden.
(Het zit ZO tegen dat ik het bericht niet verstuurd krijg...)
Ja, we komen er wel. Ja, het komt wel goed. Ja, we houden het wel vol. Maar gatver wat zit de wind tegen. Letterlijk! Vannacht ging de motor aan het eind van de wacht uit en was ik al mooie zinnen aan het formuleren dat we de wind toch weer gevonden hadden. Voor slechts een half uurtje zo bleek.
Zo vergaat het ons ook vandaag. Motor hele dag aan. Zeilen bij. Snelheid is ok, het blijft opkruisen. Liever geen wind dan tegenwind, maar we hebben het niet voor het kiezen. In de middag doen we een paar keer de motor uit. Nooit langer dan een half uur, want dan valt de wind weer weg en ook kunnen we niet zo scherp aan de wind zeilen zonder dat de motor bij staat. Dus levert zeilen vooral een boutkoers op. Daarvoor waait het dan weer niet hard genoeg. Gedonder en gehobbel.
In een melig moment waarbij we een vlieg achterna zitten en constateren dat we wel erg opgewonden raken van dit kleine teken van leven en dus echt toe zijn aan meer levendigheid om ons heen...besluit ik daar over te schrijven. Maar had ik al gezegd dat we echt een rotwind hebben?
We varen over stuurboord en Ties en ik slapen samen in onze bakboordbunk. Het slingerzeil gaat omhoog en ik lig ertegenaan gedrukt. Ties ligt weer tegen mij aan, het is een benauwde positie. De wind en golven nemen toe en Lola beukt tegen de golven in. Vanaf het avondeten. Deze keer was het geen verbeelding, maar hadden we echt vanaf het eten een rottere koers. Afijn. Ties krijgt de slaap ook moeilik te pakken. Bonk bonk beuk tegen de wind. Rotwind. Ik lig bijna tussen de kussens in. M'n rug doet pijn en Ties valt maar niet in slaap. Na twee uur geveinsde ontspannenheid hou ik het niet meer en klim uit bed. Ties krijst. Ik kan hem niet alleen laten, want daarvoor is de bunk niet veilig genoeg. Maarten neemt het van me over en komt even bij Ties liggen. "Ik heb even lucht nodig" roep ik en ga een seconde naar buiten, waar ik snel genoeg afkoel.
Maarten gaat overstag. Op zich maakt het allemaal geen drol uit hoe we varen, het is allemaal een slechte koers. Toch blijkt dit wel een heel slecht plan, want nu varen we terug. Er is niet echt een oplossing. Het is gewoon K.
Op moment van schrijven is de motor weer even uit. We blijven proberen. Bonk beuk hots klots. Bah bah bah. Gatver, heb zelfs geen zin om positief af te sluiten, ook al komt het heus wel goed natuurlijk. Bah.
Vrijdag 12 juli 2013, Dag 22:
20.00 uur 049.48'N 07.05'W, koers 100 gr, wind noordoost 6 kn, snelheid 5 kn op de motor.
Na een verschrikkelijke nacht is iedereen vooral moe. De ochtend is nog steeds hobbelig. Zowaar hebben we wel in de nacht en ochtend kunnen zeilen. Beuken aan de wind tegen de golven in. Opkruisen.
We hebben al een week tegenwind.
De zon komt op, we slapen wat bij. In de middag knappen we vooral op van een douche.
D: "Zal ik al iets schrijven over onze aankomst?"
M: "Wat wil je schrijven? We weten het zelf niet."
D: "Mmm ook waar. Maar het is toch leuk als mensen komen zwaaien? Dan moet ik toch IETS laten weten?"
M: "Ja, dat kan pas een dag van te voren."
D: "Ok. Zoals het ernaar uit ziet, hebben we geen wind in het kanaal en moeten we ook daar op de motor varen. Dan kunnen we wel het tijdstip bepalen...
M: "...mja..."
D: "12.10 uur Aankomen? Zou een leuk tijdstip zijn en dan laten we de dag nog in het midden."
M: "Dat zou een leuk tijdstip zijn. Schrijf nog maar niks."
D: "Ok. Ik schrijf niks."
Morgen krijgen we land in zicht. Dat is Maarten z'n verjaardagscadeau.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten