Vorige week dinsdag zijn we in alle vroegte uit Curacao vertrokken.
Langs het eiland kruisen we in twee slagen af, om de voor-de-windse koers te vermijden. De eerste vijf uur zijn daarmee heerlijk. Eenmaal op de westpunt heeft Maarten beet. De wind trekt aan, de golven worden flink en Maart probeert ondertussen de sterke vis binnen te halen. De fel geel/groene dolphinfish, ook wel Mahi Mahi genoemd, geeft zich na een half uur over. Ook zijn er dan nog meer golven, is er nog meer wind en is bijna de hele bemanning ziek. Maarten kan alleen nog maar liggen, Daan kan nog geen slok water binnen houden, zelfs Miss Luna ziet bleek en weigert een stukje vis te eten en Ties...die speelt vrolijk verder, hij heeft gelukkig nergens last van. Onze Lola kan de golven ook prima hebben, zij wel.
Een dag later hoor ik een raar geluid. Oh nee, onze gerepareerde giek houdt het niet en vertoont weer een scheur. Snel laten we het grootzeil zakken, zetten de giek vast en hijsen de bazaan om de windvaan zijn koers te laten behouden. Onze snelheid is ook zonder het grootzeil nog steeds goed, het waait echt hard. We verbeteren zelfs ons dagrecord: 178 mijl varen in 24 uur tijd. Na twee dagen valt de wind weg, verdwijnen langzaamaan de golven en krijgt iedereen weer kleur en trek.
Poehee, het was een barre tocht, met aan het eind gelukkig een grote beloning.
Vrijdagochtend varen op de laatste mijlen naar onze bestemming, prachtige, ouderwetse zeilbootjes tegemoet. We zijn bijna in Ile a Vache, Haiti. Op advies van andere zeilers hebben we onze tocht naar Cuba in tweeen gesplitst.
Op Ile a Vache gaan we 100 jaar terug in de tijd zo lijkt het. Auto's en verkeer kennen ze niet, enkel ezelvervoer. Water wordt uit plaatselijke waterputten gehaald en electriciteit ontbreekt. Wanneer we ons anker uitgooien, komen er meteen veel mannen, jong & oud, per uitgeholde boomstam naar ons toegepeddeld. De ene helft wil werk. Poetsen aan de boot, je gids zijn, je was doen, eten voor je maken, met je meewandelen naar de markt...of we alsjeblieft maar werk hebben voor ze. De andere helft wil eten verkopen. Kokosnoten, amandelen, vruchten, vis, eieren, verzin het maar. Wij willen vooral slapen en proberen de boot af te houden. "Not today, nous voulons dormir s'il vous plait".
De mensen zijn overigens zeer vriendelijk, veelal prachtig en zien er gezond uit. 's Middags gaan we aan land en worden we, samen met Arthur & Annemiek van de Tahira, meegenomen voor een wandeling in het dorp. Wat een bijzonder eiland. Lemen hutjes, rieten huizen, lachende kinderen, vissers die hun netten repareren, modderige paden, dit alles omringt door palmbomen. Er is zoveel over dit eiland te vertellen, dat ik niet weet waar te beginnen. Het is de prachtigste en meest bijzondere bestemming van onze hele reis en doet ons de barre tocht hier naartoe vergeten.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten