Afgelopen zondag zijn we weer verder gevaren. Er zat een weergat, waardoor we verder naar het Noorden konden varen. We vangen een grote Wahoo (= soort lange tonijn) onderweg: 1.24 meter lang (om precies te zijn)! We ankeren in Galliot Cut en vragen via de marifoon of iemand, van de andere drie boten die daar liggen, een stukje vis wil. Het is namelijk veel te veel voor ons samen. Er wordt enthousiast gereageerd door een vijftal mensen, die op twee boten met elkaar opvaren. Zij stellen voor om op het strand de vis gezamenlijk op een vuurtje klaar te maken. Super! Het kampvuur is prachtig en de mensen zijn heel gezellig. De flessen rum worden opengetrokken en zo is het feest op het strand.
"Jij stouwt alle kasten vol!"
"Jij doet nooit iets in de keuken, dus waag het niet te zeuren nu!"
"Jij..."
"Nee, jij dan..."
Soms is de boot klein en hebben we als zelfstandig ondernemers het lastig met het feit dat je in dit bootleven altijd rekening met elkaar te houden hebt en niets of nauwelijks iets zelfstandig kunt ondernemen. Soms wordt je ook gewoon strontziek van het rekening houden met de ander. We hebben onze harten weer even gelucht en het mooie van dit bootleven is, dat we elkaar ook bij een irritatie niet kunnen ontlopen. Een ruzie praten we dan ook snel weer uit, want de boot is veel te klein om lang negatieve energie op te hebben. Zeker op de mooie Bahama's.
Maandag naar Staniel Cay gevaren, waar wilde varkens op het strand liggen en naar je boot komen zwemmen om te schooien. Heel bizar. Ook de plek waar de James Bond film 'Tunderball' is opgenomen in een mooie grot. De grot is mooi, maar er dreven ook 30 toeristen in rond. Het zwemmen met de haaien, wat Maarten gedaan heeft, was daarintegen wel imposant.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
dinsdag 29 januari 2013
zaterdag 26 januari 2013
Verwaaide dagen
Het waait en het waait en het waait. Daarom liggen we nog steeds in George Town. Het is hier een soort drijvende camping voor booties. Canadezen die hier de hele winter verblijven om de kou in Canada te ontvluchten en Amerikanen die hier zes maanden per jaar pensioen houden. Samen met de Italiaanse boot voor ons, vormen wij de uitzondering als Europeanen. "Zijn jullie helemaal uit Nederland komen zeilen? Waaaaaaaaauw!" en dat dan 10 keer per dag, op z'n Amerikaans. Chicken Bay is de bijnaam voor deze baai kwamen we achter, en daarmee zijn wij ineens helden. Erg grappig.
Nadat ik de Italiaanse Marco had gevraagd om een goed pizzarecept, waren we gisteravond uitgenodigd om deze te komen eten op hun boot. Hij reist samen met Deborah en hun 9 maanden oude Nicolas. Het is leuk om te zien hoe zij een "kooi" in de salon hebben gemaakt, met kussens en een net. Ties is even groot als Nicolas, maar in gedrag is Nicolas duidelijk ouder (hij kan wel zachtjes doen... :-). Het is een gezellige avond, met verse Parmazaan, heerlijke Italiaanse 75% (!!) chocolade, baby/bootpraat, een fabuleus Italiaans toetje -crostata- en een totaal mislukte pizza. Marco baalt er zo van, dat we vandaag ragout, een pastasaus, krijgen. Totaal overbodig, maar super leuk en waarschijnlijk erg lekker!
Vanmorgen heeft Ties het zwaar en aangezien hij wandelen altijd fijn vindt, gaan we er vanmiddag weer op uit. We lopen naar de andere kant van het eiland, da's 10 minuten. Daar ligt een prachtig strand. De golven slaan kapot tegen het rif, ze zien er imposant uit zo aan de oostkust. Onderweg ernaartoe lopen we per ongeluk door iemand z'n tuin. Of beter, over een strandje wat aan iemand z'n huis grenst. We worden uitgenodigd om een Old Bohamian House te komen bekijken. En zo zitten we ineens aan het eind van de middag aan de thee bij Amerikanen die hier 26 jaar geleden zijn neergestreken. Het roze huis is prachtig, evenals het 'landgoed' eromheen. Even uitwaaien brengt zo weer een bijzondere middag met zich mee.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Nadat ik de Italiaanse Marco had gevraagd om een goed pizzarecept, waren we gisteravond uitgenodigd om deze te komen eten op hun boot. Hij reist samen met Deborah en hun 9 maanden oude Nicolas. Het is leuk om te zien hoe zij een "kooi" in de salon hebben gemaakt, met kussens en een net. Ties is even groot als Nicolas, maar in gedrag is Nicolas duidelijk ouder (hij kan wel zachtjes doen... :-). Het is een gezellige avond, met verse Parmazaan, heerlijke Italiaanse 75% (!!) chocolade, baby/bootpraat, een fabuleus Italiaans toetje -crostata- en een totaal mislukte pizza. Marco baalt er zo van, dat we vandaag ragout, een pastasaus, krijgen. Totaal overbodig, maar super leuk en waarschijnlijk erg lekker!
Vanmorgen heeft Ties het zwaar en aangezien hij wandelen altijd fijn vindt, gaan we er vanmiddag weer op uit. We lopen naar de andere kant van het eiland, da's 10 minuten. Daar ligt een prachtig strand. De golven slaan kapot tegen het rif, ze zien er imposant uit zo aan de oostkust. Onderweg ernaartoe lopen we per ongeluk door iemand z'n tuin. Of beter, over een strandje wat aan iemand z'n huis grenst. We worden uitgenodigd om een Old Bohamian House te komen bekijken. En zo zitten we ineens aan het eind van de middag aan de thee bij Amerikanen die hier 26 jaar geleden zijn neergestreken. Het roze huis is prachtig, evenals het 'landgoed' eromheen. Even uitwaaien brengt zo weer een bijzondere middag met zich mee.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Storm in de Bahama's
Woensdagnacht 23 januari, 4.30 uur. Ik ben Ties aan het voeden, als Maarten wakker wordt van ons. "Ik hoor de dingy niet meer." Nee toch! Samen gaan we buiten kijken en ja hoor. Het weer is vannacht al slecht geworden. Er staat een harde wind en deze heeft onze bijboot meegenomen. "Hoe kan dat nou?" We hebben gisteravond nog bezoek gehad, een gezellige avond waarbij na afloop iemand misschien even het verkeerde touwtje heeft losgemaakt? Zelf een te slordige knoop gelegd? We weten het niet. Weten wel dat onze bijboot, inclusief motor weg is. Shit!
Slapen lukt niet echt meer, we doen wel een poging. Ties wint. Na een speel-halfuurtje (Da's gezellig! Papa en mama allebei wakker zo midden in de nacht...) vlat hij weer heerlijk in slaap. Hij wel. Om 6.10 uur is de ochtendschemer groot genoeg om op pad te gaan, maar ja, met wat? Er liggen hier in George Town zoveel boten, dat er iedere ochtend om 8.00 uur een cruisers-netje is. Dat duurt ons te lang en ik probeer het op drie kanalen:
16, voor noodgevallen
72, daarop is het cruisersnetje
68, dit kanaal luistert de halve vloot hier uit.
Of iemand ons van een dingy kan voorzien, om de onze te gaan zoeken...geen reactie. Vijf minuten later zie ik beweging op een boot voor ons. Ik ga naar het voordek en begin te zwaaien. Hij ziet m e en nadat we even geschreeuwd hebben: "Channel 69 please!" leent hij meteen zijn bijboot uit en zegt dat we ons geen zorgen hoeven te maken. "Dit gebeurt wel vaker en ze worden altijd gevonden." Hij krijgt gelijk. Maarten vindt onze dingy, nog volledig intact, terug. Fijn!!! Er zitten hooguit een paar extra schrammen op. Blij blij blij
Harde wind, bewolking en een regenbij sieren de 23ste januari 2013 op. Maarten z'n moeder, Maike, wordt 65 vandaag. We bellen haar met de satteliettelefoon op. Liever hadden we internet opgezocht in de stad, maar daarvoor moeten we 10 a 15 minuten met de dingy varen en de golven staan daarvoor veel te hoog. Dus we zingen kort en eten een feestlunch ter ere van haar verjaardag op onze Lola.
Dan lijkt er iets voorbij een raampje te vliegen. ?! Even kijken. "We krabben!" Motor starten, anker ophalen, bijsturen. We zijn echt net op tijd. Hadden we drie meter verder naar achteren gedreven, dan waren we mogelijk op een andere boot gebotst. Pfff, wat een dag. Er zit gras in ons anker. We ankeren opnieuw en we moeten verkassen om te zorgen dat het anker zich stevig ingraaft. Drie dolfijnen, waaronder een babydolfijntje, zwemmen gezellig naast de boot. Wauw. Het is een dag van uitersten. We waren eerst van plan om vandaag weg te varen, maar de harde wind is een dag eerder gekomen dan voorspeld was. We wachten op beter weer en maken dan een plan wat betreft onze route.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Slapen lukt niet echt meer, we doen wel een poging. Ties wint. Na een speel-halfuurtje (Da's gezellig! Papa en mama allebei wakker zo midden in de nacht...) vlat hij weer heerlijk in slaap. Hij wel. Om 6.10 uur is de ochtendschemer groot genoeg om op pad te gaan, maar ja, met wat? Er liggen hier in George Town zoveel boten, dat er iedere ochtend om 8.00 uur een cruisers-netje is. Dat duurt ons te lang en ik probeer het op drie kanalen:
16, voor noodgevallen
72, daarop is het cruisersnetje
68, dit kanaal luistert de halve vloot hier uit.
Of iemand ons van een dingy kan voorzien, om de onze te gaan zoeken...geen reactie. Vijf minuten later zie ik beweging op een boot voor ons. Ik ga naar het voordek en begin te zwaaien. Hij ziet m e en nadat we even geschreeuwd hebben: "Channel 69 please!" leent hij meteen zijn bijboot uit en zegt dat we ons geen zorgen hoeven te maken. "Dit gebeurt wel vaker en ze worden altijd gevonden." Hij krijgt gelijk. Maarten vindt onze dingy, nog volledig intact, terug. Fijn!!! Er zitten hooguit een paar extra schrammen op. Blij blij blij
Harde wind, bewolking en een regenbij sieren de 23ste januari 2013 op. Maarten z'n moeder, Maike, wordt 65 vandaag. We bellen haar met de satteliettelefoon op. Liever hadden we internet opgezocht in de stad, maar daarvoor moeten we 10 a 15 minuten met de dingy varen en de golven staan daarvoor veel te hoog. Dus we zingen kort en eten een feestlunch ter ere van haar verjaardag op onze Lola.
Dan lijkt er iets voorbij een raampje te vliegen. ?! Even kijken. "We krabben!" Motor starten, anker ophalen, bijsturen. We zijn echt net op tijd. Hadden we drie meter verder naar achteren gedreven, dan waren we mogelijk op een andere boot gebotst. Pfff, wat een dag. Er zit gras in ons anker. We ankeren opnieuw en we moeten verkassen om te zorgen dat het anker zich stevig ingraaft. Drie dolfijnen, waaronder een babydolfijntje, zwemmen gezellig naast de boot. Wauw. Het is een dag van uitersten. We waren eerst van plan om vandaag weg te varen, maar de harde wind is een dag eerder gekomen dan voorspeld was. We wachten op beter weer en maken dan een plan wat betreft onze route.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
maandag 21 januari 2013
In de wasserette
Herrie om me heen van draaiende wasmachines en drogers. Ties is in slaap gevallen. Op de tv de inauguration van Obama. Dat is lang geleden dat ik nieuws heb gezien! Ondertussen tik ik vast een bericht voor de website. Multi-tasking nu Ties even slaapt. Zo gaat dat overal volgens mij met een ukkepuk, ook onderweg met een boot.
We liggen naast het zogenaamde volleybal-strand. Ik hoop vanmiddag een balletje mee te meppen. Niet dat ik daar goed in ben, maar even sporten lijkt me heerlijk! We proberen veel te bewegen en dat gaat prima, maar het mag altijd meer. Daarbij is het dan -naast wandelen- voornamelijk zwemmen en er zijn ook in deze baai gisteren nog haaien gespot vlakbij onze boot, wat zwemmen iets te spannend maakt.
Vanmorgen hebben we al "grote boodschappen" gedaan. Afhankelijk van de prijs van het product, hebben we verse spullen ingeslagen. De kar was dus helemaal niet zo groot. Geen chocolade, of lekkere koekjes, zelfs fijne toast is duur! Wasa crackers kosten $7,- !! We gaan lekker onze voorraad opmaken, daar zijn de Bahama's goed geschikt voor! En dan gauw weer naar een baai waar Maarten kan gaan vissen. Niets zo heerlijk dan vers gevangen vis.
Er liggen hier super veel boten. Gisteren een Italiaans stel ontmoet met een baby van 8 maanden oud. Leuk om relatief veel baby's (al drie anderen ontmoet!) om ons heen te hebben. De was is bijna klaar. Dan nog even berichtjes binnen halen bij het internetcafe, dan met de bijboot alles naar de boot sjouwen, alle boodschappen opruimen, was opvouwen, tussendoor volleyballen, tussendoor broodbakken als het lukt. We hebben een heerlijk drukke dag!
We liggen naast het zogenaamde volleybal-strand. Ik hoop vanmiddag een balletje mee te meppen. Niet dat ik daar goed in ben, maar even sporten lijkt me heerlijk! We proberen veel te bewegen en dat gaat prima, maar het mag altijd meer. Daarbij is het dan -naast wandelen- voornamelijk zwemmen en er zijn ook in deze baai gisteren nog haaien gespot vlakbij onze boot, wat zwemmen iets te spannend maakt.
Vanmorgen hebben we al "grote boodschappen" gedaan. Afhankelijk van de prijs van het product, hebben we verse spullen ingeslagen. De kar was dus helemaal niet zo groot. Geen chocolade, of lekkere koekjes, zelfs fijne toast is duur! Wasa crackers kosten $7,- !! We gaan lekker onze voorraad opmaken, daar zijn de Bahama's goed geschikt voor! En dan gauw weer naar een baai waar Maarten kan gaan vissen. Niets zo heerlijk dan vers gevangen vis.
Er liggen hier super veel boten. Gisteren een Italiaans stel ontmoet met een baby van 8 maanden oud. Leuk om relatief veel baby's (al drie anderen ontmoet!) om ons heen te hebben. De was is bijna klaar. Dan nog even berichtjes binnen halen bij het internetcafe, dan met de bijboot alles naar de boot sjouwen, alle boodschappen opruimen, was opvouwen, tussendoor volleyballen, tussendoor broodbakken als het lukt. We hebben een heerlijk drukke dag!
zaterdag 19 januari 2013
Weer even internet in George Town
Ragged Island
George Town moet eigenlijk George dorpje heten, zonder dat lullig te bedoelen. Ik had ik mijn hoofd om te kunnen schrijven dat we weer in de bewoonde wereld zijn, maar dat voelt maar deels zo. Het stadje valt tegen. Wel is er een supermarkt, waar we selectief wat verse (joepie!!!) dingen inslaan. Een appel kost een dollar, een blikje bier twee. Dus veel inkopen doen we niet, we proberen het te beperkten tot het broodnodige. En een giek hier vinden...? Waarschijnlijk niet, helaas.
7 December hadden we voor het laatst internet. De vele berichtjes die we hebben, ineens weer facebook, kort even op skype met m'n zus & gezin (fijn!) tot de verbinden wegvalt...we krijgen het niet allemaal 123 bijgewerkt. Hoeft ook niet.
Er staat weinig wind de komende dagen, dus we blijven hier nog even. Nieuwe mensen ontmoet op het strand, oa Canadese Elliot van negen maanden oud, en ook de Isla Bonita is hier gearriveerd. We vermaken ons wel.
vrijdag 18 januari 2013
Onderweg naar George Town.
Net in het donker komen we woensdagavond aan in Flamingo Cay, om daar te eten en te slapen. We varen in alle vroegte weer door, met een rustig windje. De genua staat op en ook hijsen we de licht-weer genua, waar we een stagzeil van gemaakt hebben. Samen met de bazaan werkt dit goed en vervangt het ons groot-zeil. Er is weinig wind, dus de gewone genua rollen we alweer snel in, om vervolgens de genaker te hijsen. Binnen twee uurtjes valt de wind echter helemaal weg en moeten we op de motor verder. Wat is het kalm op het water. De motor spint als een jong katje. Wat is het toch fijn dat hij zo goed loopt.
We varen door ondieptes. Het is merkwaardig hoe snel we het normaal vinden dat we maar twee meter water onder de kiel hebben. We maken ons pas zorgen als er minder dan 1 meter water diepte is. Ook dat komt vandaag geregeld voor. We moeten dus om beurten goed opletten. Door het kalme weer kunnen we ook lekker rommelen aan boord. Maarten vangt een tonijn. Ties krijgt een badje in de kuip en ook komen er verse broodgeuren uit de keuken. Af en toe is het spannend, maar het is vooral genieten van het bijzonder heldere water, waar we zo geleidelijk doorheen glijden. We hebben slechts 1 keer eerder op een soortgelijk, extreem rustig water gevaren en dat was op het kanaal tussen Engeland & Frankrijk. Toen waren we net vertrokken, dus da's een tijdje geleden.
Ook nu komen we in het donker aan bij de volgende ankerplek. Met nog 38 mijl te varen naar Georgetown, vertrekken we morgen (vrijdag) weer vroeg, zodat we aan het begin van de middag aankomen. Tot 17.00 uur kunnen we binnen de normale openingstijden inklaren en daarna geldt er een avond- danwel weekendtoeslag om in te klaren. Dat geld geef ik liever aan verse groente en fruit uit!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
We varen door ondieptes. Het is merkwaardig hoe snel we het normaal vinden dat we maar twee meter water onder de kiel hebben. We maken ons pas zorgen als er minder dan 1 meter water diepte is. Ook dat komt vandaag geregeld voor. We moeten dus om beurten goed opletten. Door het kalme weer kunnen we ook lekker rommelen aan boord. Maarten vangt een tonijn. Ties krijgt een badje in de kuip en ook komen er verse broodgeuren uit de keuken. Af en toe is het spannend, maar het is vooral genieten van het bijzonder heldere water, waar we zo geleidelijk doorheen glijden. We hebben slechts 1 keer eerder op een soortgelijk, extreem rustig water gevaren en dat was op het kanaal tussen Engeland & Frankrijk. Toen waren we net vertrokken, dus da's een tijdje geleden.
Ook nu komen we in het donker aan bij de volgende ankerplek. Met nog 38 mijl te varen naar Georgetown, vertrekken we morgen (vrijdag) weer vroeg, zodat we aan het begin van de middag aankomen. Tot 17.00 uur kunnen we binnen de normale openingstijden inklaren en daarna geldt er een avond- danwel weekendtoeslag om in te klaren. Dat geld geef ik liever aan verse groente en fruit uit!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
donderdag 17 januari 2013
Navigeren met je donder
Maarten heeft een mooie ochtendwandeling genoten, echter de giek was nergens meer te vinden, waarschijnlijk weggeblazen door Sandy. Het was de poging meer dan waard. Ondertussen heb ik weer eens dramales gegeven op de catamaran bij de Canadese kinderen, ook leuk. Vervolgens hebben we ons anker opgehaald en zijn naar Flamingo Cay gevaren, om uiteindelijk in George Town uit te komen.
Het is een behoorlijke puzzel om hier te bepalen wat onze koers is, gezien de wind maar vooral vanwege alle ondieptes. Want tjonge wat steken wij dan ineens diep hier tussen al die rotsen, koraalriffen en zandbanken. Dan is er ook nog een getij waar we rekening mee moeten houden. Dit alles maakt het tot een spannend vaargebied voor ons. In George Town willen we inklaren, (vers!!!) eten inslaan en mogelijk dat we daar een giek vinden.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Het is een behoorlijke puzzel om hier te bepalen wat onze koers is, gezien de wind maar vooral vanwege alle ondieptes. Want tjonge wat steken wij dan ineens diep hier tussen al die rotsen, koraalriffen en zandbanken. Dan is er ook nog een getij waar we rekening mee moeten houden. Dit alles maakt het tot een spannend vaargebied voor ons. In George Town willen we inklaren, (vers!!!) eten inslaan en mogelijk dat we daar een giek vinden.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 16 januari 2013
Dit is geweldig
Kan niet anders zeggen dan dat. Dit is geweldig. Een paar weken geleden hadden we nog in ons hoofd om de Bahama's over te slaan "We hebben al zoveel eilanden gezien, laten we cultuur opzoeken"...en nu we hier toch verzeild geraakt zijn, is het volop genieten. Zeker met Ties die -nu ruim 5 maanden oud- het strand en water ook heerlijk vindt. We nemen een fles zoet water mee en zo krijgt Ties een door de zon opgewarmde douche na het plonzen in zee. Ik val in herhaling als ik vertel dat Maarten weer kreeft op het menu heeft gezet. Ook het zelfgemaakte brood doet het nog steeds erg goed en zo is het heerlijk rommelen op onze Lola. Een lekker windje en het zonnetje dat alles opwarmt tot zo'n 28 graden maken het leven aan boord ook zo ontzettend aangenaam.
De ochtend brengen we meestal door met praktische dingen doen en daarna gaan we naar het strand. Hier treffen we veelal de kinderen van de Canadese catamaran, die graag met Ties spelen (en visa versa). Gelukkig zijn er schaduwplekjes te vinden op de prachtige stranden en zo is het echt fantastisch vertoeven hier op de Bahama's.
We zijn een eiland verder gehopt en liggen nu op Buona Vista. Een eiland waar 1 man op woont, Edward. Zijn overgrootvader was ooit eigenaar van het eiland en deze staat nu op Edward's naam. Orkaan Sandy is over Buona Vista gekomen en heeft veel schade veroorzaakt, maar Edward z'n zelf getimmerde hut is blijven staan, zonder dak nu, dat wel. Het is een bijzondere man. Dat moet ook wel, wil je in je eentje op een eiland vertoeven. Hij heeft overigens wel 6 kinderen en 12 kleinkinderen, dus blijkbaar is hij niet altijd alleen.
Verder is de genua weer gerepareerd en gaan we morgen op zoek naar een giek die hier in de buurt is aangespoeld en mogelijk op onze boot past.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
De ochtend brengen we meestal door met praktische dingen doen en daarna gaan we naar het strand. Hier treffen we veelal de kinderen van de Canadese catamaran, die graag met Ties spelen (en visa versa). Gelukkig zijn er schaduwplekjes te vinden op de prachtige stranden en zo is het echt fantastisch vertoeven hier op de Bahama's.
We zijn een eiland verder gehopt en liggen nu op Buona Vista. Een eiland waar 1 man op woont, Edward. Zijn overgrootvader was ooit eigenaar van het eiland en deze staat nu op Edward's naam. Orkaan Sandy is over Buona Vista gekomen en heeft veel schade veroorzaakt, maar Edward z'n zelf getimmerde hut is blijven staan, zonder dak nu, dat wel. Het is een bijzondere man. Dat moet ook wel, wil je in je eentje op een eiland vertoeven. Hij heeft overigens wel 6 kinderen en 12 kleinkinderen, dus blijkbaar is hij niet altijd alleen.
Verder is de genua weer gerepareerd en gaan we morgen op zoek naar een giek die hier in de buurt is aangespoeld en mogelijk op onze boot past.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
maandag 14 januari 2013
Verkassen
Van Hog Cay zijn we naar Raccoon island gevaren, wederom een onbewoond eiland. Vanmorgen heeft Maarten eerst een bilgenpomp gerepareerd, er is altijd wel wat te klussen op de boot, zoals op iedere boot. Ties heeft deze ochtend een jengelochtend en dat terwijl we gisteren zo'n heerlijke dag gehad hebben. 's Morgens wandelen we naar de oostkant van Hog Cay, waar de golven flink tegen het rif opslaan. De waterkleur is hier wederom prachtig en het is ook fijn om de benen te strekken. Na een heerlijke broodlunch -brood smaakt echt beter als je hem zelf gebakken hebt!- brengen we de middag op het strand door. Er staan aangespoelde kratten, waarvan er eentje perfect is voor Ties om in te spelen. Zwemmen, wandelen, spelen op het strand. Maarten en Mark gaan weer op jacht en scoren weer twee kreeften en dit keer ook een conck (reuze schaaldier). Dus de zaterdagavond is gevierd met een kreeftenfeestmaal en een gezellige avond op de catamaran. Zomaar een dag hier op de Bahama's. Echt fantastisch, echt genieten!
Ties zal wel een sprongetje hebben of weet ik het, in een huis zou ik zijn gaan wandelen met hem, maar da ga nie op de boot. Duidelijk is in ieder geval dat hij vandaag aan mij vast wil kleven en dat is best lastig als je ook nog een stukje wilt gaan varen. De wind is iets afgenomen en Raccoon Island ligt twee uur zeilen verderop. Maarten zeilt, het waait een fijne 20 knopen wind, ik hou Ties zoet. Alleen bij het inhalen van de genua vraagt Maarten me te helpen, zodat ik de genuaschoot langzaam kan laten vieren terwijl hij hem inrolt. Ties krijsen, ik niet opletten, het onderlijk van de genua klappert ietswat kapot ...ahhhhhh!!!!! Balen! Ties nog steeds krijsen. Vijf minuten later sta ik met Ties in de hand achter het roer en Maarten voorop om eventuele riffen te kunnen zien. Het water is kraakhelder en de ankerplek zeer overzichtelijk. Zo kunnen we makkelijk ankeren en zijn we op een nieuwe mooie plek, met wat hoofdpijn, dat wel.
De middag bevinden we ons weer op een paradijslijk mooi eiland en genieten we er alledrie van. Wederom wandelen, zwemmen, snorkelen en Ties krijgt spelend op het strand voor het eerst iets anders binnen dan borstvoeding; zand! Ook de Canadese catamaran ligt in de nieuwe baai en de mannen scoren weer vis en kreeft. Nog nooit zoveel kreeft gegeten in een week.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Ties zal wel een sprongetje hebben of weet ik het, in een huis zou ik zijn gaan wandelen met hem, maar da ga nie op de boot. Duidelijk is in ieder geval dat hij vandaag aan mij vast wil kleven en dat is best lastig als je ook nog een stukje wilt gaan varen. De wind is iets afgenomen en Raccoon Island ligt twee uur zeilen verderop. Maarten zeilt, het waait een fijne 20 knopen wind, ik hou Ties zoet. Alleen bij het inhalen van de genua vraagt Maarten me te helpen, zodat ik de genuaschoot langzaam kan laten vieren terwijl hij hem inrolt. Ties krijsen, ik niet opletten, het onderlijk van de genua klappert ietswat kapot ...ahhhhhh!!!!! Balen! Ties nog steeds krijsen. Vijf minuten later sta ik met Ties in de hand achter het roer en Maarten voorop om eventuele riffen te kunnen zien. Het water is kraakhelder en de ankerplek zeer overzichtelijk. Zo kunnen we makkelijk ankeren en zijn we op een nieuwe mooie plek, met wat hoofdpijn, dat wel.
De middag bevinden we ons weer op een paradijslijk mooi eiland en genieten we er alledrie van. Wederom wandelen, zwemmen, snorkelen en Ties krijgt spelend op het strand voor het eerst iets anders binnen dan borstvoeding; zand! Ook de Canadese catamaran ligt in de nieuwe baai en de mannen scoren weer vis en kreeft. Nog nooit zoveel kreeft gegeten in een week.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zaterdag 12 januari 2013
Bahama's
AANKOMST
Wederom hebben we een bumpy ride, van Cuba naar de Bahama's. Eenmaal op zee leken wind en golven in eerste instantie mee te vallen, maar onze weersvoorspelling klopte toch (jammer genoeg) en daarmee waren we dus te vroeg op volle zee. Toch jammer dat de douane zo streng is in Cuba... Afijn. We hoefden het onderweg niet over avondeten te hebben (--> geen!) en toen de zon opkwam, was het weer beter en waren de Bahama's in zicht. Alles klaarde op en om 10.00 uur komen we aan op Ragged Island. We moeten het laatste stuk goed op de kaart kijken en ook goed op zicht navigeren. De Bahama's zijn ondiep en vastlopen laten we liever aan anderen over. Een prachtig wit strand en helder blauw water ligt op ons te wachten.
BAHAMA-LEVEN
Ook worden we meteen welkom geheten door een Canadees gezin, die we in Puerto Vita reeds ontmoet hebben. "Ga je mee vissen?" is de openingszin. "Op kreeft?" vraagt Maarten gretig. En zo eten we dezelfde avond met zijn allen op hun catamaran twee grote kreeften. De volgende dag is het weer feest, want van het restant maken we kreeft-pizza, ook lekker!
Het is een heerlijkheid om weer uit de boot te kunnen plonzen voor een frisse duik. Vrijwel iedere ochtend is het bewolkt, waarna het in de middag weer opklaart en heerlijk zonnig is. Maarten gaat veelvuldig op vissenjacht, afgewisseld met windsurfen. In de middag gaan we met zijn allen naar de kant. Andere zeilers hebben op het strand een mooie beschuttig gemaakt, inclusief jeu-de-boule en bbq-plaatsen. Dit is een heerlijke plek om met Ties te vertoeven. Het is wel uitkijken voor de mieren en de heremietkrabben, want die kruipen overal rond.
Behalve genieten van deze 'strandtuin', wordt er ook gewoon gewerkt en een huishouden gerund. Handwasjes nemen zo een hele ochtend in beslag, evenals broodbakken (met groot succes, dat wel!), beschadigingen aan dek bijwerken en andere bootklussen zoals de door de golven kapotgeslagen zonnepaneelhouder repareren. Ook moet er een planning gemaakt worden, dus halen we iedere avond een weerbericht binnen en moeten we de kaarten goed bestuderen. Ties wil ook graag wat aandacht, evenals Miss Luna trouwens, en zo vliegen de dagen voorbij.
AVONTUUR
Ik heb een haai gezien!!! Terwijl ik langs het strand liep, kwam er zomaar eentje voorbij. En dat terwijl ik de dag ervoor om dit tijdstip hier heb gezwommen...aaahhhhh!!! Super mooi en sierlijk en voor Maarten jaloersmakend. Hij kijkt al dagen goed rond om een glimp op te vangen van een haai...
Het volgende avontuur betreft de windsurfset, of beter gezegd...de onaangename verrassing door het ontbreken van deze set! Het board lag samen met het zeil vastgeknoopt aan de boot, maar is na een winderige nacht losgeraakt. Alles weg! Ook al voelt het als zoeken naar een speld in een hooiberg, toch willen we een poging wagen. Dus we halen het anker op en spreken af uit te varen tot we op de eerst volgende aangegeven zandbank stuiten (figuurlijk dan he). Maarten klimt met verrekijker in de mast, tot aan de eerste zaling, om zo goed rond te kunnen turen. Daan staat aan het roer. Een mijl op vier verderop roept Maarten: "Ik zie hem!!!" Ja hoor, hij ligt inderdaad aan stuurboord. Ongelooflijk. We varen er naartoe en leggen bovenwinds de boot voor anker. Maarten gaat met de bijboot ernaartoe. De golven maken het hem niet makkelijk, het valt nog niet mee om de set in de dingy te krijgen. Na 20 minuten klooien is alles weer binnen en keren we om. Het koste wat moeite, maar het was het zeker waard.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Wederom hebben we een bumpy ride, van Cuba naar de Bahama's. Eenmaal op zee leken wind en golven in eerste instantie mee te vallen, maar onze weersvoorspelling klopte toch (jammer genoeg) en daarmee waren we dus te vroeg op volle zee. Toch jammer dat de douane zo streng is in Cuba... Afijn. We hoefden het onderweg niet over avondeten te hebben (--> geen!) en toen de zon opkwam, was het weer beter en waren de Bahama's in zicht. Alles klaarde op en om 10.00 uur komen we aan op Ragged Island. We moeten het laatste stuk goed op de kaart kijken en ook goed op zicht navigeren. De Bahama's zijn ondiep en vastlopen laten we liever aan anderen over. Een prachtig wit strand en helder blauw water ligt op ons te wachten.
BAHAMA-LEVEN
Ook worden we meteen welkom geheten door een Canadees gezin, die we in Puerto Vita reeds ontmoet hebben. "Ga je mee vissen?" is de openingszin. "Op kreeft?" vraagt Maarten gretig. En zo eten we dezelfde avond met zijn allen op hun catamaran twee grote kreeften. De volgende dag is het weer feest, want van het restant maken we kreeft-pizza, ook lekker!
Het is een heerlijkheid om weer uit de boot te kunnen plonzen voor een frisse duik. Vrijwel iedere ochtend is het bewolkt, waarna het in de middag weer opklaart en heerlijk zonnig is. Maarten gaat veelvuldig op vissenjacht, afgewisseld met windsurfen. In de middag gaan we met zijn allen naar de kant. Andere zeilers hebben op het strand een mooie beschuttig gemaakt, inclusief jeu-de-boule en bbq-plaatsen. Dit is een heerlijke plek om met Ties te vertoeven. Het is wel uitkijken voor de mieren en de heremietkrabben, want die kruipen overal rond.
Behalve genieten van deze 'strandtuin', wordt er ook gewoon gewerkt en een huishouden gerund. Handwasjes nemen zo een hele ochtend in beslag, evenals broodbakken (met groot succes, dat wel!), beschadigingen aan dek bijwerken en andere bootklussen zoals de door de golven kapotgeslagen zonnepaneelhouder repareren. Ook moet er een planning gemaakt worden, dus halen we iedere avond een weerbericht binnen en moeten we de kaarten goed bestuderen. Ties wil ook graag wat aandacht, evenals Miss Luna trouwens, en zo vliegen de dagen voorbij.
AVONTUUR
Ik heb een haai gezien!!! Terwijl ik langs het strand liep, kwam er zomaar eentje voorbij. En dat terwijl ik de dag ervoor om dit tijdstip hier heb gezwommen...aaahhhhh!!! Super mooi en sierlijk en voor Maarten jaloersmakend. Hij kijkt al dagen goed rond om een glimp op te vangen van een haai...
Het volgende avontuur betreft de windsurfset, of beter gezegd...de onaangename verrassing door het ontbreken van deze set! Het board lag samen met het zeil vastgeknoopt aan de boot, maar is na een winderige nacht losgeraakt. Alles weg! Ook al voelt het als zoeken naar een speld in een hooiberg, toch willen we een poging wagen. Dus we halen het anker op en spreken af uit te varen tot we op de eerst volgende aangegeven zandbank stuiten (figuurlijk dan he). Maarten klimt met verrekijker in de mast, tot aan de eerste zaling, om zo goed rond te kunnen turen. Daan staat aan het roer. Een mijl op vier verderop roept Maarten: "Ik zie hem!!!" Ja hoor, hij ligt inderdaad aan stuurboord. Ongelooflijk. We varen er naartoe en leggen bovenwinds de boot voor anker. Maarten gaat met de bijboot ernaartoe. De golven maken het hem niet makkelijk, het valt nog niet mee om de set in de dingy te krijgen. Na 20 minuten klooien is alles weer binnen en keren we om. Het koste wat moeite, maar het was het zeker waard.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 9 januari 2013
Week twee in Cuba
OUDJAAR
Na een week in de prachtige stad Santiago de Cuba, zijn we doorgevaren naar de eerst volgende marina, 220 zeemijlen om de oost, Puerto de Vita. Op oudjaarsdag komen we daar aan. De tocht is pittig en daarmee de vermoeidheid groot. Eenmaal weer in een haven, voelt iedereen zich snel weer goed en is het een feest om in het dorpje te wandelen. We worden door de eerste de beste familie uitgenodigd om oudjaar bij hun mee te vieren, het varken hangt al aan het spit. We maken de gastheer blij met een mondharmonica. Hij is kampioen met dit instrument, maar bezit er geen meer. De gastvrouw verblijden we met zeep en waspoeder, allemaal producten die hier relatief duur zijn. Super blij laten we de familie achter en beloven later op de avond terug te komen. Wat is het jammer dat we de taal niet spreken, waardoor we nu slechts oppervlakkige gesprekjes kunnen voeren en verder slechts kunnen glimlachen naar elkaar. We nuttigen daarom toch ons eigen feestmaal, namelijk vers gevangen Mahi Mahi, op de boot met Annemieke & Arthur, om later bij de familie terug te keren. Het is dan al feest op het plein. Harde muziek en later een grote lijfband sieren de avond op. Vooral de band is geweldig! Slechts 40 dorpsbewoners staan te swingen bij een 15-koppige band, met twee swingende zangers, toetsenisten, blazers en percussionisten. Dansend op het plein van Vita, vallen we allemaal om elf uur om en liggen op een oor in de boot als de klok twaalf slaat.
PLAN VOOR VERVOLG VD REIS
De haven blijkt een muggenparadijs te zijn. Er zitten vooral veel piepkleine zandmuggen, die door ieder horregaas heenkruipen. Ties zit ook helemaal onder. Het zijn vervelende pikjes, wat het verblijf in de haven zeer onprettig maakt. De Tahira laat hun boot achter in Vita. Annemieke is iedere tocht bijzonder ziek en het plan was sowieso dat Arthur in mei terugkomt om zijn boot de oceaan over te steken terug naar huis. Deze haven is goed betaalbaar en veilig en terugvliegen zou hier ook te regelen moeten zijn.
Zo zijn we allemaal bezig onze plannen bij te stellen, want ook wij twijfelen over langer in Cuba blijven. Hoe bijzonder we het land ook vinden, het wordt ons ook duidelijk dat Cuba per boot heel onhandig en vooral ook duur is. Omdat we alleen in een haven aan land mogen, worden we gedwongen te reizen van haven naar haven. Deze zijn duur en liggen best ver uit elkaar. Met een gebroken giek zijn ook nog eens niet alle winden goed te bezeilen. Kortom, we besluiten Cuba met goede wind te verlaten, richting Bahama's. De Bahama's zijn bij uitstek eilanden om per boot te bezeilen en liggen slechts een dag varen van ons verwijderd.
NAAR DE STAD
Voor we Cuba verlaten, gaan we met zijn vieren nog twee dagen naar een stad 50 km verderop, Holguin. Annemiek & Arthur gaan hier proberen een ticket op het vliegveld te bemachtigen, wij willen verse etenswaren inslaan en tevens pikken we dan toch nog iets van het binnenland van Cuba mee. In de publieke bus worden we eerst twee keer geweigerd, toeristen blijken niet met de gewone bus mee te mogen. Wegkomen uit Vita kan dan alleen maar met een dure taxi, wat we niet van plan zijn. Tevens zien we vooral voorbij scheurende auto's en paard & wagen, die meestal allemaal vol zitten. Na twee uur wachten, neemt een bus ons toch mee.
We overnachten in een hotel, met airco en warme douche! Wat een luxe!!! Holguin heeft een paar fantastische restaurants, zo ontdekken we. Tevens slenteren we door de buitenwijken, waar we de armoede van Cuba van dichtbij zien. De mensen zijn hier geen toeristen gewend en al helemaal geen baby in een draagzak. Het wordt een bijzondere wandeling. Het is genieten!
WEG UIT CUBA
Via onze sailmail halen we bij terugkomst het weerbericht binnen. Hieruit blijkt dat we aan het eind van de volgende dag weg moeten. Daarna gaat het hard waaien en kan het zomaar een week duren, voor we weg kunnen. Zaterdag en zondag zijn twee volle dagen, waarbij Arthur of Annemieke geregeld op Ties past, terwijl ik onze was met de hand wegwerk. De douane moet geinformeerd worden, we bestellen wat kippepoten, krijgen eieren van de Tahira, bestellen 150 liter diesel bij die we (weer) in jerrycans krijgen en zo handmatig in de tank moeten gooien, de watertanks gooien we vol...de dagen vliegen voorbij.
We willen graag eind van de dag uit de haven weg, om dan het anker uit te gooien vlakbij de uitgang van de havenmonding, om 2.00 uur zondag- op maandagnacht weg te varen. Dan zou de wind het meest gunstig zijn. De douane verbiedt dit echter. Wanneer wij aangeven klaar te zijn voor vertrek, moeten we ook werkelijk binnen 30 minuten het land verlaten en mogen nergens meer ankeren. Regels regels regels. Ze zijn waarschijnlijk bang dat er dan nog Cubanen bij ons aan boord kunnen komen en met ons mee willen varen, vluchten uit Cuba. Dat gebeurt nog veel.
Zo nemen we eind van de dag afscheid van de Tahira en de boot Dikke Druif, die ook in Vita zijn, en kiezen het ruime sop. Dag Cuba. We komen graag een keer terug, om per fiets het land te verkennen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Na een week in de prachtige stad Santiago de Cuba, zijn we doorgevaren naar de eerst volgende marina, 220 zeemijlen om de oost, Puerto de Vita. Op oudjaarsdag komen we daar aan. De tocht is pittig en daarmee de vermoeidheid groot. Eenmaal weer in een haven, voelt iedereen zich snel weer goed en is het een feest om in het dorpje te wandelen. We worden door de eerste de beste familie uitgenodigd om oudjaar bij hun mee te vieren, het varken hangt al aan het spit. We maken de gastheer blij met een mondharmonica. Hij is kampioen met dit instrument, maar bezit er geen meer. De gastvrouw verblijden we met zeep en waspoeder, allemaal producten die hier relatief duur zijn. Super blij laten we de familie achter en beloven later op de avond terug te komen. Wat is het jammer dat we de taal niet spreken, waardoor we nu slechts oppervlakkige gesprekjes kunnen voeren en verder slechts kunnen glimlachen naar elkaar. We nuttigen daarom toch ons eigen feestmaal, namelijk vers gevangen Mahi Mahi, op de boot met Annemieke & Arthur, om later bij de familie terug te keren. Het is dan al feest op het plein. Harde muziek en later een grote lijfband sieren de avond op. Vooral de band is geweldig! Slechts 40 dorpsbewoners staan te swingen bij een 15-koppige band, met twee swingende zangers, toetsenisten, blazers en percussionisten. Dansend op het plein van Vita, vallen we allemaal om elf uur om en liggen op een oor in de boot als de klok twaalf slaat.
PLAN VOOR VERVOLG VD REIS
De haven blijkt een muggenparadijs te zijn. Er zitten vooral veel piepkleine zandmuggen, die door ieder horregaas heenkruipen. Ties zit ook helemaal onder. Het zijn vervelende pikjes, wat het verblijf in de haven zeer onprettig maakt. De Tahira laat hun boot achter in Vita. Annemieke is iedere tocht bijzonder ziek en het plan was sowieso dat Arthur in mei terugkomt om zijn boot de oceaan over te steken terug naar huis. Deze haven is goed betaalbaar en veilig en terugvliegen zou hier ook te regelen moeten zijn.
Zo zijn we allemaal bezig onze plannen bij te stellen, want ook wij twijfelen over langer in Cuba blijven. Hoe bijzonder we het land ook vinden, het wordt ons ook duidelijk dat Cuba per boot heel onhandig en vooral ook duur is. Omdat we alleen in een haven aan land mogen, worden we gedwongen te reizen van haven naar haven. Deze zijn duur en liggen best ver uit elkaar. Met een gebroken giek zijn ook nog eens niet alle winden goed te bezeilen. Kortom, we besluiten Cuba met goede wind te verlaten, richting Bahama's. De Bahama's zijn bij uitstek eilanden om per boot te bezeilen en liggen slechts een dag varen van ons verwijderd.
NAAR DE STAD
Voor we Cuba verlaten, gaan we met zijn vieren nog twee dagen naar een stad 50 km verderop, Holguin. Annemiek & Arthur gaan hier proberen een ticket op het vliegveld te bemachtigen, wij willen verse etenswaren inslaan en tevens pikken we dan toch nog iets van het binnenland van Cuba mee. In de publieke bus worden we eerst twee keer geweigerd, toeristen blijken niet met de gewone bus mee te mogen. Wegkomen uit Vita kan dan alleen maar met een dure taxi, wat we niet van plan zijn. Tevens zien we vooral voorbij scheurende auto's en paard & wagen, die meestal allemaal vol zitten. Na twee uur wachten, neemt een bus ons toch mee.
We overnachten in een hotel, met airco en warme douche! Wat een luxe!!! Holguin heeft een paar fantastische restaurants, zo ontdekken we. Tevens slenteren we door de buitenwijken, waar we de armoede van Cuba van dichtbij zien. De mensen zijn hier geen toeristen gewend en al helemaal geen baby in een draagzak. Het wordt een bijzondere wandeling. Het is genieten!
WEG UIT CUBA
Via onze sailmail halen we bij terugkomst het weerbericht binnen. Hieruit blijkt dat we aan het eind van de volgende dag weg moeten. Daarna gaat het hard waaien en kan het zomaar een week duren, voor we weg kunnen. Zaterdag en zondag zijn twee volle dagen, waarbij Arthur of Annemieke geregeld op Ties past, terwijl ik onze was met de hand wegwerk. De douane moet geinformeerd worden, we bestellen wat kippepoten, krijgen eieren van de Tahira, bestellen 150 liter diesel bij die we (weer) in jerrycans krijgen en zo handmatig in de tank moeten gooien, de watertanks gooien we vol...de dagen vliegen voorbij.
We willen graag eind van de dag uit de haven weg, om dan het anker uit te gooien vlakbij de uitgang van de havenmonding, om 2.00 uur zondag- op maandagnacht weg te varen. Dan zou de wind het meest gunstig zijn. De douane verbiedt dit echter. Wanneer wij aangeven klaar te zijn voor vertrek, moeten we ook werkelijk binnen 30 minuten het land verlaten en mogen nergens meer ankeren. Regels regels regels. Ze zijn waarschijnlijk bang dat er dan nog Cubanen bij ons aan boord kunnen komen en met ons mee willen varen, vluchten uit Cuba. Dat gebeurt nog veel.
Zo nemen we eind van de dag afscheid van de Tahira en de boot Dikke Druif, die ook in Vita zijn, en kiezen het ruime sop. Dag Cuba. We komen graag een keer terug, om per fiets het land te verkennen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
vrijdag 4 januari 2013
Happy New Year vanuit CUBA
Dag lieve allemaal,
Allereerst GELUKKIG NIEUWJAAR!!!
Ons blog is een zooitje, vanwege technisch ongemak. Ofwel we hebben geen internet, ofwel de berichten staan door elkaar. Hoe het komt is niet interessant. Wel dat het goed met ons gaat en dat we Cuba geweldig vinden. Tegelijkertijd is het een land met veel regels, ook voor ons als reizigers per boot. Dat maakt Cuba ook een heel ingewikkeld land.
Na Santiago de Cuba, zijn we nu in een heel klein plaatsje Vita. Cuba is heel bijzonder. Helaas mogen we met de boot bijna nergens komen, de regels zijn streng en de havens duur. We genieten nog enkele dagen van Cuba. Daarna gaan we bij een goede wind richting Bahama's.
Veel te vertellen, maar later meer. Voor nu een dikke nieuwjaarskus voor iedereen!
(Mocht je meer over Cuba willen lezen alvast: zoek onze berichten even terug in ons blog.)
**********************************************************************************
OUD BERICHT
PS
Het bericht verzend ik om 2.30 uur 's nachts met de sailmail. Dan hebben we nog 25 mijl te gaan.
De maan verlicht de nacht prachtig mooi. Ze heeft de vorm van een onthoofd ei.
Voor ons begint de stad Santiago de Cuba op te doemen, achter ons zien we in de verte de nachtverlichting van de Tahira en schuin voor een vrachtschip die we in de gaten houden.
Het is lekker om een lange broek aan te hebben 's nachts. We varen duidelijk naar het noorden, met iedere gemaakte mijl iets meer verkoeling tegemoet. Na zoveel hitte vinden wij dit heerlijk.
Zaterdagochtend vroeg zullen we aankomen in Cuba. Een aankomstbericht laat mogelijk even op zich wachten, want morgennacht liggen we allemaal lekker bij te slapen!
pps. Ramon, nog gefeliciteerd met je verjaardag! Christel, veel dank voor je Sinterklaaspakket die we op 20 december open hebben gemaakt. (Het was dus meer een SinteKerst-pakketje voor ons. Hadden het bewaard voor tijdens een overtocht en onze vorige rit waren we te beroerd om het open te maken, vandaar!)
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Allereerst GELUKKIG NIEUWJAAR!!!
Ons blog is een zooitje, vanwege technisch ongemak. Ofwel we hebben geen internet, ofwel de berichten staan door elkaar. Hoe het komt is niet interessant. Wel dat het goed met ons gaat en dat we Cuba geweldig vinden. Tegelijkertijd is het een land met veel regels, ook voor ons als reizigers per boot. Dat maakt Cuba ook een heel ingewikkeld land.
Na Santiago de Cuba, zijn we nu in een heel klein plaatsje Vita. Cuba is heel bijzonder. Helaas mogen we met de boot bijna nergens komen, de regels zijn streng en de havens duur. We genieten nog enkele dagen van Cuba. Daarna gaan we bij een goede wind richting Bahama's.
Veel te vertellen, maar later meer. Voor nu een dikke nieuwjaarskus voor iedereen!
(Mocht je meer over Cuba willen lezen alvast: zoek onze berichten even terug in ons blog.)
**********************************************************************************
OUD BERICHT
PS
Het bericht verzend ik om 2.30 uur 's nachts met de sailmail. Dan hebben we nog 25 mijl te gaan.
De maan verlicht de nacht prachtig mooi. Ze heeft de vorm van een onthoofd ei.
Voor ons begint de stad Santiago de Cuba op te doemen, achter ons zien we in de verte de nachtverlichting van de Tahira en schuin voor een vrachtschip die we in de gaten houden.
Het is lekker om een lange broek aan te hebben 's nachts. We varen duidelijk naar het noorden, met iedere gemaakte mijl iets meer verkoeling tegemoet. Na zoveel hitte vinden wij dit heerlijk.
Zaterdagochtend vroeg zullen we aankomen in Cuba. Een aankomstbericht laat mogelijk even op zich wachten, want morgennacht liggen we allemaal lekker bij te slapen!
pps. Ramon, nog gefeliciteerd met je verjaardag! Christel, veel dank voor je Sinterklaaspakket die we op 20 december open hebben gemaakt. (Het was dus meer een SinteKerst-pakketje voor ons. Hadden het bewaard voor tijdens een overtocht en onze vorige rit waren we te beroerd om het open te maken, vandaar!)
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Onderweg
We missen ons groot zeil. Uiteraard. Op het moment dat ik dit bericht schrijf (voor ons vrijdagavond 19.30 uur), trekt de wind aan. We varen nu aan de wind, maar vooral varen we op de motor, zoals we de hele tocht al doen. Ofwel omdat er te weinig wind is, ofwel omdat we -zoals nu- te weinig zeil kunnen voeren door het gemis van ons groot zeil.
Miss Luna baalt het meest van het motorgebrom. Ook heeft ze een hekel aan het gejengel van Ties. Ze is er ziek van en om haar ongenoegen te laten blijken heeft ze op een kussen geplast. En kattepis stinkt! Uiteraard was Ties toen juist aan het huilen, was Maarten een beetje misselijk even op bed gaan liggen, waren de golven vervelend en de geur van schoonmaakmiddel net zo naar als urine van Miss Luna. Het is niet altijd feest aan boord.
We lunchen met een heerlijk stokbroodje uit de oven. De rest van de maaltijden bestaan uit ontbijtkoek, zoute kaakjes en zoete koekjes. We zorgen vooral dat we goed drinken.
Vanmiddag heeft Maarten een tonijn gevangen. Dat wordt een feestmaal morgen, want eerder deed hij al een kleine Mai Mai in de koelkast. Kortom, we eten morgen wel weer goed bij.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Miss Luna baalt het meest van het motorgebrom. Ook heeft ze een hekel aan het gejengel van Ties. Ze is er ziek van en om haar ongenoegen te laten blijken heeft ze op een kussen geplast. En kattepis stinkt! Uiteraard was Ties toen juist aan het huilen, was Maarten een beetje misselijk even op bed gaan liggen, waren de golven vervelend en de geur van schoonmaakmiddel net zo naar als urine van Miss Luna. Het is niet altijd feest aan boord.
We lunchen met een heerlijk stokbroodje uit de oven. De rest van de maaltijden bestaan uit ontbijtkoek, zoute kaakjes en zoete koekjes. We zorgen vooral dat we goed drinken.
Vanmiddag heeft Maarten een tonijn gevangen. Dat wordt een feestmaal morgen, want eerder deed hij al een kleine Mai Mai in de koelkast. Kortom, we eten morgen wel weer goed bij.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
donderdag 3 januari 2013
Nu echt naar Cuba
Haiti hebben we achter ons gelaten. De bepakte ezeltjes, de vissersmannen die hun visnet zitten te repareren, de nieuwsgierige kindertjes, de modderpaden, de drukke-, imposante- en vieze markt, de gebakken banaan, de taxiboot naar het vaste land alwaar mensen klaarstaan om je het laatste stukje op hun rug naar de kant te dragen bij gebrek aan een steiger, de rijst met bonen en linzen, de varkentjes op het strand, de geitjes, koeien en schapen, de palmbomen, de vele lobsters (kreeft!), de mooie donkere Haitianen, de vele bootjes langs onze boot, de grote mangobomen, de rieten huisjes, de primitieve schooltjes, de vrouwen met grote schalen op hun hoofd, de waterputten, de prachtige zeilbootjes, de armoede, de eenvoud...
Wij zijn weer op zee.
Er staat op zee meteen een behoorlijke golfslag en weinig wind. We varen voor de wind, wat een vervelende koers blijft. Ook Ties kan dit geschommel niet zo waarderen. We vertrekken om 15.00 's middags, zodat we de tocht van 190 mijl in twee nachten doen. Belangrijkste reden hiervoor is dat Annemieke van de Tahira altijd behoorlijk ziek is op zee. Dan is het fijner om 's nachts te zeilen terwijl ze poogt te slapen. Voor ons zijn twee nachten ook prima, zeker nu met Ties erbij, die 's nachts redelijk doorslaapt.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Wij zijn weer op zee.
Er staat op zee meteen een behoorlijke golfslag en weinig wind. We varen voor de wind, wat een vervelende koers blijft. Ook Ties kan dit geschommel niet zo waarderen. We vertrekken om 15.00 's middags, zodat we de tocht van 190 mijl in twee nachten doen. Belangrijkste reden hiervoor is dat Annemieke van de Tahira altijd behoorlijk ziek is op zee. Dan is het fijner om 's nachts te zeilen terwijl ze poogt te slapen. Voor ons zijn twee nachten ook prima, zeker nu met Ties erbij, die 's nachts redelijk doorslaapt.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
woensdag 2 januari 2013
Bijzonder Ile a Vache, Haiti
Vorige week dinsdag zijn we in alle vroegte uit Curacao vertrokken.
Langs het eiland kruisen we in twee slagen af, om de voor-de-windse koers te vermijden. De eerste vijf uur zijn daarmee heerlijk. Eenmaal op de westpunt heeft Maarten beet. De wind trekt aan, de golven worden flink en Maart probeert ondertussen de sterke vis binnen te halen. De fel geel/groene dolphinfish, ook wel Mahi Mahi genoemd, geeft zich na een half uur over. Ook zijn er dan nog meer golven, is er nog meer wind en is bijna de hele bemanning ziek. Maarten kan alleen nog maar liggen, Daan kan nog geen slok water binnen houden, zelfs Miss Luna ziet bleek en weigert een stukje vis te eten en Ties...die speelt vrolijk verder, hij heeft gelukkig nergens last van. Onze Lola kan de golven ook prima hebben, zij wel.
Een dag later hoor ik een raar geluid. Oh nee, onze gerepareerde giek houdt het niet en vertoont weer een scheur. Snel laten we het grootzeil zakken, zetten de giek vast en hijsen de bazaan om de windvaan zijn koers te laten behouden. Onze snelheid is ook zonder het grootzeil nog steeds goed, het waait echt hard. We verbeteren zelfs ons dagrecord: 178 mijl varen in 24 uur tijd. Na twee dagen valt de wind weg, verdwijnen langzaamaan de golven en krijgt iedereen weer kleur en trek.
Poehee, het was een barre tocht, met aan het eind gelukkig een grote beloning.
Vrijdagochtend varen op de laatste mijlen naar onze bestemming, prachtige, ouderwetse zeilbootjes tegemoet. We zijn bijna in Ile a Vache, Haiti. Op advies van andere zeilers hebben we onze tocht naar Cuba in tweeen gesplitst.
Op Ile a Vache gaan we 100 jaar terug in de tijd zo lijkt het. Auto's en verkeer kennen ze niet, enkel ezelvervoer. Water wordt uit plaatselijke waterputten gehaald en electriciteit ontbreekt. Wanneer we ons anker uitgooien, komen er meteen veel mannen, jong & oud, per uitgeholde boomstam naar ons toegepeddeld. De ene helft wil werk. Poetsen aan de boot, je gids zijn, je was doen, eten voor je maken, met je meewandelen naar de markt...of we alsjeblieft maar werk hebben voor ze. De andere helft wil eten verkopen. Kokosnoten, amandelen, vruchten, vis, eieren, verzin het maar. Wij willen vooral slapen en proberen de boot af te houden. "Not today, nous voulons dormir s'il vous plait".
De mensen zijn overigens zeer vriendelijk, veelal prachtig en zien er gezond uit. 's Middags gaan we aan land en worden we, samen met Arthur & Annemiek van de Tahira, meegenomen voor een wandeling in het dorp. Wat een bijzonder eiland. Lemen hutjes, rieten huizen, lachende kinderen, vissers die hun netten repareren, modderige paden, dit alles omringt door palmbomen. Er is zoveel over dit eiland te vertellen, dat ik niet weet waar te beginnen. Het is de prachtigste en meest bijzondere bestemming van onze hele reis en doet ons de barre tocht hier naartoe vergeten.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Langs het eiland kruisen we in twee slagen af, om de voor-de-windse koers te vermijden. De eerste vijf uur zijn daarmee heerlijk. Eenmaal op de westpunt heeft Maarten beet. De wind trekt aan, de golven worden flink en Maart probeert ondertussen de sterke vis binnen te halen. De fel geel/groene dolphinfish, ook wel Mahi Mahi genoemd, geeft zich na een half uur over. Ook zijn er dan nog meer golven, is er nog meer wind en is bijna de hele bemanning ziek. Maarten kan alleen nog maar liggen, Daan kan nog geen slok water binnen houden, zelfs Miss Luna ziet bleek en weigert een stukje vis te eten en Ties...die speelt vrolijk verder, hij heeft gelukkig nergens last van. Onze Lola kan de golven ook prima hebben, zij wel.
Een dag later hoor ik een raar geluid. Oh nee, onze gerepareerde giek houdt het niet en vertoont weer een scheur. Snel laten we het grootzeil zakken, zetten de giek vast en hijsen de bazaan om de windvaan zijn koers te laten behouden. Onze snelheid is ook zonder het grootzeil nog steeds goed, het waait echt hard. We verbeteren zelfs ons dagrecord: 178 mijl varen in 24 uur tijd. Na twee dagen valt de wind weg, verdwijnen langzaamaan de golven en krijgt iedereen weer kleur en trek.
Poehee, het was een barre tocht, met aan het eind gelukkig een grote beloning.
Vrijdagochtend varen op de laatste mijlen naar onze bestemming, prachtige, ouderwetse zeilbootjes tegemoet. We zijn bijna in Ile a Vache, Haiti. Op advies van andere zeilers hebben we onze tocht naar Cuba in tweeen gesplitst.
Op Ile a Vache gaan we 100 jaar terug in de tijd zo lijkt het. Auto's en verkeer kennen ze niet, enkel ezelvervoer. Water wordt uit plaatselijke waterputten gehaald en electriciteit ontbreekt. Wanneer we ons anker uitgooien, komen er meteen veel mannen, jong & oud, per uitgeholde boomstam naar ons toegepeddeld. De ene helft wil werk. Poetsen aan de boot, je gids zijn, je was doen, eten voor je maken, met je meewandelen naar de markt...of we alsjeblieft maar werk hebben voor ze. De andere helft wil eten verkopen. Kokosnoten, amandelen, vruchten, vis, eieren, verzin het maar. Wij willen vooral slapen en proberen de boot af te houden. "Not today, nous voulons dormir s'il vous plait".
De mensen zijn overigens zeer vriendelijk, veelal prachtig en zien er gezond uit. 's Middags gaan we aan land en worden we, samen met Arthur & Annemiek van de Tahira, meegenomen voor een wandeling in het dorp. Wat een bijzonder eiland. Lemen hutjes, rieten huizen, lachende kinderen, vissers die hun netten repareren, modderige paden, dit alles omringt door palmbomen. Er is zoveel over dit eiland te vertellen, dat ik niet weet waar te beginnen. Het is de prachtigste en meest bijzondere bestemming van onze hele reis en doet ons de barre tocht hier naartoe vergeten.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Abonneren op:
Posts (Atom)