Woensdagnacht 23 januari, 4.30 uur. Ik ben Ties aan het voeden, als Maarten wakker wordt van ons. "Ik hoor de dingy niet meer." Nee toch! Samen gaan we buiten kijken en ja hoor. Het weer is vannacht al slecht geworden. Er staat een harde wind en deze heeft onze bijboot meegenomen. "Hoe kan dat nou?" We hebben gisteravond nog bezoek gehad, een gezellige avond waarbij na afloop iemand misschien even het verkeerde touwtje heeft losgemaakt? Zelf een te slordige knoop gelegd? We weten het niet. Weten wel dat onze bijboot, inclusief motor weg is. Shit!
Slapen lukt niet echt meer, we doen wel een poging. Ties wint. Na een speel-halfuurtje (Da's gezellig! Papa en mama allebei wakker zo midden in de nacht...) vlat hij weer heerlijk in slaap. Hij wel. Om 6.10 uur is de ochtendschemer groot genoeg om op pad te gaan, maar ja, met wat? Er liggen hier in George Town zoveel boten, dat er iedere ochtend om 8.00 uur een cruisers-netje is. Dat duurt ons te lang en ik probeer het op drie kanalen:
16, voor noodgevallen
72, daarop is het cruisersnetje
68, dit kanaal luistert de halve vloot hier uit.
Of iemand ons van een dingy kan voorzien, om de onze te gaan zoeken...geen reactie. Vijf minuten later zie ik beweging op een boot voor ons. Ik ga naar het voordek en begin te zwaaien. Hij ziet m e en nadat we even geschreeuwd hebben: "Channel 69 please!" leent hij meteen zijn bijboot uit en zegt dat we ons geen zorgen hoeven te maken. "Dit gebeurt wel vaker en ze worden altijd gevonden." Hij krijgt gelijk. Maarten vindt onze dingy, nog volledig intact, terug. Fijn!!! Er zitten hooguit een paar extra schrammen op. Blij blij blij
Harde wind, bewolking en een regenbij sieren de 23ste januari 2013 op. Maarten z'n moeder, Maike, wordt 65 vandaag. We bellen haar met de satteliettelefoon op. Liever hadden we internet opgezocht in de stad, maar daarvoor moeten we 10 a 15 minuten met de dingy varen en de golven staan daarvoor veel te hoog. Dus we zingen kort en eten een feestlunch ter ere van haar verjaardag op onze Lola.
Dan lijkt er iets voorbij een raampje te vliegen. ?! Even kijken. "We krabben!" Motor starten, anker ophalen, bijsturen. We zijn echt net op tijd. Hadden we drie meter verder naar achteren gedreven, dan waren we mogelijk op een andere boot gebotst. Pfff, wat een dag. Er zit gras in ons anker. We ankeren opnieuw en we moeten verkassen om te zorgen dat het anker zich stevig ingraaft. Drie dolfijnen, waaronder een babydolfijntje, zwemmen gezellig naast de boot. Wauw. Het is een dag van uitersten. We waren eerst van plan om vandaag weg te varen, maar de harde wind is een dag eerder gekomen dan voorspeld was. We wachten op beter weer en maken dan een plan wat betreft onze route.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten